Δευτέρα 1η Ιουλίου, 8.30μμ, στον κήπο της Δράσης

Τέλος 2ου κύκλου "ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ από και για το ΣΙΝΕΜΑ". Μετά από 33 συνολικά συναντήσεις, ολοκληρώσαμε με επιτυχία και τον 2ο κύκλο των συζητήσεων για την ιστορία του κινηματογράφου. Γι' αυτό, τη Δευτέρα 1 Ιουλίου στις 8:30μμ, οργανώνουμε πάρτι αποφοίτησης! Το πρόγραμμα περιλαμβάνει: -Προβολή της ταινίας του Νάνι Μορέττι «Αγαπημένο μου ημερολόγι -Παραλαβή των βεβαιώσεων αποφοίτησης τις οποίες επιμελείται καλλιτεχνικά η αγαπητή μας «συμμαθήτρια» Νατάσσα Φριτάκη. -Και φυσικά, μεζεδάκια και ποτά! Και όλα αυτά, στο στέκι μας, Πίνδου 30 και Μαραθώνος Ραντεβού τον Σεπτέμβρη! Η ΤΑΙΝΙΑ Αγαπημένο μου ημερολόγιο /Caro Diario Ιταλία, 1993. Διάρκεια:100΄. Σενάριο-Σκηνοθεσία: Nani Moretti. Πρωταγωνιστούν: Nani Moretti, Renato Carpentieri, Giovanna Bozzolo, Antonio Petrocelli, Gulio Base. To καλοκαίρι στη Ρώμη χρειάζεσαι μόνο μια βέσπα. Όλα τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει μια πόλη που αφηγείται ιστορίες ακόμη και όταν δεν υπάρχει κανείς για να τις ακούσει. Μια πόλη φτιαγμένη από την βίαιη αντίθεση της ιστορίας της και του μοντερνισμού της. Μια πόλη που βλέπει σκληρό πορνό, ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο και φτηνές λαϊκές κομεντί στα άδεια σινεμά της. Μια πόλη στην οποία μπορεί να συναντήσεις το είδωλό σου και να χορέψετε μαζί σε ένα υπαίθριο πάρτι. Μια πόλη που μοιάζει πιο μόνη από ποτέ όταν στο soundtrack ακούγεται ο Λέοναρντ Κοέν. Μια πόλη που στα περίχωρά της, στο κέντρο της Όστια, θα θυμάται πάντα τη βίαιη δολοφονία του πιο αντισυμβατικού κατοίκου της στο όνομα και τη μνήμη του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Το καλοκαίρι στα Νησιά του Αιόλου στη Σικελία χρειάζεσαι μόνο κάτι για να σκεπάσεις τα ανοιχτά παράθυρα που δεν έχουν παντζούρια. Έξω, ο εκτυφλωτικός ήλιος κάνει τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις να μοιάζει με μια καθημερινή εξωφρενική σαπουνόπερα, επιτρέπει σε ολόκληρες κοινωνίες να κυβερνούνται από τα παιδιά τους, μετατρέπει το ηφαίστειο στο Στρόμπολι σε μια ταυτόχρονα αποκαλυπτική και βασανιστική εμπειρία και η τηλεόραση, όταν δεν παίζει «Τόλμη και Γοητεία» σε ταξιδεύει με ένα ασπρόμαυρο μάμπο της Σιλβάνα Μάγκανο που παραμένει μια μνήμη της παιδικής σου ηλικίας που δεν θα ξεχάσεις ποτέ. Τα καλοκαίρια χρειάζονται πάντα ένα ημερολόγιο. Από αυτά που κρατάς ασυναίσθητα, χωρίς ποτέ να συνειδητοποιείς το λόγο για τον οποίο οι πιο επώδυνες στιγμές της ζωής σου υπήρξαν αυτές που σε διασκεδάζουν περισσότερο (και το αντίστροφο), όταν πλέον ο χρόνος τις καταχωρεί σαν μια ακόμη κινηματογραφική ταινία που είδες σε κάποια άδεια αίθουσα με το air-condition στο τέρμα. Αν είσαι τυχερός και μείνεις ζωντανός μπορείς απλά να τις διηγηθείς σαν ανέκδοτα που άκουσες από μια παρέα στο κατάστρωμα ενός καραβιού. Μια ισχυρή μειονότητα, ωστόσο, θα ξέρει πάντα πως κανένα ημερολόγιο δεν μπορεί να αφορά κανέναν άλλον εκτός από τον ιδιοκτήτη του, παρά μόνο αν είναι 100% αληθινό. Σαν εκείνα τα καλοκαίρια που δεν θα ξεχάσεις ποτέ. Όσο μόνος κι αν πέρασες ένα ζεστό πρωινό στην πόλη σου, όσο θλιμμένος και αν ένιωσες μπροστά στην αιώνια μάχη του ιστορικού παρελθόντος με το ευτράπελο παρόν, όσο κοντά κι αν βρέθηκες κάποια στιγμή στο θάνατο. Όσα χρόνια κι αν περάσουν... ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΒΡΙΛΗΣΣΩΝ CINE - ΔΡΑΣΗ