του Χρήστου Ι. Βατούσιου

Καθ οδόν μάθαμε πως ξεκίνησε τα ταξίδια. Είχε χάσει ξαφνικά το μοναχοπαίδι της που καθώς προσφέρθηκε να σώσει ζωές, έχασε την δική του. Κάποιο μικρόβιο λέει, ποιος ξέρει, άλλωστε τι σημασία έχει. Τι δεν έκανε ο άντρας της να την κρατήσει, μα εκείνη στεφανωμένη απ' τον καημό, ξεχύθηκε σε θάλασσες και βουνά, κρατώντας μια φωτογραφία του που χαμογελούσε. Μήπως τον είδατε; Να του πείτε να τρώει και να ντύνεται καλά. Ο κόσμος την κοίταζε άλαλος, μα εκείνη τραβούσε πιασμένη στα μαλλιά της ακροβασίας. ...Ναι, ναι η μαμά του, τον είδατε; Σας πήρε τηλέφωνο; Κάποιος πιτσιρικάς, θέλοντας προφανώς να παίξει της είπε οτι τον είδε στο καφενείο. Με μιας το πρόσωπό της λαμπάδιασε. Η φωτογραφία έπεσε απ' το χέρι της κι έμπηξε τα νύχια της στο λαιμό του παιδιού. Κανένας δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Έμειναν θαρρείς βαλσαμωμένοι να κοιτάζουν τον δρόμο και την φωτογραφία δίπλα στο νεκρό παιδί. ΠΙΝΑΚΑΣ: Θεόδωρος Ράλλης (1852-1909), Στιγμή περισυλλογής. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