Το καλωσόρισμα του Γιάννη Τσούτσια στη γιορτή της ΔΡΑΣΗΣ για τη νέα χρονιά

*Xαιρετισμός του Γιάννη Τσούτσια, δημοτικού συμβούλου της ΔΡΑΣΗΣ στην εορταστική εκδήλωση του συνδυασμού το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου στο ΤΥΠΕΤ. Το 2020 μπαίνουμε στον 14ο χρόνο λειτουργίας της Κίνησής μας. Κάτι που αξίζει προσοχής γιατί δεν είναι συνηθισμένο. Συνεχίζουμε, σχεδόν με το ίδιος πάθος και σχεδόν με την ίδια ενεργητικότητα. (Το «σχεδόν» θα κατανοηθεί στη συνέχεια). Γεμάτοι εμπειρίες, ικανοποιήσεις αλλά και δυσκολίες. Και ερωτήματα. Στη ζωή, το ξέρετε, η κινητικότητα είναι διαρκής. Κάποιοι φίλοι εδώ είμαστε μαζί από το ξεκίνημα. Άλλοι μας συντρόφευαν επί πολλά χρόνια, κάποια στιγμή σταμάτησαν. Νέοι φίλοι πλαισίωσαν την προσπάθεια. Όμως το πιο σημαντικό είναι να διατηρείται ανοιχτή η συλλογική δυνατότητα, αυτή που επιτρέπει στους απλούς δημότες στο προάστιο να μπορούν να βρίσκουν δίοδο προς το δημοτικό συμβούλιο, ρόλο και φωνή, παρακάμπτοντας τις διαμεσολαβήσεις του κομματικού συστήματος. 14 χρόνια μετά, το ξέρουμε, κι εμείς πότε – πότε το σκεφτόμαστε, ωραία, και πού καταλήγει όλο αυτό; Πού μπορεί να φθάσει η ΔΡΑΣΗ; Αρκεί ο ρόλος της αντιπολίτευσης; Με το σινεμά, τα παραμύθια, τα σεμινάρια, τις εκδηλώσεις, την ιστοσελίδα, τις παρεμβάσεις στα θεσμικά όργανα του Δήμου, μια φυσιογνωμία που παραπέμπει κυρίως σε δράσεις πολιτισμού; Δεν θέλουμε να αγνοήσουμε αυτού του τύπου τα ερωτήματα και πολλά άλλα, που ίσως εύλογα γεννιούνται στην αρχή της χρονιάς. Όμως είναι χρήσιμο πρώτα να θέσουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα τα αντιμετωπίσουμε, τη δική μας οπτική, το φόντο της μεγάλης εικόνας. Ποια είναι η «μεγάλη εικόνα»; Ας δούμε κάποια στοιχεία της. Σήμερα είναι διαπιστωμένη η πρωτοφανής μείωση της κοινωνικής διαθεσιμότητας. Επί μια δεκαετία, ολοένα και περισσότερο, οι άνθρωποι απομακρύνονται από την πολιτική, από τα κοινά, από το Κίνημα. Οι διαδικασίες που ευνοούν την είσοδο στα «κοινά» είναι μπλοκαρισμένες, η δίοδος προς την πολιτική στενεύει. Και η νεολαία απούσα. Αυτό επηρεάζει τους πάντες, ακόμη και τοπικές κινήσεις σαν τη ΔΡΑΣΗ. Επηρεάζει κάθε συλλογικότητα, για την οποία ικανή συνθήκη για να ανανεώνει το δυναμικό της είναι οι άνθρωποι να ενδιαφέρονται για τα κοινά. Να ενδιαφέρονται για τον τόπο τους, όχι ως υποψήφιοι ή παράγοντες αλλά ως πολίτες που αντιλαμβάνονται το ενδιαφέρον τους για την Πόλη αυτονόητο τμήμα της καθημερινότητάς τους. Πριν λοιπόν αναλωθούμε σε ερμηνείες, έχει σημασία να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα. Ότι η πολιτική έχει δυσκολέψει. Όλες οι εκδοχές, όλες της οι διαθεσιμότητες έχουν περιοριστεί στο στενό κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Σήμερα πολιτική = Μητσοτάκης # Τσίπρας. Τίποτε πέραν αυτού. Πόσο αυτό συγκινεί; Πόσο παράγει επιθυμία και ενδιαφέρον στους ανθρώπους για δράση και συμμετοχή; Ιδίως μάλιστα, όταν, επί μια δεκαετία, ναυαγεί και αποτυγχάνει και κάθε απόπειρα που επιχείρησε να εμφανιστεί ως εναλλακτική απέναντι σ’ αυτήν την εικόνα; Πολιτική δεν είναι αυτό που βλέπουμε στις τηλεοράσεις. Πολιτική θα ήταν, σε κάθε κοινωνικό χώρο, εκείνες οι αναγκαίες συμβολές που θα επιδίωκαν να τοποθετηθούν με τρόπο αξιόπιστο στο επίκεντρο του αινίγματος, πάνω στο επίδικο, σε αυτό που ήδη σκιαγραφήσαμε, στο πώς δηλαδή ανασυγκροτείται η πολιτική ως μια ζωντανή ανθρώπινη διαδικασία, στο πώς μπορεί να συνδεθεί η κεντρική πολιτική με τις πραγματικές ανάγκες και τις απαιτήσεις της χώρας και της κοινωνίας, στο πώς αναζωογονείται το ενδιαφέρον των ανθρώπων να μετέχουν, να κρίνουν, να συζητούν, με ποιες κρίσιμες οριοθετήσεις απέναντι σε όσα έχουν προηγηθεί. Για να σταματήσει η ατέρμονη ύφεση και φθορά που πνίγει κάθε προοπτική. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Κάτι, που αντιστοίχως στα δικά μας μέτρα, θα μπορούσε να σημαίνει μια πιο πειστική και πιο κατανοητή πρόταση για το τι σημαίνει αυτοδιοίκηση πέρα από τα επαναλαμβανόμενα μοντέλα των διοικήσεων που βιώνουμε και σήμερα στο προάστιο. Μια πρόταση που θα οδηγεί και θα μεθοδεύει την πύκνωση της κοινωνικής συνοχής και την πορεία προς μια συγκροτημένη και λειτουργική Πολιτεία. Όπως και να 'χει, βρισκόμαστε σε περίοδο μεγάλων αλλαγών. Και ανασύνταξης. Που σημαίνει, ότι για να καταφέρουμε να περάσουμε στο επόμενο στάδιο απαιτούνται απολογισμοί και μετατοπίσεις. Για να μπουν οι ψηφίδες της επόμενης ημέρας και να αρχίσει να σχηματοποιείται το «μετά». Έτσι θα αφήσουμε πίσω μας ό,τι μας εγκλωβίζει για να αναζητήσουμε διέξοδο. Ζητούνται κατανοήσεις και απολογισμοί. Αλλά οι απολογισμοί δεν είναι εύκολοι. Δεν γίνονται χωρίς κόστος. Ούτε αυτόματα. Συχνά δεν γίνονται και ποτέ. Γιατί παραμένει πιο εύκολο το ασφαλές, το οικείο.Όποιος όμως αδυνατεί να ασκήσει κριτική στην πολιτική πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων, στις ίδιες του τις επιλογές και στα πιστεύω του, να αποδεχτεί ότι κάτι δεν πάει καλά, δεν μπορεί να στραφεί αλλού, να αναζητήσει άλλη κατεύθυνση. Θα παραμείνει στα ίδια, θα ακινητοποιηθεί. Αυτά συνθέτουν την μεγάλη εικόνα. Που υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια και τις δυνατότητας της δικής μας παρέμβασης. Δεν είναι σε θέση καμία ΔΡΑΣΗ να «διορθώσει» το έλλειμμα πολιτικής, ούτε το έλλειμμα της υποκειμενικής διαθεσιμότητας. Δεν αποτελούμε γαλατικό χωριό, έχουμε επίγνωση της μερικότητάς μας. Και προσέχουμε τι στόχους βάζουμε, αντίθετα με άλλους... Μπορούμε όμως -και αυτό κάνουμε- να συμβάλουμε. Να συνεχίσουμε να συμβάλουμε εκεί που μας αναλογεί κι ακόμη περισσότερο. Μακριά από ετοιμόρροπες στεγάσεις, διαφυγές και ευκολίες. Σαν προσπάθεια ενεργοποίησης και συμμετοχής, ανθρώπινη, άμεση, απτή που ταυτόχρονα δεν θα αγνοεί, ούτε θα αποκόπτεται από τα μεγάλα, τα γενικότερα, τα σημαντικά. Εδώ και λίγα χρόνια λειτουργούμε σαν να βρισκόμαστε σε πορεία μέσα στην έρημο. Δεν είμαστε πάντως στον καναπέ μας, με ότι σημαίνει αυτό. Και δεν είμαστε ιεραπόστολοι. Μιλάμε για πορεία εν χαρά και δημιουργία. Κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, που έχουν αξία και ταυτόχρονα προσφέρουν, ακόμη και εν μέσω δυσκολιών που μας υπερβαίνουν, αλλά που όμως δεν μας αδρανοποιούν. 14 χρόνια μετά, μπορούμε να συνεχίζουμε με καλύτερους όρους. Με μια αναβαθμισμένη εκπροσώπηση στο δημοτικό συμβούλιο και με ακόμη πιο πλούσιες δραστηριότητες. 14 χρόνια μετά, μπορούμε να συνεχίσουμε να αναζητούμε τρόπους για να παραμείνουμε παρόντες και δίπλα στα σημαντικά. Για να μην παραιτηθούμε του κεντρικού ερωτήματος που αδυνατούμε σήμερα να απαντήσουμε, διατηρώντας παράλληλα την ενεργητικότητά μας, προσφέροντας στον Δήμο μας, με ενέργειες, ιδέες, δραστηριότητες, συζητήσεις, προτάσεις, με το παράδειγμά μας. Ως αυθεντική προσπάθεια συμβολής. Το 2020, θα συνεχίσουμε και πάλι με το ένα πόδι στο προάστιο και το άλλο στα μεγάλα ερωτήματα που αφορούν το πώς συγκροτείται η Πολιτεία, η πολιτική συνείδηση, η ίδια η πολιτική σε όλες της τις πλευρές. Ελπίζοντας και στη δική σας συμμετοχή, πράγμα που παραμένει πάντα για όλους μας το πιο κρίσιμο, ευεργετικό και ελπιδοφόρο ζητούμενο. Καλή χρονιά!