Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

Τα σ' αγαπώ που σου χρωστώ

της Λήδας Παπαγεωργίου

Ήρθες στον ύπνο μου απόψε πατώντας πάνω σε άδεια μπουκάλια και ξεχειλισμένα τασάκια. Με πήρες απ' το χέρι και με οδήγησες προς την πόρτα. Λίγο πρίν βγούμε μου φόρεσες το πράσινο ζακετάκι που μου είχες χαρίσει εκείνη την παραμονή Χριστουγέννων. Περπατήσαμε αγκαλιασμένοι στο δρόμο μέχρι που φτάσαμε στο παλιό το σπίτι. Με ανέβασες στην κούνια του κήπου και με κούνησες. Ένα χαμόγελο γλίστρυσε απ,το πρόσωπό μου έπεσε στο νοτισμένο χώμα και χορεύοντας χάθηκε στον άδειο δρόμο. Έχουμε φύγει απο το σπίτι. Ξαφνικά σε χάνω. Τριγύρω μου κόσμος πολύς. Παιδιά, μεγάλοι πάγκοι με παιχνίδια. Σε βλέπω νά,ρχεσαι πρός το μέρος μου κρατώντας ένα τεράστιο μαλλί της γριάς. Ρόζ όπως μου άρεσε. Καθώς τρώω με πελώρια λαχτάρα σε κοιτώ με την άκρη του ματιού μου να χαμογελάς ευχαριστημένος. Τώρα δεν υπάρχουν πάγκοι πια. Είμαστε ανεβασμένοι σε μια γιγάντια ρόδα. Εγώ φοβάμαι και σου σφίγγω το χέρι. "Ηρέμησε κορίτσι μου" ψιθυρίζεις. "Κοίτα τι όμορφσ που φαίνονται όλα". Βρίσκομαι πίσω απο μια κλειστή πόρτα. Μια άσπρη μπλούζα χωρίς πρόσωπο, μου λέει πως δε θα ξανάρθεις σπίτι. Και δεν ξανάρθες. Μόνο κάτι βράδια σαν κι αυτό έρχεσαι στα όνειρά μου για να πάρεις όλα τα σ,αγαπώ και τις αγκαλιές που δεν σου έδωσα. Και ποτέ δεν είναι αρκετό ένα βράδυ. Γι' αυτό ξανάρχεσαι.

ΣΧΕΤΙΚΑ: Ακροβάτες στο χαρτί
ΣΧΟΛΙΑ
Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter