της Λήδας Παπαγεωργίου

Όχι, αυτά τα δάκρυα που τρέχουν στο πρόσωπό σου δεν είναι δάκρυα πόνου. Είναι δάκρυα οργής. Για όλες τις μέρες που χάθηκαν για όλες τις νύχτες που στοίχειωσαν για τα όνειρα που τα περάσατε θηλιά στο λαιμό μας. Για κείνο το παιδί που το κλείσατε στη ντουλάπα του κόψατε τη γλώσσα και το ακρωτηριάσατε. Αυτά τα δάκρυα είναι ξυράφια που αφού χαράκωσαν και μάτωσαν σώμα και μυαλό τώρα ξέρουν ποιος είναι ο φταίχτης. Οι κατακρεουργημένες μας επιθυμίες ξύπνησαν. Η λοβοτομή σας δεν πέτυχε. Στεκόμαστε εδώ απέναντί σας όρθιοι κι ας μας αφήσατε μόνο ένα κομματάκι ουρανό. Υπάρχουμε με την ελπίδα τα άγρυπνα βράδια μας να γεννήσουν τις πιο φωτεινές μέρες.