Όταν το ρουσφέτι βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία και το δημόσιο χώρο. Επιστολή του Γιάννη Παρασκευόπουλου

Χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά το ποδήλατο στα Βριλήσσια, ιδιαίτερα όταν είμαι με τα παιδιά μου. Στην πλατεία Αναλήψεως, κλειδώναμε πάντα τα ποδήλατά μας στην ποδηλατοθήκη του Δήμου, εκεί όπου ο ποδηλατόδρομος στην Εθνικής Αντιστάσεως συναντά τον πεζοδρομημένο χώρο της πλατείας. Ανάλογες ποδηλατοθήκες είχαν τοποθετηθεί και σε αρκετά ακόμη επίκαιρα σημεία του Δήμου, με πινακίδες για χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο και για μελέτη-επίβλεψη από τις Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου. Όλα αυτά, μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου: Το απόγευμα της Δευτέρας 17.10.2016, φθάνοντας στο γειτονικό ωδείο για το μάθημα των παιδιών, είδαμε έκπληκτοι ότι η ποδηλατοθήκη είχε γίνει άφαντη. Με δεδομένο ότι μόλις την προηγούμενη μέρα ήταν κανονικά στη θέση της, σκεφτήκαμε για κυκλώματα που λεηλατούν μέταλλα για να τα πουλήσουν για σκραπ. Όμως οι άγνωστοι είχαν καλύψει με άσφαλτο τις τρύπες στα σημεία στήριξης, κάτι που μόνο συνεργείο του Δήμου μπορούσε να είχε κάνει. Τις επόμενες εβδομάδες αναζήτησα τηλεφωνικά κάποιον που θα μπορούσε να με πληροφορήσει: μίλησα άκαρπα με τον αντιδήμαρχο Πρασίνου, με δημοτικό σύμβουλο της μειοψηφίας, με το Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών. Μόνο όταν πήγα ο ίδιος στο Γραφείο Δημάρχου, μπόρεσα να μάθω ότι η ποδηλατοθήκη είχε αφαιρεθεί με προφορική Απόφαση Δημάρχου μετά από αίτημα του προϊστάμενου ιερέα του γειτονικού Ναού της Ανάληψης: οι θέσεις για τα ποδήλατα δέσμευαν (δημόσιο) χώρο της πλατείας, που ο Ναός ζητούσε για να σταθμεύουν αυτοκίνητα νεονύμφων, ώστε η Ανάληψη να γίνει ελκυστικότερη για θρησκευτικούς γάμους. Μου είπαν επίσης ότι αναζητείται νέα θέση για ποδηλατοθήκη σε άλλη πλευρά της πλατείας, μακρυά από τον υπάρχοντα ποδηλατόδρομο, αλλά και ότι ο συγκεκριμένος ιερέας διαμαρτύρεται συστηματικά στο Δημαρχείο για ενόχληση από τα παιδιά που παίζουν μπάλα δίπλα στο Ναό ή κάνουν εκεί ποδήλατο. Επιπλέον λεπτομέρεια, ότι ο Ναός της Ανάληψης διεκδικεί επίσημα ως ιδιόκτητο οικόπεδό του το κεντρικό δενδροφυτευμένο τμήμα της ομώνυμης πλατείας, και το έχει μάλιστα δηλώσει στο... Κτηματολόγιο. Ο ναός έχει ήδη στη διάθεσή του δύο αποκλειστικές θέσεις στάθμευσης ΙΧ στην ανατολική πλευρά της πλατείας, με ειδικό μάλιστα διάδρομο πρόσβασης διαμορφωμένο με δαπάνη του Δήμου πάνω στον πεζόδρομημένο χώρο. Προσωπικά έχω μεγαλώσει σε αυστηρό χριστιανικό σπίτι, και έχω φοιτήσει 12 χρόνια σε ανάλογο σχολείο. Με όλο το σεβασμό, έχω μάθει ότι ο Χριστός έδιωξε από τον περίβολο του Ναού τους εμπόρους και όχι τα παιδιά, ότι πουθενά τα Ευαγγέλια δεν τον αναφέρουν να χρησιμοποιεί άμαξα (και να χρειάζεται πάρκινγκ), ότι οι ενορίες θεωρούν η μία την άλλη εν Χριστώ αδελφούς και όχι ανταγωνιστές για μερίδια θρησκευτικών γάμων. Ο κουμπάρος μου, άνθρωπος της Εκκλησίας, ξέρει προσωπικά ένα σωρό ιερείς που παίζουν οι ίδιοι μπάλα στο προαύλιο της εκκλησίας τους με τα παιδιά της γειτονιάς και της ενορίας τους. Ο χριστιανικός λοιπόν τρόπος να προσελκύσει η Ανάληψη περισσότερους γάμους, θα ήταν να ενισχύσει τους πνευματικούς της δεσμούς με τους νεώτερους ενορίτες της. Κι αν θέλει οπωσδήποτε γαμήλιο πάρκινγκ, μπορεί άνετα να τους ανοίγει τη διπλανή γκαραζόπορτα του ενοριακού κέντρου ή να τους παραχωρεί μια από τις δύο θέσεις πάρκινγκ που διαθέτει ήδη στην πλατεία (στις διπλανές πλατείες των οδών Κύπρου και 28ης Οκτωβρίου υπάρχουν σχεδόν πάντα διαθέσιμες θέσεις για τον ιερέα που θα «θυσιαστεί»). Το θέμα όμως δεν είναι να κρίνουμε τον όποιο ιερωμένο, που λογοδοτεί άλλωστε στους ενορίτες του και στους εκκλησιαστικούς του προϊσταμένους. Αυτό που καθορίζει το δημόσιο χώρο και την ποιότητα της δημοκρατίας είναι η λειτουργία και οι αποφάσεις της δημοτικής αρχής, που δε δικαιούται να κρύβεται πίσω από τις λογικές ή παράλογες αξιώσεις κανενός. Στο Γραφείο Δημάρχου μου είπαν ότι δεν υπήρχε ούτε μελέτη που να τροποποιεί αυτή των Τεχνικών Υπηρεσιών για τη χωροθέτηση της ποδηλατοθήκης, ούτε συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο ή τυπική έστω διαβούλευση με φορείς που να εκφράζουν κάποιους από τους χρήστες της πλατείας που ενδιαφέρονται για τη λειτουργικότητά της. Δεν επικαλέστηκαν ούτε λόγο επείγοντος που να επέβαλλε τέτοια εσπευσμένη παρέμβαση. Παρέλειψα να ρωτήσω, κατά πόσο ο δήμαρχος αναζήτησε τουλάχιστον γνωμοδότηση από τη Νομική Υπηρεσία του Δήμου ότι τέτοιες κινήσεις de facto συνδιαχείρισης με έναν διεκδικητή της πλατείας, δε θα εξασθενούσαν τη νομική θέση του Δήμου ως εκπροσώπου των δημοτών. Επιπλέον, η γαμήλια «θέση πάρκινγκ» σε πεζοδρομημένο δημόσιο χώρο, έχει και πρακτικά προβλήματα: • Δεξιά και αριστερά από την ποδηλατοθήκη πάρκαραν μοτοσυκλέτες, καθώς εκεί είναι η φυσική πύλη της πλατείας, ακριβώς πριν τον πεζοδρομημένο χώρο της. Τώρα, οι μηχανές καταλαμβάνουν και τον χώρο της πρώην ποδηλατοθήκης, όπως πρόβλεπαν από την αρχή στο Γραφείο Δημάρχου (χωρίς αυτό να τους αποτρέψει). • Ακόμη κι αν διώχνονταν και οι μηχανές, τα γαμήλια ΙΧ θα πάρκαραν ακριβώς πάνω στην όδευση των τυφλών, που εξυπηρετεί ΚΑΙ την πρόσβαση στην εκκλησία. Ουσιαστικός λοιπόν σεβασμός (και) προς τη Εκκλησία, θα ήταν να ανοίξει ο ίδιος ο Δήμος το δημόσιο διάλογο για τη λειτουργία της κεντρικής πλατείας της πόλης και τις ενδεχόμενες απαραίτητες παρεμβάσεις. Εκεί, στον ανοικτό διάλογο και όχι στην κλειστή πόρτα του δημάρχου, να κληθεί να