Του Γιάννη Τσίχλα

1 Στη «ΔΡΑΣΗ», μέσα από τον συλλογικό καθορισμό ποικίλων δράσεων, ολοένα και προκύπτουν πολιτικές θέσεις, οι οποίες κατατίθενται με σαφήνεια σε κάθε δημόσια τοποθέτηση των εκπρόσωπων μας, είτε στο Δημοτικό Συμβούλιο, είτε στα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου, είτε και ατομικά, μέσω της αρθρογραφίας στην ιστοσελίδα μας, ...καλή ώρα! Στο Δήμο μας, οι Δημοτικοί Συνδυασμοί μάχονται σκληρά για τον έλεγχο και την κατοχή του «διοικητικού μηχανισμού». Συμβαίνει όμως, ενώ έχουμε «Διοίκηση» να μην έχουμε Ο.Τ.Α., διότι ακριβώς η έννοια Ο.Τ.Α., με όποιον τρόπο και αν την ορίσει κανείς, έχει λόγο ύπαρξης όσο υπηρετεί το «γενικό συμφέρον». Σ’ αυτό ορκίζονται οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, αν και η έννοια αυτή μοιάζει ακατανόητη, καθ’ ότι πρακτικά ανεφάρμοστη. Το «γενικό συμφέρον» λοιπόν, πηγάζει και διαχέεται πρωτίστως από τους εκλεγμένους δημοτικούς σύμβουλους, με την παραδειγματική οργάνωση των Δημοτικών Συμβουλίων, τις αντιλήψεις περί δημοκρατίας, το πολιτισμικό ήθος, την κοινωνική παιδεία και όλα εκείνα που ανοίγουν έναν καλό δρόμο για να ακολουθούν οι ενεργοί δημότες συμμετέχοντας στα θεσμικά όργανα του Δήμου, στους συλλόγους και φορείς, στις Δημοτικές Παρατάξεις καθώς και στα όποια πολιτικά κόμματα και εξωθεσμικά κινήματα. Κάπως έτσι ενισχύεται η «πολιτική συνοχή», η τοπικότητα, συγκροτούνται ευρύτερες συνθετικές Κινήσεις, ικανές να διεκδικούν αιτήματα καθώς και την εκλογική τους εκπροσώπηση στα Δημοτικά Συμβούλια και στη Δημοτική Αρχή. Μάλλον επικίνδυνες θεωρίες αυτές για το τοπικό κατεστημένο, καθώς σκάνε (θεωρητικά) οι φούσκες τόσο των δημαγωγικών προεκλογικών προγραμμάτων, όσο και των ακολουθούμενων πρακτικών. Οι εκλεγμένοι Δημοτικοί Συνδυασμοί είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδείξουν ότι σαν καθοδηγητές, αλλάζουν -ανατρέπουν - αναζωογονούν την τοπική κοινωνία, έστω στη γραμμή των πολύ συγκεκριμένων προεκλογικών τους διακηρύξεων. Ειδικότερα, ο στελεχικός πυρήνας της πλειοψηφίας αποδεικνύεται ότι δυναμιτίζει τόσο την ίδια την λειτουργία του Δημοτικού Συμβούλιου και των θεσμικών Οργανισμών (ΟΚΠΑ), όσο και προσφάτως του καταξιωμένου Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών «Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ». Δεν πιστεύει κανείς όσα βλέπουν τα μάτια του και ακούν τα αυτιά του σε κάθε συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου. Αξεπέραστες δυσλειτουργίες, αποφάσεις χωρίς «απόφαση», εισηγήσεις στο παρά πέντε που ψηφίζονται αδιάβαστες, μια γενική εικόνα παιδικής χαράς, ένα «σύρε κι έλα», χωρίς αυτοπειθαρχία και σεβασμό. Και αυτά συμβαίνουν στον ελληνικό τόπο όπου η Τοπική Αυτοδιοίκηση μεγαλούργησε επί αιώνες και σε συνθήκες οθωμανικής σκλαβιάς, κρατώντας τον ελληνισμό όρθιο παραγωγικά και πολιτισμικά, συσσωρεύοντας και κληρονομώντας μας τεράστια πείρα. Η σημερινή προβληματική εικόνα δικαιολογείται απόλυτα, αφού μάλλον η Δημοτική μας Αρχή γεννήθηκε μόλις πριν λίγα χρόνια την Άνοιξη του 2014 και κάνει τα πρώτα της βήματα στο ...νηπιαγωγείο! Στις επόμενες εκλογές θα ζητήσουν επανεκλογή για να κάνουν και το ...εφηβικό τους! Βασικά νοήματα των ιστορικών κοινωνικών διεργασιών του Τόπου μας χάνονται στους λαβύρινθους των ανούσιων διαλόγων, που καταλήγουν σχεδόν μονίμως στις καλές προθέσεις, τα πιστεύω και την ηθική ακεραιότητα του Δήμαρχου. Δηλαδή τι διάλογος και κριτική να γίνει όταν κάποιοι γνωρίζουν στοιχεία για την «καλή ψυχή του Δήμαρχου» τα οποία κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να ξέρουν; Έτσι, η κατάσταση δεν φαίνεται να μπορεί να πάει κάπου παραπέρα, αφού πλέον γίνεται υπόθεση «μύησης» στις ηθικές και υπαρξιακές αξίες του… εκάστοτε δημάρχου! 2 Μπορούμε γενικά να πούμε πως η τήρηση των τυπικών κανόνων σε έναν υπό κατοχή μηχανισμό δεν συνιστά Τοπικοαυτοδιοικητική συνείδηση. Θα υπήρχε ουσία όταν αυτός ο μηχανισμός εξελίσσονταν και συνέδραμε την τρέχουσα ζωή, έστω παρεκκλίνοντας από τους «τύπους». Αλήθεια ποια προοπτική μπορεί να χαράξει μια όποια απόφαση της διοίκησης, όταν αυτή καθισμένη αναπαυτικά πάνω στις πλειοψηφίες της μέσα στο αποστειρωμένο Δημοτικό Συμβούλιο, αγνοεί τις πιεστικές ανάγκες ανασυνθέσεων και αναπροσδιορισμών σ’ ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κοινωνικό τοπίο; Όταν δείχνει να την ενδιαφέρουν πρωτίστως οι καλές σχέσεις με την Περιφέρεια και τα Υπουργεία; Όταν η διοικητική της μέριμνα υποτάσσεται στις μελωδικές σειρήνες κάποιων ξεχωριστών «Μεγάλων Έργων - Αγορών» (ΟΤ 61) που πασχίζουν μάταια να αναχθούν σε «Όλον»; Αποσπασματικές «φωτογραφίες» είναι οι πολιτικές που εξασκούνται, όχι βέβαια μόνο στα Βριλήσσια. Φωτογραφίες έργων από τις πλειοψηφίες, φωτογραφίες καταγγελιών από τις μείζονες και ελάσσονες μειοψηφίες, όπου κάθε ενδιαφερόμενος δημότης πληροφορείται όσα ακριβώς θα διάβαζε και από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, τίποτε περισσότερο τίποτε λιγότερο. Τι άραγε είναι όλα αυτά αφού δεν είναι ΟΤΑ; Μάλλον ένας στεγνός «διοικητικός μηχανισμός» στην υπηρεσία των εκάστοτε κυβερνητικών – κομματικών και επιχειρηματικών διαχειρίσεων. Κατανοώ ότι είναι αδύνατον να αποδειχτούν αυτές οι καταστάσεις μέσα στα δημοτικά θεσμικά όργανα, αφού τα αρμόδια υπεύθυνα για την εύρυθμη λειτουργία τους στελέχη, με τον Δήμαρχο συλλογικό εκφραστή τους, αποδεικνύουν με τις αντιδράσεις τους απέναντι σε κάθε κριτική ότι είναι: οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις για να προωθούν τις «αντι – ΟΤΑ» υπερτοπικές πολιτικές σε τοπικό επίπεδο, προσβλέποντας στο «χρίσμα» από τα κομματικά επιτελεία. Υποτίθεται πως ξέρουν τα πάντα για τις λύσεις των προβλημάτων, αν και τελικά αρκούνται αυτοϊκανοποιημένοι με την κατοχή του «διοικητικού μηχανήματος». Λύσεις μπορούν να προκύψουν μόνον από την συγκρότηση των κοινωνικών δυνάμεων που είναι σε θέση να πάρουν ρίσκα και κόστη, δίνοντας νέα νοήματα που να μεταβάλλουν και να αναδιατάσσουν τον φυσικό και κοινωνικό μας χώρο. Δεν είναι δική μου ανακάλυψη το αυτονόητο: Ότι μόνο έτσι μπορούν να λύνονται ώριμα προβλήματα για να σωθεί κάτι ελάχιστο, τοπικά και εθνικά. Στη ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ ΣΤΑ ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ μπορούμε εμπειρικά να πιστοποιήσουμε, (όπως και πολλοί άλλοι, αλλού), πως στη ζωή δεν είναι μάταιες οι προσπάθειες, παρ’ όλες τις σύνθετες δυσκολίες. Αξίζουν τον κόπο, ανεξαρτήτως μάλιστα αποτελεσμάτων, που δυστυχώς δεν είναι εγγυημένα εκ των προτέρων... ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΧΛΑΣ *Φωτογραφία: Έργο του Γιάννη Τσαρούχη, Το ζεϊμπέκικο στην ακτή, 1978