του Μπάμπη Δαμουλιάνου Ευαγγελάτου

Παθός, μαθός και κοινωνός με σεμνότητα καθότι στερούμαι σχετικών περγαμηνών. Δεν είμαι γεωπόνος, δασολόγος ή γνώστης κάποιας άλλης σχετικής με το αντικείμενο επιστήμης. Λίγες γνώσεις από διαχρονικά σκοντάμματα, παθήματα και μαθήματα δραχμοβόρα, ευρωβόρα και ψυχοφθόρα. Ήδη καλούμαι να πληρώσω τη ζημιά στην μεσημβρινή μάντρα που χωρίζει μια στάλα γη που κληρονόμησα από εκείνη του γείτονα στην πόλη μας. Ένοχος η τελευταία καταιγίδα που την ονόμασαν Ωκεανίδα. Αλλά αυτή δεν πληρώνει τον λογαριασμό. Χρόνια πριν παρόμοια ζημιά στην δυτική μάντρα μου κόστισε και τότε την πλήρη αποκατάσταση. Στον ανατολικό μαντρότοιχο που με χωρίζει από τον δρόμο, τα γερά του κάγκελα άντεξαν το δέντρο που έπεσε πάνω τους. Απέμενε το βορεινό σύνορο με την κατοικία του αδελφού μου, μέχρι που ένα του δέντρο με δυνατό βοριά ξεριζώθηκε, έγειρε και αναπαύθηκε πάνω στο σπίτι που με κόπους μιας ζωής, μεροκάματα και νυχτοκάματα έκτισα. Τώρα περιμένω να μου πέσει και κάποια αγελάδα από τον ουρανό, όπως στο ομώνυμο έργο! Με αυτά στο νου και απ’ όσα βλέπω στα καθημερινά μου περιορισμένα δρομολόγια πεζοπορώντας, τολμώ να πω και να προτείνω τα παρακάτω: 1. Φρόνιμο να μη φυτεύουμε ή να βοηθούμε την ανάπτυξη δέντρων κοντά στα θεμέλια των σπιτιών και τις μάντρες διαχωρισμού τους. 2. Δεδομένο ότι κατά μία διαίρεση τα δέντρα διακρίνονται σε αειθαλή και φυλλοβόλα, τα πρώτα σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να σκιάζουν με την παρουσία τους την κατοικία, την ανθρώπινη φωλιά. Έτσι σ’ εμάς που ζούμε στο βόρειο ημισφαίριο αποφεύγουμε την πλησίον παρουσία τους στην ανατολική, την μεσημβρινή και την δυτική πλευρά του σπιτιού. Το αντίθετο θα έλεγα για τα φυλλοβόλα όπου ο ίσκιος τους είναι επιθυμητός τις θερμές εποχές και τα γυμνά κλαδιά τους ευεργετικά για τον μετριασμό, τον διασκεδασμό των κρύων ανέμων τον χειμώνα. Απλή λογική για την εξοικονόμηση της ακριβής, της ρυπογόνου και ανθυγιεινής κατανάλωσης ενέργειας στις μέρες μας. 3. Κατά την ανάπτυξή τους ας έχουμε υπ’ όψη μας ότι πάνω από τρία μέτρα αποκτούμε συνέταιρο την Δασική Υπηρεσία για οποιαδήποτε επέμβασή μας σ’ αυτά. 4. Για όσα είναι επιθυμητά φροντίζουμε την στερρή τους πρόσφυση στο έδαφος και για τούτο αποφεύγουμε το συχνό τους πότισμα που ευνοεί την επιφανειακή τους ριζοβολία και το απ’ αυτή εύκολο ξερίζωμα και πτώση τους με ένα ισχυρό άνεμο. Έτσι προτιμούμε ένα γερό πότισμα κάθε εβδομάδα το Καλοκαίρι για να τα αναγκάζουμε τη δεύτερη μέρα και τις υπόλοιπες να κατευθύνουν τις ρίζες τους βαθιά για το νερό που εκεί κατασταλάζει. 5. Με την τραγωδία στο Μάτι χωρικά και χρονικά κοντά μας καθώς και την οσμή του καιόμενου δάσους από τα πέριξ να μας επισκέπτεται σχεδόν κάθε Καλοκαίρι, ίσως θα έπρεπε να στρίψουμε και για λίγο το βλέμμα σε εκείνες τις αλέες, τις δεντροστοιχίες, που πανύψηλα εύφλεκτα δέντρα αγκαλιάζουν το’ να τα’ άλλο και με τα κλαδιά τους γλείφουν κυριολεκτικά τα μπαλκόνια των διαμερισμάτων στις πλησίον πολυκατοικίες... Και να! Στην πρώτη διασταύρωση αριστερά έξω από την αυλόπορτα μου όπου η συμβολή των οδών Φλωρίνης και Πίνδου συναντώ μια τέτοια αλέα που εκτείνεται στην βορεινή παρειά της Πίνδου μέχρι και την μεθεπόμενη διασταύρωση με την οδό Βερνάρδου. Αν όμως στρίψω δεξιά, τότε πάλι στην πρώτη διασταύρωση Φλωρίνης και Κύπρου, μια εσωτερική τούτη τη φορά συστοιχία κατάξερων κυπαρισσιών απόκρυψης από τον δρόμο και σχεδόν σε όλο το μεσημβρινό μέτωπο του οικοδομικού τετραγώνου, στο υπογάστριό του, στοιχειοθετεί μια ουσιαστική νάρκη να χρειάζεται έναν και μόνο σπινθήρα για να γίνουμε παρανάλωμα! Σίγουρα τέτοιες ή παρόμοιες δεντροστοιχίες με πεύκα κυπαρίσσια ή άλλα δέντρα ευεπίφορα σε πυρκαγιά, θα υπάρχουν και σε άλλα αρκετά σημεία της πόλης μας. Ευτυχώς η ρυμοτομία της είναι καλή, προτιμάται ατύπως σαν πίστα εκμάθησης οδήγησης από σχετικές σχολές του λεκανοπεδίου και είναι εύκολα προσβάσιμη σε πυροσβεστικά οχήματα. Θα ήταν όμως σοφό να σχεδιαστεί ένας χάρτης της με αυτά τα επικίνδυνα σημεία τονισμένα με έντονο χρώμα και να φτάσει σε μικρό σχήμα στα χέρια κάθε συνδημότη μας. Να εμπλουτιστούν ανάλογα με πυροσβεστικές φωλιές και ίσως η εγκατάσταση ενός σταθμού της πυροσβεστικής υπηρεσίας στον χώρο της πρώην ναυτικής βάσης θα ήταν μια καλή συντροφιά τόσο για την πόλη μας, τον ίδιο τον χώρο, όσο και για τους γύρω μας δήμους. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια.