Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

Το δέντρο και το δάσος, το φρούτο και το θερμοκήπιο

Του Γιάννη Τσίχλα

Διατυπώνονται απόψεις, όχι πάντα κακοπροαίρετα, ότι οι όποιες συλλογικότητες πασχίζουν να διαμορφώσουν πολιτική άποψη, χάνουν τις ιδιαίτερες ιδιότητές τους, π.χ. πολιτιστικές, τοπικοαυτοδιοικητικές, αθλητικές, συνδικαλιστικές, επιστημονικές, και γίνονται «πολιτικές», ταυτίζοντας λαθραία τις έννοιες «πολιτική – κόμμα». Πρόκειται για αστήριχτες απόψεις με αβέβαιο περιεχόμενο, αφού είναι αδύνατον να αποδειχτεί ότι οι εν λόγω «ιδιαίτερες ιδιότητες» είναι άσχετες με τις γενικότερες πολιτικές διεργασίες. Ότι αρκεί η «ρομαντική» ενασχόληση π.χ. με τον πολιτισμό, τα αυτοδιοικητικά ή με την φιλανθρωπία, για να προσφερθούν τα πνευματικά και υλικά αγαθά που οι πολιτικές και κρατικές υπηρεσίες αποστερούν. Εν τέλει ακόμα και η ρομαντική ενασχόληση γίνεται ατελέσφορη, κουράζει και τους κατ’ εξοχήν υπερβατικούς ρομαντικούς. Υπ’ αυτό το πρίσμα γίνεται κατανοητός ο ρόλος των ποικίλων «αποπολιτικοποιημένων» οργανώσεων, που αδιάφορες για το ότι γύρω τους καταστρέφεται ο κόσμος, «διαφημίζουν» τις αποπολιτικοποιημένες δραστηριότητές τους. Σαν εντεταλμένες ΜΚΟ απέχουν από κάθε έννοια κριτικής και διεκδίκησης, εξ ορισμού αντιπολιτευτικής, με την ουσιαστική έννοια. Οι πρωτοστατούντες «παραγοντίσκοι» στολίζουν τα βιογραφικά τους και προβιβάζονται σε «παράγοντες», προωθούμενοι δια της κομματικής - παραπολιτικής οδού σε θέσεις κλειδιά, υπουργείων και κράτους, ανεβάζοντας και το κασέ τους. Επίσης πριμοδοτούνται με προνομιούχες θέσεις στα κομματικά ψηφοδέλτια που οδηγούν στα Δημοτικά Συμβούλια και στη Βουλή. Και αυτό καλούμαστε να πιστέψουμε πως δεν είναι... πολιτική, αλλά είναι... εθελοντισμός, είναι... κοινωνική προσφορά! Οι όπου γης «αποπολιτικοποιημένοι», είναι αδύνατον να εκπέμψουν κάποια αχτίδα φωτός, κάποια νέα ιδέα ανατρεπτική των κακώς κειμένων, καθώς συμβαδίζουν ενταγμένοι στην μεγάλη αγκαλιά των «δημοκρατικών δυνάμεων», που όπως γράφει κάπου ο Β. Ραφαηλίδης, «...ονειρεύονται επαναστάσεις διάγοντας βίο μίζερο». Των παραγόντων και παραγοντίσκων, που ενώ έχουν χόμπυ τα «κινήματα», είναι βαθιά συντηρητικοί και ανίκανοι ν’ αλλάξουν το παραμικρό στη ζωή τους. Αποτέλεσμα στις κρίσιμες φάσεις των επιλογών να ξεπέφτουν τόσο χαμηλά, που να γίνονται από δημοτικοί σύμβουλοι έως και υπουργοί, ως χρηστικά ανταλλακτικά εξαρτήματα της συστημικής μηχανής... δικαίως καλοπληρωμένα... Με αυτήν την περιρρέουσα παραπολιτική κατάσταση, μένουμε εμείς στη ΔΡΑΣΗ (στα σίγουρα και άλλοι, κάπου αλλού) με τον λίγο αλλά καλό κόσμο μας, να προσπαθούμε για τη σύνδεση των ειδικών με τα γενικά, των ξεχωριστών δέντρων με το δάσος τους: Με διαλέξεις για τις έστω αορίστου μέλλοντος πολιτικές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, κάνοντας πυρασφάλεια στο δασάκι του Θεόκλητου, να ανησυχούμε για γεωστρατηγικές και Κυπριακά, να μας συνεπαίρνει ο χειμαρρώδης λόγος της Καρυστιάνη, να οργανώνουμε και να απολαμβάνουμε το - όχι μόνο κινηματογραφικό - ΣΙΝΕ ΔΡΑΣΗ, να ανακαλύπτουμε νέα δεδομένα από τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις του μεταλλειολόγου - οικονομολόγου φίλου μας Σταύρου Λάβδα, να πονάμε μαζί με τον Ανδρουλιδάκη από το «Ελληνικό τραύμα», να αντλούμε παιδική αισιοδοξία παίζοντας με χαρταετούς, να συσκεπτόμαστε αγωνιωδώς για την δημιουργία δημοτικής βιβλιοθήκης και την παντελή έλλειψη αθλητικών και πολιτιστικών υποδομών στα Βριλήσσια… Και πώς αλλιώς να βρούμε τον χώρο μας όσοι, έστω σταδιακά, παίρνουμε αποστάσεις από την υποκρισία που ξεχειλίζει; Δηλαδή τι να κάνουμε για να είμαστε «επίκαιροι» των καταστάσεων; Να ανεχόμαστε (που σημαίνει αποδοχή) τις μεταμοντέρνες κρυφοαριστερές, μασκαρεμένες παλαιοκομματικές ψηφοθηρικές τακτικές και εξαγγελίες της Δημοτικής Αρχής και τις αυθεντικές παλαιοκομματικές των αντιπολιτευτευομένων ή να συνδράμουμε την κυβέρνηση στο φιλανθρωπικό της έργο ή να τρέχουμε όπου στήνεται και ένα «μετωπικό - κρυφοκομματικό», π.χ. για την κατάργηση των διοδίων ή για το γηπεδικό της ΑΕΚ, προσβλέποντας σε «αριστεροκινηματικά» εύσημα; Η κρίση πήρε τις ζωές μας και μας έδωσε αντίδωρο, μια «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» με μαρξιστές υπουργούς και πρόθυμους εθελοντές, όψιμα αριστερόβουλους Δημάρχους και δημοτικούς σύμβουλους, νεολαιίστικα μέτωπα πάλης προεκλογικής χρήσης, και κοινωνικές υπηρεσίες της πλάκας για την περίθαλψη της ανείπωτης καλπάζουσας φτώχειας, προστιθεμένης και των προσφύγων. Και όλα αυτά κάτω από την φιλανθρωπιστική τέντα με τα συσσίτια της ντροπής και τα συστεγασμένα θερμοκήπια που καρποφορούν τα φρούτα εποχής με το κωδικό όνομα: ΜΚΟ. Ευλογημένα τα «φρούτα» από τους θρησκευτικούς και πολιτικούς προκαθήμενους. Υγιεινό αν και μεγάλο το φαγοπότι για τα γερά στομάχια των τρωκτικών του δημόσιου ταμείου... Και τα «φρούτα» αυτά είναι από δέντρα που, ας μην ξεχνούμε, δεν θα υπήρχαν χωρίς τα θερμοκήπιά τους... Η μετατροπή των όποιων συλλογικοτήτων σε φυτώρια «προθύμων εθελοντών», εμπεδώνει το κλίμα ανοχής και αποδοχής του κρατικοδίαιτου μοντέλου διακυβέρνησης, που ξεκόβει τις πολιτικές διεργασίες από τις κοινωνικές κοιτίδες τους και το κατ’ εξοχήν κοινό τους, τους ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες. Ούτω πως, οι μεγάλες καταστροφές που υφίσταται ο τόπος περνούν άνετα χωρίς να «ανοίγει μύτη», χωρίς την παραμικρή αντίδραση - αντίσταση από τις ποικίλες «κοινωνικοπολιτικές συλλογικότητες», των κομμάτων συμπεριλαμβανομένων. Το κενό μεταξύ πολιτικής και πολιτών παραμένει χαώδες, με άμεσο ζητούμενο το στήσιμο κάποιων γεφυριών για να βρίσκουν να περνούν όσοι από τις παρούσες και επερχόμενες γενιές δεν αποδέχονται την κατάταξή τους στις κατηγορίες των «χαμένων»... ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΧΛΑΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ: Άρθρα
ΣΧΟΛΙΑ
Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter