Συμβαίνουν στην πόλη μας
της Λήδας Παπαγεωργίου
Πόσο θα' θελες να γυρνούσες πίσω στο απόλυτα ασφαλές καταφύγιο. Στη μήτρα της μάνας σου. Τώρα, δεν υπάρχει ούτε ένα χιλιοστό γης να περπατήσεις χωρίς να φοβάσαι. Μόνος, ασθενής και ικέτης συνθλίβεσαι κάθε μέρα όλο και πιο πολύ παγιδευμένος σε ένα κυκεώνα λαθών και ενοχών. Δίπλα σου κανείς. Μόνο ένα γέρικο κουτσό σκυλί σε φυλάει τα βράδια όταν κλείνουν τα μάτια σου στις πλάκες του πεζοδρομίου. Ο μόνος που νοιάζεται για σένα είναι αυτός ο γέρικος κουτσός σκύλος ο από παντού διωγμένος. Όταν του δίνεις τη μισή φέτα απ,το ψωμί σου, το βλέμμα του αυτό το βλέμμα, διαπερνά θαρρείς την ψυχή σου. Είναι βράδυ και στη γνωστή γωνία είσαι ξαπλωμένος με τον φίλο σου ενώ διάφορα πόδια περνούν από μπροστά σου. Κάποιοι δεν κοιτούν καθόλου. Κάποιοι άλλοι ρίχνουν ένα γρήγορο βλέμμα λύπησης. Σιγοτραγουδάς το "Dust in the wind". Ο Ερνέστο κουρνιάζει δίπλα σου. Ένα ζευγάρι μαλώνει ένας μπαμπάς έχει το παιδί του στους ώμους. Μια παρέα περνάει χασκογελώντας. Και εσύ τι; Ποιόν έχεις; Μόνο τον Ερνέστο με την αγνή απόλυτη αγάπη του, που αν και νηστικός κοιμάται ήδη στην αγκαλιά σου. Λήδα Παπαγεωργίου
ΣΧΟΛΙΑ