Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

«Ποιος είσαι, πού είσαι και πού θέλεις να πας»!

του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου

Στο ΤΥΠΕΤ από το «Cine Δράση» την 19-9-2019. Ανάμικτα τα συναισθήματα! Ταρακούνησε μέσα μου θύμησες καλά καρφωμένες, παλιές και νέες. Μια ιστορία αληθινή, ντοκιμαντέρ σ’ ένα μικρό χωριό άγνωστο, ξεχασμένο, από αυτά που σβήνουν σήμερα στη μέση του πουθενά. Κάπου μισή ώρα από την πόλη της Καρδίτσας. «Ηλιάς» το λένε. Μόνο που ένα του παιδί φευγάτο δεν το ξέχασε. Γύρισε πίσω σπουδαγμένο, «φευγάτο» με άλλη έννοια και τόκανε γνωστό στα πέρατα του γνωστού μας κόσμου. Στην περιοχή την κατάφορτη με περήφανη ιστορία παλιά και πρόσφατη, θυμήθηκα το πρώτο μου ταρακούνημα κάπου δυο χρόνια πριν, όταν σε μια προγραμματισμένη και όπως πάντα ανοργάνωτη εκδρομή με τα προχωρημένα νιάτα του ΚΑΠΗ Βριλησσίων, βρέθηκα για μισή ώρα περίπου στην πόλη της Καρδίτσας. Κάποια νεαρή συνοδός εντεταλμένη πήρε στο πούλμαν το μικρόφωνο και άρχισε να εκτοξεύει κεραμίδια λες και ήταν δίδυμη αδελφή της σήμερα γνωστής μας Κεραμέως. Το σαβουάρ βιβρ επέβαλε την σιωπή μου. Δεν έφταιγε το παιδάκι. Αυτά της έγραψαν να πει και αυτά είπε. Μεροκάματο! Στη γόνιμη συζήτηση που ακολούθησε την προβολή του ντοκιμαντέρ μέσα στην κατάμεστη αίθουσα, εντύπωση προκάλεσε η παρεμβολή του εξέχοντος μέλους της Κινηματογραφικής μας Λέσχης Λεωνίδα Ιωαννίδη για την ευεργετική επίδραση της μουσικής στην καλλιέργεια των αμπελιών και την ποιότητα των κρασιών στην περιοχή Αλσατία της Γαλλίας. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω και την δική μου μαρτυρία από μια υπέροχη ομιλία που άκουσα πέρυσι στο στάδιο Ειρήνης και φιλίας κατά την ετήσια Μελισσοκομική Έκθεση εκεί, σχετική με την γλώσσα των φυτών. Ευχής έργο να την έβλεπα και κάπου δημοσιευμένη. Με το παγκόσμιο τσουνάμι της αστυφιλίας και την εγκατάλειψη της υπαίθρου, ανακαλώ στη μνήμη μου ένα παλιό άρθρο σε εφημερίδα υπογεγραμμένο από τον γνωστό μας Μίμη Ανδρουλάκη. Εκεί ισχυριζόταν ότι για την απασχόληση στη Γεωργία αρκούσε μόνο ένα 2 με 2.5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Πιθανώς ο αρθρογράφος εννοούσε τις εκτατικές καλλιέργειες όπως τη σιτοπαραγωγή στην Μανιτόμπα του Καναδά ή στις στέπες της Ρωσίας. Για τα εύγεστα όμως κηπευτικά προϊόντα τα υψηλής υγιεινής άμα και θρεπτικής αξίας όπως η παλιά λεπτόφλουδη, ζουμερή και σαρκώδης ντομάτα του παλιού καλού σπόρου, τη μεγαλωμένη σε επιμελημένο υπόστρωμα αφράτου χώματος ανάμικτου με χωνεμένη κοπριά για το φιντάνι, την κατάλληλη θερμοκρασία, τη διαλογή για φύτευση, το σωστό πότισμα, σκάλισμα, βοτάνισμα για ανάπτυξη και την καταπολέμηση των ασθενειών, απαιτείται αγάπη και περισσή φροντίδα από τον κάθε καλλιεργητή χωριστά. Και από κει και πέρα χρειάζεται η συνεταιριστική οργάνωση για μια κάθετη παραγωγή για συγκομιδή στην ώρα που πρέπει, συσκευασία, τυποποίηση