Του Θεόδωρου Παντούλα

Παρά την αποσιώπηση ή τη συκοφάντηση του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης ανταποκρίθηκαν σ’ αυτό εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, που με τον μνημονιακό «σουγιά στο κόκκαλο, με το [εκσυγχρονιστικό] λουρί στο σβέρκο», αγνόησαν τα κελεύσματα των αλαλαζόντων κυμβάλων της αριστεροδεξιάς κομματοκρατίας (αλλά και του Αρχιεπισκόπου που επέλεξε να τη διακονήσει) και κατόρθωσαν μια συγκέντρωση που όμοιά της δεν έχει γίνει εδώ και δεκαετίες ούτε στη συμπρωτεύουσα ούτε και στην πρωτεύουσα. Αρχικώς οι διαδηλωτές ήσαν... αόρατοι! Εν συνεχεία ‒κι αφού κυκλοφόρησαν φωτογραφίες της μεγαλειώδους συγκέντρωσης στο διαδίκτυο‒ τα μέσα μαζικής χειραγώγησης επέλεξαν να την ευτελίσουν προβάλλοντας μια γκροτέσκα πλευρά των συγκεντρωμένων. Κάποιοι ψεκασμένοι, κάποιοι χρυσαυγίτες και κάποιοι αργόσχολοι θεούσοι! Βούτυρο στο μπριός όσων νιώθουν καλύτερα γελοιοποιώντας όσους δεν συμμερίζονται την αμεριμνησία τους. Πήραν λοιπόν φωτιά τα πληκτρολόγια κι οι θιασώτες των «έντιμων συμβιβασμών» ξεσάλωσαν βρίζοντας ή και διαβάλλοντας με ασύγγνωστη επιπολαιότητα όσους μετείχαν στο επίμαχο συλλαλητήριο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Νομίζω ότι οι περισσότεροι μπορούμε να υποπτευθούμε ότι αλλού πρέπει ν’ αναζητηθεί το κλουβί με τις τρελές κι η ορθάνοιχτη πόρτα του. Από το συλλαλητήριο για την ώρα ας κρατήσουμε ότι κατορθώθηκε μια μεγαλειώδης διαμαρτυρία χωρίς κόμματα, χωρίς ειδικούς, χωρίς πόρους και γι’ αυτό ακριβώς χωρίς την παραμικρή στήριξη από τους εξωνημένους της επικοινωνίας. Σ’ αυτή τη συγκέντρωση μετείχαν πολίτες που υπερέβησαν τις ιδεολογικές αγκυλώσεις ξεπερασμένων διαχωρισμών, με το ανιδιοτελές αίτημα να μη γίνει αποδεκτή η ιστορική παραχάραξη κι η επεκτατική ρητορεία στην οποία εδράζεται το βαλκανικό προτεκτοράτο των ΗΠΑ, αυτό που απροκάλυπτα σφετερίζεται το όνομα και τη διαδρομή της Μακεδονίας. Επίσης όσοι με ιταμότητα χλεύασαν τους συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο χαρίζοντάς τους από το πουθενά στο κοινωνικοπολιτικό περιθώριο, ας ξέρουν τουλάχιστον ότι ρίχνουν νερό στις μυλόπετρες της στρατευμένης ψυχανωμαλίας. Η Δημοκρατία είναι αγώνας δρόμου. Κι είναι εξαιρετικά δύσκολη η συμμετοχή όσων δεν έχουν ξεκαβαλήσει από το καλάμι τους. Υ.Γ.1 Σολοικισμός από τους λίγους, ομιλητής στη συγκέντρωση να είναι κάποιος Φράγκος! Υ.Γ.2 Οι όψιμες προσπάθειες που καταβάλλει ο γιος του πολιτικού ανδρός που προφήτευε ότι «σε 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τίποτα!» περιγράφουν αρκούντως τη θάλλουσα κι ουχί λανθάνουσα μικροκομματική χαμέρπεια. Υ.Γ.3 Τους «έντιμους συμβιβασμούς» τους κάνουν οι έντιμοι άνθρωποι –όχι οι υποτελείς. Υ.Γ.4 Δεν γνωρίζω ποια συνέχεια μπορεί να έχει το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, αλλά αναγνωρίζω ότι ευλόγως κάποιοι έχουν δύσκολο ύπνο. Μακάρι πάντως αυτός ο λαός ‒έστω και τώρα‒ να υπερβεί την συλλογική του παραίτηση κι, επιτέλους, να καμακώσει «το θεριό με το καμάκι του ήλιου». Θεόδωρος Παντούλας Φωτογραφία: ALEXANDROS AVRAMIDIS / REUTERS