Το πρόβλημα είναι η απουσία κατεύθυνσης

Τι μπορεί να προσδοκά κανείς από μια ουρανοκατέβατη «συζήτηση», που ενώ δεν διεξήχθη σε κανένα δημοτικό συμβούλιο, αποτέλεσε αιτία για την ανταλλαγή πολεμικών ανακοινώσεων μεταξύ δημάρχου, αντιδημάρχου, προέδρου του ΟΚΠΑ και πρώην δημάρχου; (πηγή: VrilissiaNews). Αφορμή, η ανάρτηση του επικεφαλής της «Νέας Πνοής» ότι «εδώ κι ένα περίπου χρόνο οι παιδικοί σταθμοί του δήμου λειτουργούν χωρίς την διεθνώς εφαρμοζόμενη πιστοποίηση υγιεινής και ποιότητας τροφίμων HACCP». Εν μέρει, είναι ακριβής η επισήμανση του κ. Ιωαννίδη. Απλώς «ξέχασε» να διευκρινίσει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι υποχρεωτικό, ούτε ενδεικτικό για την υπάρχουσα κατάσταση των παιδικών σταθμών, που παραμένει ικανοποιητική. Ξέχασε και να καθησυχάσει τους γονείς, ότι καμία αναφορά προβλήματος δεν έχει περιέλθει σε γνώση του. Ο νυν δήμαρχος από την άλλη, εξερράγη, διαβεβαιώνοντας τους πολίτες ότι «η δουλειά που γίνεται στους παιδικούς σταθμούς είναι καλύτερη από κάθε άλλη δημοτική περίοδο... και ότι... πρόκειται για έργο υποδειγματικό για όλους τους δήμους της χώρας...» (!), αλλά επίσης ξέχασε να δηλώσει το προφανές, ότι θα εξετάσει το θέμα του HACCP, αποφεύγοντας τις κόντρες και τους χαρακτηρισμούς "εφ’ όλης της ύλης" με την προηγούμενη διοίκηση. Τι συμπέρασμα βγάζει κανείς από αυτά; Πως κάθε πλευρά φροντίζει να προβάλει τα πεπραγμένα και τις επιλογές της, το ζήτημα είναι μια ακόμη πρόφαση πολεμικής, «εγώ είμαι ικανότερος, όχι ο άλλος». Όμως αυτό πλέον και δεν αρκεί και δεν ενδιαφέρει. Κατά τον ίδιο τρόπο που δεν ενδιαφέρει η καθημερινή ανταλλαγή ανακοινώσεων μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης που έχει καταστεί η μόνη μορφή πολιτικής αντιπαράθεσης. Σημαντικότερο θα ήταν για τις διοικήσεις, να καταστήσουν σαφή την κατεύθυνση της πολιτικής τους, τι θέτουν σε προτεραιότητα και με ποια βήματα το υλοποιούν. Σε πείσμα λοιπόν των διαφωνιών περί HACCP, οι παρατάξεις που αντιδικούν ελάχιστα διαφέρουν σε πολιτική νοοτροπία. Έχουν «εκπαιδευτεί» στην ίδια σχολή στελεχών κομματικής προέλευσης, όπου κύριο «μάθημα» είναι το πώς να επανεκλεγούν. Παρά την δραματικότητα της κατάστασης, συνεχίζουν στον ίδιο σκοπό, τι έκανε ο ένας, τι δεν έκανε ο άλλος, χωρίς ειρμό, πιάνουν το ένα θέμα, αφήνουν το άλλο, με στόχο την «εικόνα», «αξιοποιώντας» και τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γι’ αυτό και η φοβία κάθε διοίκησης απέναντι σε κάθε τι μη ελεγχόμενο, γι’ αυτό και τα γραφεία Τύπου που βομβαρδίζουν τους δημότες με ασημαντότητες, (τι είπε ο δήμαρχος στην τάδε κοπή πίτας), γι’ αυτό ομονοούν στα κοστοβόρα «έργα» -την ώρα που τα έργα μικρής κλίμακας, όπως οι κάθε είδους συντηρήσεις, έχουν εκμηδενιστεί- γι’ αυτό φροντίζουν να προσεγγίζουν τους εκάστοτε «από πάνω», (πήραμε χρηματοδότηση, άρα είμαστε ικανοί), γι’ αυτό η απαξίωση των δημοτικού συμβουλίου και η μετατροπή του δήμου σε επιτροπή διενέργειας διαγωνισμών και αναθέσεων, γι’ αυτό το «να τα έχουμε καλά με όλους», (εξ’ ου και η δυσκολία στη λήψη αποφάσεων) και προπαντός, γι’ αυτό η εμμονή στο υποτιμητικό αξίωμα, «ο δημότης αρκείται στο να είναι ο κάδος του καθαρός». Θα άξιζε πριν είναι αργά, μια συζήτηση για το «τι αυτοδιοίκηση θέλουμε», να διευκρινίσουμε επιτέλους, τι ζητάμε από τους πολίτες, πώς μπορούν να συμβάλουν, όχι ως «παρακολούθημα» της πολιτικής μας, όχι ως ψηφοφόροι και χειροκροτητές, αλλά ως πραγματικοί πολίτες. Να δούμε πώς κατά σύμπτωση, όλες οι διοικήσεις, όλων των δήμων, «εκσυγχρονίζονται» ταυτόχρονα, μαζικά πιστοποιούνται, μαζικά αναθέτουν σε τρίτους τον οδοφωτισμό, μαζικά εισάγουν ΜΚΟ στις κοινωνικές τους υπηρεσίες, μαζικά ανοίγουν κοινωνικά ιατρεία, μαζικά τοποθετούν όργανα γυμναστικής, μαζικά προωθούν την ανακύκλωση, μαζικά συγκινούνται με εκδηλώσεις αλληλεγγύης και μετά μαζικά αυτοδιαφημίζονται. Και τελικά, όταν και αυτή ακόμη η θέση του δημάρχου ανατεθεί σε εταιρεία συμβούλων, (φυσικά πιστοποιημένη!), μαζικά θα έχουν αναιρεθεί! Η αλήθεια είναι ότι δεν έλειψαν οι προσπάθειες από τις διοικήσεις, ενίοτε και οι σημαντικές. Αλλά το θέμα είναι πού κάθε προσπάθεια εγγράφεται, πόσο «διαχέεται», σε ποιο βαθμό παγιώνει δυνατότητες για τον δήμο, πόση συνέχεια έχει, ποιες κατευθύνσεις ακολουθεί, πόσο «ανοίγει το παιχνίδι», πόσους περισσότερους δημότες εμπλέκει στα δημοτικά. Υπάρχουν δυο αφετηριακά διαφορετικές επιλογές: Αν κάτι εγγράφεται στην πόλη, στους δημότες και υπηρετεί κάποιο σχέδιο ή aν εγγράφεται στον ανταγωνισμό των ομάδων εξουσίας. Αν μας ενδιαφέρει το πρώτο, ο δήμος πρέπει να λειτουργεί ως δήμος, δηλαδή ως ο τόπος των «κοινών», να καταστεί δημοκρατικά συγκροτημένος. Διαφορετικά, απλώς οι παρατάξεις θα ανταλλάσσουν αψιμαχίες μπροστά σε μια αποσυρμένη, αδιάφορη και δικαίως δύσπιστη, κοινότητα. Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων «Δράση για μια Άλλη Πόλη» *φωτο: László Moholy-Nagy, Photogram, 1926