Η κριτική του Μπάμπη Δαμουλιάνου – Ευαγγελάτου για το «Invisible»

Είναι γνωστό ότι το "Cine Δράση", μετά από πολύχρονη προσπάθεια, έχει αποκτήσει το δικό του πιστό κοινό στα Βριλήσσια. Όμως το γεγονός των σταθερών πλέον εβδομαδιαίων κινηματογραφικών προβολών, αναδεικνύει κι άλλες πλευρές της κοινωνικότητάς μας, λιγότερο προφανείς. Καταρχήν, κάποιοι δημότες συναντιούνται σε τακτική βάση και μοιράζονται την ατμόσφαιρα και τα συναισθήματα που προκαλεί μια καλή ταινία. Άλλοι όμως, μοιράζονται το ταλέντο τους στη γραφή και την ανάλυση των ταινιών, για να ενημερώνονται ακόμη και όσοι δεν τις παρακολούθησαν! Είναι η αξιοσημείωτη «περίπτωση» του συνταξιούχου γιατρού κ. Δαμουλιάνου – Ευαγγελάτου, παλαιού κατοίκου της πόλης μας, που συχνά μεταφέρει στα μέλη της Λέσχης την εμπειρία του ΜΕΤΑ από κάθε προβολή, με τρόπο που πολλοί επαγγελματίες κριτικοί κινηματογράφου θα ζήλευαν! Αναδημοσιεύουμε λοιπόν, το τελευταίο του σημείωμα που αναρτήθηκε στην σελίδα της Λέσχης, με αφορμή την προβολή της ταινίας «Invisible», παρουσία του σκηνοθέτη της Δημήτρη Αθανίτη. INVISIBLE Στα αγγλικά, για να το δουν και να κρίνουν περισσότεροι στον κόσμο όλο! Και λογικά θα με ρωτήσετε: Αρκεί ο τίτλος; Όχι βέβαια. Αλλά γι' αυτό φρόντισε ο δημιουργός του έργου τούτου, ο γκάγκαρος Αθηναίος Δημήτρης Αθανίτης που μας το πρόσφερε στη "Cine Δράση" Βριλησσίων το βράδυ της 5ης Απριλίου 2017. Έσκαψε βαθιά και βρήκε τη γλώσσα την κοινή σε όλους τους ανθρώπους ντόπιους και ξένους, ομόφυλους και αλλόφυλους, μικρούς και μεγάλους. Τη γλώσσα του σώματος και του προσώπου την έκφραση. Εκεί που ζωγραφίζεται η σκέψη η ενδόμυχη από του μωρού το μειδίαμα, κατσούφιασμα ή κλάμα μέχρι την ασυγκράτητη οργή του ενήλικα, το τρανταχτό το γέλιο και την γαλήνη. Υπέροχο σεγοντάρισμα διαλεχτής μουσικής που καβαλάει τα σύνορα και λιγοστοί, καθαροί, μεστοί διάλογοι εκεί που δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ακόμη σεβάστηκε και υπολόγισε το γούστο σας, το γούστο μου και των πολλών όπου γης, όπως αυτό το διαμόρφωσαν τα ΜΜΕ και της ψυχαγωγίας. Με γουέστερν μεγαλώσαμε, ελληνικό γουέστερν είπαν το invisible. Γυρισμένο στην "άγρια Δύση" της Αθήνας το Θριάσειο πεδίο και την Ελευσίνα, με φόντο τη μελαγχολική δύση του ήλιου μέσα στον μουντό ουρανό του θανατερού κοκτέιλ της κάπνας και της ομίχλης. Της κάπνας μιας θνήσκουσας βιομηχανίας με κλειστά εργοστάσια και απολυμένους εργάτες. Ανάμεσα σ' αυτούς και ο καουμπόης μας, μοναχικός καβαλάρης στο κουτσό του άλογο, το προβληματικό του μηχανάκι που δεν συμβιβάζεται, δεν μπορεί να χωνέψει το εξωπέταγμα του από το εργοστάσιο, το καθημερινό του μεροκάματο... Την αλήθεια του ξεδιπλώνει στο πανί ο σκηνοθέτης Αθενίτηςμε το σασπένς ενός αστυνομικού διηγήματος από την αρχή μέχρι το τέλος. Άλλος εθισμός και αυτός από τα μικράτα μας... Με δοκιμασμένο αισθητικό βαρόμετρο στον εαυτό του πρώτα να αρέσει κατά ομολογία του, μας παρέδωσε ένα έργο που σε όλους άρεσε. Είναι το έβδομο μιας γόνιμης καριέρας με διακρίσεις, παίζεται στης ελληνικές αίθουσες από τον περασμένο Νοέμβρη και όπου μέχρι τώρα ταξίδεψε Ευρώπη και χώρες μακρινές, έδρεψε βραβεία και επαίνους. Ο κύριος Αθανίτης, φίλος πια της Λέσχης μας, πέραν της συγκινητικής του προσφοράς, μας τίμησε με την παρουσία του για να εξηγήσει τη δουλειά του και να απαντήσει πρόθυμα στις πολλές ερωτήσεις μας. Απέδειξε μέχρι σήμερα ότι ξέρει να κάνει καλό κινηματογράφο! Και είναι ακόμη πολύ νέος. Μόλις πενηντάρησε και μια καινούργια έκπληξη δουλεύει ήδη στη σκέψη του με γυναίκες τούτη τη φορά. Συνοδοί του η δική μας ευχή και προσμονή. Όσοι (-ες) δεν είδατε, δείτε το invisible (τον αόρατο) που αντιπροσωπεύει πολλούς αόρατους, δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες που χάνουν τις δουλειές τους, σκέτα πιόνια μιας άγριας κατάστασης. Αυτούς που χάνουν τα μυαλά τους, οδηγούνται στην απόγνωση, τους συναντούμε κάθε μέρα και γρήγορα τους ξεχνάμε, τους κάνουμε αόρατους και ο Γιάννης Στάνγκογλου με τη μοναδική ερμηνεία του παρέα με τον εξάχρονο γιο του στο έργο Χρήστο Μπενέτση με αυτό το αξέχαστο παιδικό βλέμμα που σκλαβώνει, μας φωνάζουν από μια γωνιά της συνείδησης μας: "Ε, ψιτ, υπάρχουμε και εμείς, μη μας ξεχνάτε. Είμαστε απρόβλεπτοι"! Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος *Στη φωτογραφία από αριστερά: Μπάμπης Ευαγγελάτος - Δημήτρης Αθανίτης