Διεργασίες στον τοπικό συντηρητικό χώρο χωρίς ειρμό και κατεύθυνση.

Ένα είναι βέβαιο: Ανεξάρτητα από τις αντιλήψεις των εκάστοτε διοικούντων, έχει σημασία αυτοί να διαθέτουν αυτοδιοικητική λογική. Η αυτοδιοίκηση θέλει μεράκι. Θέλει αφιέρωση. Και δέσμευση. Έχει τις δικές της ανάγκες. Υπηρετεί διαφορετικές λειτουργίες. Χρειάζεται τη δική της κουλτούρα. Που πρέπει να ενισχύεται. Η αυτοδιοίκηση δεν είναι διαμετακομιστικός χώρος. Όπως οι εκλογές δεν γίνονται για να καταγράψουν τα κόμματα τα ποσοστά τους, έτσι και δεν αποτελούν εφαλτήριο για αλλού ή χώρο προσγείωσης όσων υποχρεώθηκαν στην αντίστροφη πορεία. Συντρέχει όμως και κάτι πιο σημαντικό. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, το πολιτικό σύστημα, απέτυχε να υπερβεί τον εαυτό του και να ανταποκριθεί στις ανάγκες της χώρας. Έτσι παλινδρομεί σε προηγούμενες καταστάσεις. Ο δικομματισμός ανασυστάθηκε. Και όπως συνέβη με τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ του 2014, (και στο προάστιο), έτσι και τώρα, με την Ν.Δ. να οδεύει προς την εξουσία, προετοιμάζεται η συντηρητική αντεπίθεση στην αυτοδιοίκηση. Το ανακυκλώσιμο προσωπικό που την προηγούμενη περίοδο αντιμετώπισε δυσκολίες, βρίσκει την ευκαιρία να ξεμυτίσει. Το πρόβλημα είναι ότι η αυτοδιοίκηση, παρά τις μάχες που έδωσε, δεν έχει καταφέρει να επιβάλει το στίγμα της απέναντι στο κεντρικό σκηνικό. Ούτε έχει βρει ένα δικό της τρόπο επίλυσης των εσωτερικών της αναμετρήσεων. Έτσι επιστρέφουν οι κομματικοί ανταγωνισμοί και οι παραγοντισμοί, στην πιο απωθητική μάλιστα, πλευρά τους. Αυτή η παλινδρόμηση, είναι κυρίαρχο ζήτημα σήμερα να αποφευχθεί. Η αναγέννηση της αυτοδιοίκησης προϋποθέτει ένα πλαίσιο αναζωογόνησης της συμμετοχής, ώστε ο δημότης να συμβάλει με τις δυνατότητές του στον κοινό τόπο. Προϋποθέτει αντιρρόπηση της αφυδάτωσης της κοινωνίας, της απονεύρωσης της πολιτικής και της μετατροπής του πολίτη σε καταθλιπτικό θεατή. Αλλά αυτό δεν είναι εύκολο, ούτε γίνεται προεκλογικά. Θέλει επιμονή, πίστη και συνέχεια. Όλοι όσοι υπηρέτησαν και υπηρετούν μέχρι σήμερα από θέση διοίκησης τον τόπο μας, παραγνώρισαν αυτή την ανάγκη. Της ενδυνάμωσης των τοπικών σχέσεων, των δικτυώσεων, της τροφοδοσίας των συλλογικών δυνατοτήτων σε κάθε επίπεδο της τοπικής ζωής. Λειτούργησαν και λειτουργούν με φίλτρα και δίκτυα και τώρα καλούνται να αναστοχαστούν την πορεία τους. Το προάστιο όμως πρέπει να προχωρήσει. Όχι με διαμάχες αλλά με νοηματοδότηση της πολιτικής και του κοινού τόπου. Οι εκλογές δεν είναι μια μάχη για την καρέκλα. Είναι πριν απ’ όλα μια μάχη απέναντι στη αλλοτρίωση. Για τη δυνατότητα της κοινότητας να ανασυγκροτηθεί, ώστε να ανταποκριθεί στις μεγάλες απαιτήσεις της περιόδου. Σ’ αυτήν την προσπάθεια η «Δράση» θα πρωταγωνιστήσει και πάλι, διαθέτοντας όλες της τις δυνάμεις. Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