καταθέσει και η ενορία της Ανάληψης τις προτάσεις της, τα αιτήματά της και τις όποιες ενοχλήσεις της. Να είναι όμως εκεί και οι άλλοι χρήστες της πλατείας: οι Ενώσεις και Σύλλογοι Γονέων (δικά τους παιδιά παίζουν στην πλατεία), η Ένωση Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων, τα 15μελή των γειτονικών γυμνασίων και λυκείων, οι δημοτικές κινήσεις, οι ποδηλάτες της περιοχής, αλλά και όποιος/α ενδιαφέρεται, ατομικά ή συλλογικά. Εκεί θα καταγραφούν συγκλίσεις και αποκλίσεις, θα γίνει αποτίμηση, θα κατατεθούν προσδοκίες, ελπίδες ή και ανησυχίες των ανθρώπων. Η συνέχεια μπορεί να είναι μια μεγάλη ανοιχτή συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, που θα δώσει τις βασικές κατευθύνσεις για την επικαιροποίηση των μελετών και το σχεδιασμό των παρεμβάσεων. Αντί για κάτι από όλα αυτά, έχουμε μια αυθαίρετη, αιφνιδιαστική, αποσπασματική και μυστικοπαθή, προφορική Απόφαση Δημάρχου. Η πρακτική αυτή του κ. Ξένου Μανιατογιάννη δεν έχει τίποτε να κάνει ούτε με «σεβασμό προς τη Εκκλησία» ούτε με ορθολογική διαχείριση του κεντρικότερου δημόσιου χώρου. Πρόκειται απλώς για ψηφοθηρική συναλλαγή: μια «ιδιαίτερη εξυπηρέτηση» ενός τοπικού άρχοντα παλαιού τύπου, προς τους εκπροσώπους ενός σημαντικού τοπικού θεσμού που οι περισσότεροι θεωρούν ότι επηρεάζει αρκετές ψήφους. Δεν είναι η πρώτη φορά που η σημερινή δημοτική αρχή βανδαλίζει η ίδια δημοτικές υποδομές, συλλογική περιουσία των δημοτών, για να κάνει ρουσφέτι: ήδη στο ξεκίνημά της είχε ξηλώσει τους πάγκους στο ΤΥΠΕΤ που ενοχλούσαν περίοικους υποστηρικτές του σημερινού δημάρχου, για να τους επαναφέρει τελικά εν μέρει ένα χρόνο αργότερα, μόλις διαπίστωσε ότι οι διαμαρτυρόμενοι ήταν πολύ περισσότεροι. Το θέμα όμως δεν είναι πόσες ψήφους δείχνει ότι «κουβαλάει» κάθε πλευρά, αλλά πώς και πόσο λειτουργεί στην πράξη η δημοκρατία. Γι’ αυτό ακριβώς, το αίτημα να επιστρέψει άμεσα η ποδηλατοθήκη στη θέση της –και να ανοίξει επιτέλους ένας ουσιαστικός τοπικός διάλογος για την κεντρική πλατεία των Βριλησσίων, είναι αίτημα δημοκρατίας. Γιάννης Παρασκευόπουλος ΥΓ1 Ένα ακόμη πρόσφατο δείγμα «ενδιαφέροντος» της δημοτικής αρχής, είχαμε και στο κλειστό γυμναστήριο της οδού Κισσάβου: εκεί αποκλείστηκε επ’ αόριστον για απαραίτητες εργασίες ο εξωτερικός χώρος κάτω από τις κερκίδες, και μαζί του αποκλείστηκε και η ποδηλατοθήκη. Ελλείψει ψηφοθηρικών υπολογισμών, κανείς δε σκέφτηκε να την μετακινήσει λίγα μέτρα πιο πέρα, για να συνεχίσει να είναι προσβάσιμη. ΥΓ2. Ας μη θεωρούμε καθόλου δεδομένο ότι τα ρουσφέτια πάντα αποδίδουν εκλογικά: η προηγούμενη (συντηρητική) δημοτική αρχή, που είχε απορρίψει τις πολύ πιο έντονες διαμαρτυρίες του ίδιου ιερέα για την πεζοδρόμηση της πλατείας Αναλήψεως, παρόλα αυτά μακροημέρευσε τελικά για τρεις 4ετίες...