Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

Ένα σχόλιο για το διήμερο αφιέρωμα του Cine-Δράση

Του Δημήτρη Καλαμπούκα

Από τον φίλο Δημήτρη Καλαμπούκα, στον οποίο ανήκει και η πρόταση για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, πήραμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο, που αφορά το διήμερο αφιέρωμα του Cine-Δράση στη νέα σχολική χρονιά. Στο διήμερο στο οποίο πήραν μέρος περισσότερα από 150 άτομα, ανάμεσά τους πολλοί μαθητές και εκπαιδευτικοί, προβλήθηκαν οι ταινίες «Σάμμερχιλ» και «Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται». Και τις δύο ημέρες μετά την προβολή ακολούθησε συζήτηση. Την πρώτη ημέρα η εκπαιδευτικός Τασία Μάρη μετέφερε την εμπειρία από το συνέδριο των ευρωπαϊκών δημοκρατικών σχολείων (EUDEC) που έγινε τον Αύγουστο στην Κρήτη. Την δεύτερη ημέρα ο Πέτρος Δαμιανός, διευθυντής του Σχολείου που λειτουργεί στο Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα, ανέλυσε τη φιλοσοφία και τις αρχές του μεγάλου παιδαγωγού Φρενέ, του δάσκαλου που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται. Στη συνέχεια μετέφερε την εμπειρία του από την πολύχρονη δουλειά στο δύσκολο περιβάλλον μιας φυλακής νέων. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Θα ήθελα να συγχαρώ την Κινηματογραφική Λέσχη «Cine - Δράση» για την πρωτοβουλία να θέσει σε δημόσια συζήτηση ένα πολύ επίκαιρο θέμα, που συνοψίζεται στο ερώτημα «τι σχολείο θέλουμε;». Η επιλογή των δύο ταινιών («Summerhill» και «ο Δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται»), καθώς και η ανοιχτή συζήτηση που ακολούθησε με τις ομιλίες – κατά το μότο «Μια ταινία μια συζήτηση» της πετυχημένης παλιάς εκπομπής της ΕΡΤ- προσέλκυσαν το ενδιαφέρον αρκετών συμπολιτών μας, μεταξύ των οποίων και παιδιά. Ήρθα αρκετά προβληματισμένος, όντας γονιός δύο παιδιών, με ανησυχίες για την εκπαίδευση που λαμβάνουν από τα δημόσια σχολεία στα οποία φοιτούν. Ως γονείς, αισθανόμαστε ότι το παρόν εκπαιδευτικό μοντέλο είναι αποτυχημένο και η εκπαίδευση εργαλειοποιείται με σκοπό την παραγωγή χρήσιμων μηχανών και όχι συνειδητοποιημένων πολιτών με κριτική σκέψη και ενσυναίσθηση. Σύμφωνα με το Στρατηγικό πλαίσιο – Εκπαίδευση και Κατάρτιση 2020(1) που συμφωνήθηκε από τις χώρες της Ε.Ε. στα πλαίσια της Συνθήκης της Λισαβώνας, το εκπαιδευτικό μοντέλο που εφαρμόζεται βασίζεται σε αυτό που ονομάζεται «δια βίου μάθηση» και έχει στόχο «την ανταγωνιστικότερη και δυνατότερη οικονομία της γνώσης για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή». Εν ολίγοις, ο μαθητής προετοιμάζεται για την ένταξη στην αγορά εργασίας και τις απαιτήσεις για ευελιξία, κινητικότητα και προσαρμοστικότητα. Αντιλαμβάνεται κάποιος λοιπόν, ότι η σημερινή εκπαίδευση πριμοδοτεί εφαρμοσμένες γνώσεις, ενισχύει το ανταγωνιστικό πνεύμα και υποβαθμίζει αξίες και έννοιες όπως δημοκρατία, αλληλεγγύη, πολιτισμός, ελεύθερος χρόνος. Τα παιδιά, από μικρή ηλικία, προετοιμάζονται στην αρένα της ανταγωνιστικότητας, της παπαγαλίας, των σκληρών εξετάσεων και... όποιος αντέξει. Οικονομικά, σωματικά, ψυχολογικά. Bellum omnium contra omnes. Το δόγμα του κοινωνικού δαρβινισμού βρίσκει εφαρμογή στα σχολεία. Μια δεξαμενή μορφωμένων πρεκάριων, καταρτισμένων με 2 ή 3 πτυχία, σε έναν αέναο κύκλο ευελιξίας, ευελισφάλειας και ανασφάλειας. Οι υπόλοιποι που δε θα τα καταφέρουν αντιμετωπίζονται ως φύρα στην κοινωνία. Υπάρχει εναλλακτικό μοντέλο εκπαίδευσης ή είμαστε καταδικασμένοι να ακολουθήσουμε τον μονόδρομο της "Τ.Ι.Ν.Α. κάνουμε" αφήγησης; Η ατομικότητα, που είναι το κύριο συστατικό της συγκρότησης του ατόμου, αναπτύσσεται εξ ολοκλήρου εν κοινωνία, και το όλο που προκύπτει ο Αριστοτέλης το αποκαλεί πολίτη. Η κυρίαρχη όμως αφήγηση τα τελευταία χρόνια έχει αποδομήσει την κοινωνία και έχει αποθεώσει την ατομικότητα. Η κριτική σκέψη αντιμετωπίζεται στην καλύτερη περίπτωση με καχυποψία. Και όμως, πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η κριτική σκέψη στηρίζει την υγιή επιχειρηματική κουλτούρα, και λάθη περνούν απαρατήρητα όταν κανείς δεν τολμά να διαφωνήσει. Μαθήματα όπως η λογοτεχνία, το θέατρο και οι τέχνες έχουν εξοστρακιστεί ως αντικείμενα «άχρηστα» και «αντιπαραγωγικά», ενώ θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως προϋποθέσεις για την καλλιέργεια της δημιουργικότητας και της καινοτομίας (ενδιαφέρον έχει το βίντεο με τον Ken Robinson με τίτλο «Το σχολείο σκοτώνει τη δημιουργικότητα).(2) Πληθαίνουν επίσης οι φωνές που ισχυρίζονται ότι η εκπαίδευση δημοκρατικών πολιτών είναι ανθρωπολογικά έγκυρη και εν τέλει η πλέον αποτελεσματική με όρους συλλογικής ευημερίας. Τι κάνουμε λοιπόν πέρα από το να αναπαράγουμε χωρίς κόπο ευχολόγια του τύπου «ένα εκπαιδευτικό μοντέλο σαν το Φινλανδικό είναι το ιδανικό»; Πρώτα απ’ όλα θέτουμε το πρόβλημα και το συζητάμε δημόσια. Μέσα από τη ζύμωση, ξεφεύγουμε από το ατομικό πεδίο και ορίζουμε το πρόβλημα ως κοινωνία. Τις γενεσιουργές αιτίες και τον αντίκτυπο που έχει στη ζωή μας. Και τις δύο βραδιές, μετά τη λήξη των προβολών των ταινιών, είδα κόσμο να κάθεται και να συμμετέχει στη συζήτηση. Ευχάριστη για μένα έκπληξη ήταν που είδα πολλούς εκπαιδευτικούς, όλων των ηλικιών, να μοιράζονται δημόσια τους προβληματισμούς, τις αγωνίες τους, τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, την όρεξη, την αγάπη και το μεράκι να υπερβούν εαυτούς, αλλά και το ίδιο το σύστημα που τους βάζει στεγανά και τους αναγκάζει να λειτουργούν μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια (τελικά δεν είναι όλοι οι αργόμισθοι κηφήνες/δημόσιοι υπάλληλοι που θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάζουν). Γέμισα με αισιοδοξία διότι είδα πως υπάρχουν δίπλα μας εκπαιδευτικοί που πασχίζουν να βάλουν το λιθαράκι τους –αρκετές φορές με προσωπικό κόστος- για να πάνε το εκπαιδευτικό μας σύστημα ένα βήμα παραπέρα. Η Τασία που μας μετέφερε τις εμπειρίες της από το καλοκαιρινό συνέδριο των ευρωπαϊκών δημοκρατικών σχολείων (European Democratic Education Community –EUDEC) το καλοκαίρι στην Κρήτη. Ο Πέτρος με τον αγώνα του για το δικαίωμα στο όνειρο για τους μαθητές του σχολείου φυλακών Αυλώνα. Οι ανώνυμοι εκπαιδευτικοί που πήραν τον λόγο και κατέθεσαν την άποψή τους για την ελευθεριακή παιδεία που πρεσβεύει ο πατέρας της αντιαυταρχικής αγωγής Neil (Summerhill), του οποίου η φιλοσοφία συμπυκνώνεται στο ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν είναι ελεύθερα και όχι όταν εξαναγκάζονται, δίνοντας προτεραιότητα στην ψυχική ισορροπία και τη συναισθηματική ανάπτυξη σε αντίθεση με την ακαδημαϊκή πρόοδο, και την διαφοροποιημένη διδασκαλία του Freinet (ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται). Θα ήθελα η εκδήλωση του «Cine - Δράση» να είναι μόνο η αρχή και να συνεχιστεί ο δημόσιος διάλογος γύρω από την εκπαίδευση. Ένας διάλογος που θα ανοιχτεί σε όλους του εμπλεκόμενους φορείς (γονείς, εκπαιδευτικοί, συνειδητοποιημένοι πολίτες) και με ατζέντα τα ελεύθερα σχολεία και πως μπορούν να εφαρμοστούν δημοκρατικές πρακτικές στα δημόσια σχολεία. Ο Ράσελ έλεγε «οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι αλλά όχι ηλίθιοι. Ηλίθιοι γίνονται με την εκπαίδευση». Φιλικά, Δημήτρης Καλαμπούκας Παραπομπές: (1): http://ec.europa.eu/education/policy/strategic-framework_el (2): https://www.youtube.com/watch?v=VRK1IuIiV90

ΣΧΕΤΙΚΑ: Συμβαίνουν στην πόλη μας
ΣΧΟΛΙΑ
  1. Μάρη Τασία
    17 Σεπτεμβρίου 2018, 09:05

    Αγαπητέ Δημήτρη, θέλεις να επικοινωνήσουμε και να διοργανώσουμε μια μεγάλη ανοιχτή συζήτηση-εκδήλωση γι αυτό το θέμα μέσα στον Οκτώβρη; Έχω πάρα πολύ υλικό (ένα ντοκυμαντέρ 1 ώρας που προμηθεύτηκα στο συνέδριο που ήμουν στην Κρήτη, συνεντεύξεις που πήρα από συνέδρους και διοργανωτές , αφίσες, φωτογραφικό υλικό,δυνατότητα να έρθω σε επαφή με ενδιαφέροντες έλληνες ομιλητές, εμπειρία 29 χρόνων στο δημόσιο σχολείο) και προπάντων πολλή όρεξη!Το mail μου είναι: matasia.mari8@gmail.com Επικοινώνησε μαζί μου , να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και να συναντηθούμε να συζητήσουμε και δια ζώσης αν θέλεις!

  2. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
    12 Σεπτεμβρίου 2018, 11:48

    ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!

Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter