Απόσπασµα από κείµενο του Olivier Delorme (Τριπλό Ελληνικό Αδιέξοδο), που αναρτήθηκε στο blog του στις 27 Ιουλίου 2017 (Απόδοση Σ.Λάβδας)

...Ο σεισµός: H Nίσυρος δεν έπαθε ζηµιές, η Κως όµως υπέφερε (κυρίως το κέντρο της πόλης και πολύ εντοπισµένα: Πέρασα το πρωί του Σαββάτου, πηγαίνοντας για το αεροδρόµιο: ένας µιναρές του παλιού τεµένους στην κεντρική πλατεία έχει καταρρεύσει, το λιµάνι έχει µια ρωγµή αλλού φαρδιά. αλλού στενότερη, η µεγάλη εκκλησία έχει ρωγµές, αλλά ένας άλλος µιναρές εκεί κοντά είναι άθικτος, το φρούριο των ιπποτών του Αγίου Ιωάννη το ίδιο και την εποµένη η ζωή στην πόλη κυλούσε κανονικά. Κανένα ίχνος πανικού µεταξύ των κατοίκων ή των τουριστών, µόνο οι τηλεοπτικές κάµερες, συγκεντρωµένες σαν τις µύγες στα σκατά στα σηµεία των ζηµιών: η ευρωγερµανική καταστροφή της καθηµερινότητας που βιώνουν οι Έλληνες τις αφήνουν αδιάφορες. Στα 25 χρόνια που έρχοµαι εδώ, έχω ζήσει πολλούς σεισµούς, ειδικά κατά τη διάρκεια της σεισµικής κρίσης του 1997 (σεισµοί καθηµερινά για σχεδόν ένα µήνα, σπίτια να εµφανίζουν ρωγµές και να εγκαταλείπονται, η πλαγιά στη µονή της Παναγίας της Σπηλιανής πάνω από το Μανδράκι να κατολισθαίνει ...). Αλλά αυτός ήταν πολύ µεγάλος. Ξύπνηµα από τον πρώτο ύπνο στις 1:30, µε ένα κρεβάτι να αρµενίζει και την εντύπωση ότι το σπίτι κυριολεκτικά βρίσκεται πάνω στα κύµατα. Στη συνέχεια η προσπάθεια να κατεβώ από τη µονή (παραδοσιακό υπερυψωµένο κρεβάτι µε 5 στενά σκαλιά,) νιώθοντας όχι δόνηση, αλλά κάτι σαν την κίνηση που κάνει ένα ψαλίδι όταν κόβει οριζόντια και ιδιαίτερα το άκουσµα ήχου κυµάτων στη δεξαµενή του νερού, σαν να ήµασταν στην παραλία, ενώ είµαστε 400 µέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας· όλα αυτά ήταν µια εµπειρία που µου έλειπε ... για να µην αναφερθώ στις πεντέξι επαναλήψεις του φαινοµένου κατά το υπόλοιπο της νύχτας - ν’ ανοίγεις το µάτι, νοµίζοντας ότι ονειρεύεσαι. Ευτυχώς για µας τους Νισυριώτες, ο Ποσειδώνας ο Κοσµοσείστης µας προστάτευσε εκείνη τη νύχτα. Τον ευχαριστούµε. Όσο για την κατάσταση στην Ελλάδα, συνεχίζει να επιδεινώνεται. Σε όλoυς τους τοµείς, τον οικονοµικό, τον κοινωνικό, την υγεία. Στη Νίσυρο, είχαµε µακρές συζητήσεις µε φίλους, που η υπερφορολόγηση τους έχει οδηγήσει να µην ξέρουν τι να κάνουν-κυρίως επιχειρηµατίες οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν περισσότερα εξαιτίας του συστήµατος της προπληρωµής µελλοντικών φόρων. O Ιούνιοs και οι αρχές Ιουλίου ήταν ακόµη χειρότερη περίοδος από την αντίστοιχη κακή του προηγουµένου έτους. Τα all inclusive της Ρόδου και της Κω (Πριν το σεισµό. Ποιος ξέρει τι θα γίνει τώρα, µε την ανόητη καταστροφολογία των µέσων;) σίγουρα φαίνεται να γεµίζουν, αλλά τέτοιου είδους τουρισµός δεν ωφελεί καθόλου την Ελλάδα. Τα ξενοδοχεία, ως επί το πλείστο, είναι ιδιοκτησία ξένων εταιρειών, τα έσοδα εισπράττονται στη χώρα αναχώρησης, οι µισθοί των ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι µισθοί πείνας (όταν πληρώνονται: βλέπε παρακάτω) και τα ανθρώπινα κοπάδια που σπρώχνονται σε αυτό το είδος τουρισµού δεν δίνουν πλέον δουλειά στις τοπικές επιχειρήσεις, γιατί όλα είναι δωρεάν στο ξενοδοχείο-εργοστάσιο παραγωγής δήθεν διακοπών. Στη Νίσυρο διαπιστώσαµε εδώ και δύο χρόνια ότι τα ελληνικά επιστηµονικά ιδρύµατα δεν είχαν πλέον την οικονοµική δυνατότητα παρακολούθησης των ηφαιστείων του Αιγαίου και το έργο έχει αναλάβει ένα δίκτυο αλληλέγγυων πανεπιστηµίων που εξοικονοµεί και την τελευταία δεκάρα χρηµατοδότησης -Σε εµάς Ελβετοί και Αγγλοι. Στη Νίσυρο φέτος, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο άνοιξε πριν 10 χρόνια περίπου - ένα θαυµάσιο µουσείο - είναι κλειστό λόγω των περικοπών του προϋπολογισµού που απαιτούνται από τους ΕυρωΓερµανούς. Στη Νίσυρο, η ηλικιωµένη κυρία που έχει ένα µικρό µανάβικο και µου πουλάει αυγά ηµέρας από τις κότες της υποχρεώθηκε να εξοπλίσει το µαγαζί της µε POS (του οποίου αγνοεί τη λειτουργία, αλλά πρέπει να πληρώσει την εγκατάσταση), αλλιώς κινδυνεύει µε πρόστιµο 1500 ευρώ... Δεν είναι ωραία, η Ευρώπη µας;;; Στην Ελλάδα, η πολιτική της ΕΕ, εφαρµόζεται από µια κυβέρνηση της αριστεράς -αυτοαποκαλούµενης ριζοσπαστικής- και είναι στην πράξη ένας µηχανισµός κλοπής της ατοµικής ιδιοκτησίας και µαζικής µεταφοράς της ιδιωτικής και δηµόσιας περιουσίας προς κάποιον ξένο, που εκδιώκει τον Ελληνα ιδιοκτήτη, εκµεταλλεύεται τον Ελληνα εργαζόµενο και εξάγει στη συνέχεια τα κέρδη του (αεροδρόµια, εξαγορές γης και ακινήτων σε χαµηλή τιµή και ξενοδοχειακών υποδοµών κατάλληλων για ανάπτυξη του all inclusive, που επιτρέπουν την µεταφορά των κερδών στο εξωτερικό). Το ξεπούληµα των υποδοµών προχωρεί κανονικά. Όπως πολλά από τα πιο κερδοφόρα ελληνικά αεροδρόµια, το αεροδρόµιο της Κω πουλήθηκε στην Fraport, µια γερµανική εταιρεία - κατά τύχη, φυσικά. Στο αεροδρόµιο αυτό πάω και έρχοµαι για πάνω από 20 χρόνια. Οι οθόνες των πτήσεων δούλευαν τέλεια και η τουαλέτα ήταν ... ελβετικής καθαριότητας. Φτάνοντας, στα µέσα Ιουνίου, µας εξέπληξε να δούµε την πληροφόρηση των πτήσεων πάνω από τον κυλιόµενο διάδροµο των αποσκευών να γίνεται µε µεγάλα χαρτιά, ενώ οι οθόνες ακόµα δεν λειτούργησαν στην υψηλή περίοδο, πέντε εβδοµάδες αργότερα. Όσο για τις τουαλέτες, βροµούσαν κάτουρα. Όλη η γερµανική αποτελεσµατικότητα πήγε στα κοµµάτια! Mείωση προσωπικού, έλλειψη επενδύσεων, µέγιστη δυνατή απόδοση. Μια µικρογραφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης... Με το µηχανισµό αύξησης του ιδιωτικού χρέους που ενθάρρυναν τόσο ανεύθυνα, στα χρόνια πριν από την κρίση, οι ελληνικές κυβερνήσεις, η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ- που βρήκαν έτσι ένα «µοντέλο» ανάπτυξης- και οι τράπεζες ( σε µεγάλο βαθµό γαλλικής ιδιοκτησίας, αν και στη συνέχεια οι Γάλλοι αποχώρησαν), σε µια χώρα που σχεδόν αγνοούσε την καταναλωτική πίστη, ξεκίνησε µια διαδικασία αποστέρησης περιουσιακών στοιχείων, που τώρα συντηρείται από µια τόσο βαριά φορολογία, που οι φορολογούµενοι δεν µπορούν να την πληρώσουν, µε χαµηλότερους µισθούς και συντάξεις ή και από την µη καταβολή των µισθών από τους εργοδότες, την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο µόλις νοµιµοποίησε. Αλλά πώς ζουν οι άνθρωποι που εργάζονται χωρίς να πληρώνονται; Κάτι που το ελληνικό Ανώτατο Δικαστήριο µόλις ενέκρινε; (καταλαβαίνετε, ελπίζω, ότι η µεταρρύθµιση του εργατικού κώδικα του Macron, τα APL και όλες οι µεταρρυθµίσεις που η Γαλλία έκανε µε µεγάλη καθυστέρηση, είναι µόνο ένα απεριτίφ στην έναρξη της εποχής Macron!). Δανείζονται από τις Τράπεζες µε εγγύηση τους οφειλόµενους µισθούς και µε επιτόκιο που τους καταστρέφει. Έτσι πολλαπλασιάζονται οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασµοί, οι οποίοι συστηµατικά, τουλάχιστον στις µεγάλες πόλεις, αντιµετωπίζονται µε διαδηλώσεις που µπλοκάρουν προσωρινά την πώληση... Έναν άλλο τρόπο ηπιότερης λαφυραγωγίας είδα σε λειτουργία στη Νίσυρο: Κάποιοι Έλληνες που δεν µπορούν να ζήσουν από τα εισοδήµατά τους, κύρια συνταξιούχοι των 400 ευρώ ή και λιγότερο, ή δεν µπορούν να πληρώνουν τους φόρους τους, προσπαθούν να πουλήσουν σε οποιαδήποτε τιµή τη γη ή τα σπίτια που έχουν κληρονοµήσει από τους προγόνους τους σε µια χώρα όπου, µαζί µε τη Γαλλία της Επανάστασης, η αγροτική µεταρρύθµιση ήταν η πιο εκτεταµένη στην Ευρώπη. Για να αγοράσουν έξι µήνες ή ένα χρόνο ηρεµίας. Αυτή είναι η εποχή των γυπών (και στη Νίσυρο υπάρχει ένας. Και είναι Γάλλος), για την οποία είχα γράψει ήδη σε ένα ποστ λίγο µετά την προδοσία από τον Τσίπρα του δηµοψηφίσµατος του 2015 Αυτοί οι γύπες λοιπόν αρπάζουν από τους Έλληνες τη χώρα τους αγοράζοντας φτηνά ( στην Αθήνα είναι Κινέζοι και Ευρωπαίοι. Ηδη σε ορισµένες συνοικίες µόνιµοι κάτοικοι φεύγουν εξαιτίας αυτών των πωλήσεων, και οι πρώην κατοικίες τους µετατρέπονται σε Airbnb) Όλα αυτά µε µια κυβέρνηση που θέλει να λέγεται της ριζοσπαστικής αριστεράς και που έχει µετατραπεί σε πειθήνιο όργανο της αποικιακής διοίκησης, µιας Ευρωγερµανικής κατοχής που απλά προσποιείται ότι δεν υπάρχει. Και στη συνέχεια, µετά την επιστροφή ξαναήρθα σε επαφή µε τον κόσµο του Μακρόν. Πληροφορήθηκα για πρώτη φορά την δυσαρέσκεια που υπάρχει στο Στρατό. Πώς προέκυψε; µα, δεν είστε ενήµεροι ότι η πολιτική ιδιοφυΐα της καγκελαρίου µας (αυτή που εφαρµόζεται σήµερα στο αεροδρόµιο της Κω) οδήγησε τον γερµανικό στρατό να ακινητοποιήσει ελικόπτερα -και άλλο εξοπλισµό- για να τα κάνει ανταλλακτικά για εκείνα που τυχαίνει να πετάνε ακόµα; Όµως ό, τι έχει αποµείνει από τη στρατιωτική µας ισχύ είναι το τελευταίο µας δυνατό σηµείο απέναντι στον Γερµανό ηγεµόνα και αφού το έργο του Μακρόν είναι να ρευστοποιήσει σε 5 χρόνια ό,τι έχει αποµείνει από την εθνική κυριαρχία της Γαλλίας, δεν βλέπω γιατί oi δηµοσιονοµικές αποφάσεις του παιδιού- θαύµατος προκαλούν έκπληξη. Οι περικοπές στον προϋπολογισµό της Εθνικής Άµυνας- γιατί για αυτό πρόκειται και όχι για τις «Ένοπλες δυνάµεις»-όρος που χρησιµοποιείται για να ξεχωρίσει το Στρατό από το έθνος -φυσικά, γίνονται στο όνοµα των «ευρωπαϊκών δεσµεύσεων», στο όνοµα µιας υπερφιλελεύθερης µηχανής που ονοµάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ενοχοποίηση της Γαλλίας- στην περίπτωση του Vel d'Hiv ιδίως -έχει στόχο να απενοχοποιηθεί η Γερµανία για την τερατώδη ιστορία της και κινείται προς την ίδια κατεύθυνση: την διαγραφή µιας πάνω από χίλια χρόνια ιστορίας στην υπηρεσία ενός σχεδίου υποταγής σε ένα σύνολο υπερφιλελεύθερο και χωρίς πατρίδες, υπό γερµανική κυριαρχία. Διότι, ας είµαστε σαφείς, το σχέδιο του Μακρόν είναι σχέδιο προδοσίας των θεµελιωδών συµφερόντων του έθνους. Στη συνέχεια, είµαι έκπληκτος για την έκπληξη που προκαλεί η µείωση των APL (σηµ.µτφ: επιδότηση ενοικίου που αφορά 2,6 εκ. νοικοκυριά, ανάµεσα στα οποία 800000 φοιτητές). Καλοί µου άνθρωποι, απευθυνθείτε στις Βρυξέλλες ή το Βερολίνο! Ο Mακρόν και τα ανδρείκελα του είναι εκεί για να εφαρµόσουν τους ΓΠΟΠ (Γενικοί Προσανατολισµοί Οικονοµικής Πολιτικής) που αναπτύχθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Εγραφα στους “30 λόγους να φύγουµε από την Ευρώπη”, που δηµοσιεύθηκε τον περασµένο Δεκέµβριο, για την ΓΠΟΠ 2016, σ. 162: «Οι συστάσεις αυτές υπογραµµίζουν την υπερβολική ακαµψία των συµβάσεων εργασίας -καθώς και την ανεπάρκεια των δυνατοτήτων για « Κατά παρέκκλιση των κλαδικών συµβάσεων και των γενικών νοµοθετικών διατάξεων σχετικά µε τις συνθήκες εργασίας, υπογραφή εταιρικών συµβάσεων. Ακόµα, υποδεικνύουν την ανεπάρκεια των µεταρρυθµίσεων που αφορούν την άρση των εµποδίων για τον ανταγωνισµό στον τοµέα των υπηρεσιών, την πολύ µεγάλη επιείκεια για τα νοµοθετικώς κατοχυρωµένα επαγγέλµατα, τα υπερβολικά γενναιόδωρα επιδόµατα στέγασης ...». Χρειάζεστε µια γενική εικόνα; τους Γενικούς Προσανατολισµούς Οικονοµικής Πολιτικής, θα σας τους περάσουν µέσα στην πενταετία όπως και στην Ελλάδα. Πολλοί θα αντιδράσουν αλλά και αυτοί δεν θα µείνουν ανέγγιχτοι. Με διασκεδάζει επίσης να παρατηρώ κάποιους εκπροσώπους του λαού στην πορεία προς τη µεγάλη καταστροφή: άλλος συγχέει το διάταγµα µε το νόµο, άλλος είναι ανίκανος να διαβάσει την ερώτηση που υποτίθεται ότι έχει γράψει, άλλος παραπονιέται ότι οι υποχρεώσεις του τον εµποδίζουν να ασκηθεί στο τζούντο... Χαίροµαι που δεν συµµετείχα στη δηµοκρατική µασκαράτα της εκλογής αυτού του συρφετού που θα ψηφίσει σαν ένας άνθρωπος της αυξηµένες εξουσίες του Πεταίν ΙΙ (Πεταίν: επικεφαλής της κατοχικής κυβέρνησης του Βισύ) Γιατί δεν πρέπει να γελιόµαστε: ο εκλογικός κύκλος που βιώσαµε το περασµένο έτος είναι παρωδία δηµοκρατίας. Δεν υπάρχει πια αντιπροσωπευτική δηµοκρατία στο καθεστώς της ΕΕ. Στην Ελληνική Βουλή όπως και τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, οι αποκαλούµενοι βουλευτές είναι φαντάσµατα που κινούνται, για να µας κάνουν να πιστέψουµε ότι υπάρχει δηµοκρατία. Αυτή είναι η µόνη χρησιµότητά τους. Τέλος, είµαι αγανακτισµένος που αγανακτούν για την έλλειψη πυροσβεστικών αεροσκαφών για την καταπολέµηση των πυρκαγιών! Για όνοµα του Θεού! Πρέπει να πληρωθεί το τίµηµα του ευρώ! Υπερτιµηµένο νόµισµα, εµπορικό έλλειµµα, απουσία ανάπτυξης, ανεργία, κοινωνικά ελλείµµατα άρα βλακώδης λιτότητα για παραµονή στο ευρώ, δηλαδή υποεπένδυση για το µέλλον σε όλους τους τοµείς... δηλαδή νόµισµα όλο και πιο υπερτιµηµένο δηλαδή... Αυτό αποκαλείται σπιράλ θανάτου και γίνεται θανατηφόρο αν, όπως στην Ελλάδα (βλέπε παραπάνω τουαλέτες αεροδροµίου της Κω), αρνούµαστε να το σπάσουµε! Ο Olivier Delorme είναι ιστορικός και συγγραφέας. Σπούδασε αρχαιολογία, δίδαξε ιστορία στην Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστηµών στο Παρίσι, για να ασχοληθεί τελικά αποκλειστικά µε τη συγγραφή. Γνωστότερο έργο του είναι η τρίτοµη “Ιστορία της Ελλάδας και των Βαλκανίων από τον 5ο αιώνα µέχρι σήµερα”. Ζει στο Παρίσι και στη Νίσυρο και θεωρείται στην πατρίδα του γνώστης των ελληνικών ζητηµάτων. Στην ιστοσελίδα μας έχει δημοσιευθεί και µια ανάλυση για την σηµερινή κατάσταση στην Ελλάδα, ένα κείµενο που επιγράφεται: “Το Τριπλό Ελληνικό Αδιέξοδο” και χωρίζεται σε τρία µέρη: 1. Το Οικονοµικό Αδιέξοδο. 2. Το Γεωπολιτικό Αδιέξοδο και 3. Το Πολιτικό Αδιέξοδο. Τα δυο τελευταία αναζητείστε τα στη στήλη "άρθρα" της ιστοσελίδας μας. Πρωτότυποo: http://www.olivier-delorme.com/odblog/index.php Απόδοση: Σ. Λάβδας