Δημοτικό Συμβούλιο
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
Κάπου εκεί, στα βάθη του χρόνου, ξεκινά και χάνεται αυτή η μικρή κι αλλόκοτη ιστορία. Τότε που οι άνθρωποι ήταν ένας σβώλος άμμου, ανίκανος να ξεχωρίσει αφέντες και δούλους, άσπρους και χρωματιστούς, μπροστινούς και πισινούς. Αυτός, της άρπαξε το χέρι, εκείνη, τον δάγκωσε τρυφερά και γύρισε ο ανεμόμυλος να ξεδιαλύνει τον σβώλο. Γιόμισε τη γης ο αγέρας, απ' άκρη σ' άκρη κόκκους άμμου, που με την σειρά τους έφτιαχναν σβώλους, άρπαζαν και δάγκωναν, βάζοντας τα πράματα σε σειρά και τάξη. Έπειτα ήρθαν οι βροχές, και ξάπλωσαν τους κόκκους, που τους κατάπιε το χώμα, τους χώνεψε και τους επέστρεψε στην θάλασσα. Από τότε, αυτός κι εκείνη, κάθονται μπροστά της μαγνητισμένοι, δεμένοι λες με μιάν αόρατη κλωστή, ανήμποροι να καταλάβουν, τι να 'ναι αυτό π' ανοίγει την ψυχή τους πέρα, μακριά, ν' απλώνεται στα βάθη. ΠΙΝΑΚΑΣ: Sergeι Vinogradov, Καλοκαιρινή νύχτα. 1899. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
...Του απόμαχου ζεύγους η ξεφτισμένη μνήμη!