και διάθεση του προϊόντος για ανταμοιβή του κόπου χωρίς μεσάζοντες με τους εκβιασμούς τους. Σε αυτόν τον έρωτα πίστεψε και πάτησε ο επιστρέψας στο χωριό του μαθηματικός Αλέξανδρος Γκουσιάρης για να δημιουργήσει αυτό που εμείς είδαμε στο πανί. Γιατί υπάρχει και η εικόνα που πολλές φορές αντικρίζω τα Καλοκαίρια στο παρακλάδι της οδού Πατρών-Πύργου που οδηγεί στο λιμάνι της Γλαρέντζας. Εκεί ατέλειωτη σειρά τρακτέρ με τις ρυμούλκες τους κατάφορτες ντομάτες περιμένουν στο λιοπύρι τη σειρά τους να εκτιμηθούν, να ζυγιστούν, να ξεφορτώσουν στο τοπικό εργοστάσιο κονσερβοποιίας και να πληρωθούν οι εργάτες τον κόπο τους μπιρ παρά. Υπάρχει και κατώτερο σκαλί, ευτυχώς όχι στη χώρα μας. Αναφέρομαι στο αηδιαστικό θέαμα του ντοματοπόλεμου στην Παμπλόνα της Ισπανίας, που κάθε χρόνο με το χαζοκούτι κάνει το γύρο του κόσμου με τον ευτελισμό του προϊόντος. Άλλη η τύχη του στην κουζίνα της Θεσσαλής αγρότισσας με τις ευφάνταστες παραδοσιακές και ευρηματικές τους συνταγές! Και απορώ πώς ο φίλος μας πια με το έργο του Αλέξανδρος, δεν συγκινήθηκε ακόμη με το δράμα των συμπατριωτών του τευτλοπαραγωγών που μια τους παίρνει την παραγωγή το εργοστάσιο ζαχάρεως και μια όχι. Όλοι τους απόγονοι κολίγων σαν αυτούς που έπεσαν στο Κιλελέρ και για χάρη τους θυσιάστηκε ο Μαρίνος Αντύπας. Ας έπαιρνε λίγα από τα παντζάρια τους και με βοηθούς το λάδι, το σκόρδο και με τις εθελοντικά στρατευμένες θεσσαλές του, να έφτιαχναν την κορυφαία στο είδος της παντζαροσαλάτα με όλα τα έκδοχα που ήθελε σκαρφιστούν, για να κατακτήσουν τον κόσμο! Βάζω ιδέες τώρα... Τούτη η ιστορία μας θύμισε για άλλη μια φορά πόσο ωραία είναι η πατρίδα μας και άλλη τύχη της πρέπει! Εξαιρετικό το κατατοπιστικό κείμενο όπως πάντα που μας προμήθευσαν οι πρωτεργάτριες κυρίες της Λέσχης πριν την προβολή, το δημοσιευμένο και στο σάιτ του «Cine Δράση». Το φιλμ προτάθηκε να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον διαγωνισμό των φετινών Όσκαρ! Θα το συνοδεύουν οι ευχές μας. Παρούσες στη συζήτηση που ακολούθησε στο τέλος η σκηνοθέτης Μαριάννα Οικονόμου και η Ευγενία Παπαγεωργίου που επιμελήθηκε το μοντάζ. Απίθανη δουλειά! Εξήντα ώρες γύρισμα για ένα φιλμ 72 λεπτών. Αναλογίζομαι τα διλήμματα για την επιλογή των πλάνων. Ορατός ο χρονικός τους περιορισμός για να μη κουράζουν και σοφή η εναλλαγή τους για να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον. Θερμά συγχαρητήρια ελπίζω απ’ όλους μας και στις δύο κυρίες καθώς και στους εκλεκτούς συνεργάτες που τις πλαισίωσαν για να τελειώσουν το τόλμημα με την υπομονή και υπομονή τους μέχρι που έπεσαν οι τίτλοι με το τριπλό ερώτημα της ντόπιας μάγισσας: «Ποιος είσαι, πού είσαι και πού θέλεις να πας.» Ο Αλέξανδρος Γκουσιάρης το απάντησε! Εσύ; Εγώ; Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια

ΣΧΕΤΙΚΑ: Άρθρα
ΣΧΟΛΙΑ
Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter