Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

Μαθήματα εκλαΐκευσης

του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου

Ανειδίκευτος το 1968 υπηρετούσα στο Ημιορεινό Αγροτικό Ιατρείο Αμπελακίων Έβρου. Όρος απαραίτητος για το δικαίωμα έναρξης ειδικότητας που είχα αποφασίσει. Το είχα μάλιστα εγκαινιάσει. Για πρώτη φορά οι εκεί χωρικοί έβλεπαν γιατρό κοντά τους. Εξασκούσα δηλαδή την Γενική Ιατρική χωρίς καμία ειδίκευση. Παλαβά πράματα! Σήμερα η Γενική Ιατρική είναι ειδικότητα και πολύ σπουδαία. Θα έλεγα της πρώτης γραμμής. Με κάποια βιβλία συντροφιά και αρκετή πείρα από προηγούμενες εφημερίες μου σε ιδιωτικές κλινικές της Αθήνας για ένα μεροκάματο, μπορώ να πω πως τα κατάφερνα αρκετά καλά. Στο μεταξύ το «παλαβό» επεκτεινόταν και στον εφοδιασμό του ιατρείου από την κρατική μέριμνα. Ενώ υπήρχαν σοβαρές ελλείψεις σε βασικά στοιχειώδη φάρμακα με το ανάλογο υλικό και εργαλεία, μας εφοδίαζαν αίφνης με εμβρυουλκούς. Πιθανώς από κάποια εμπορική νεοφιλελεύθερη σκοπιμότητα κραταιής εταιρείας με δόντι ή βύσμα που λένε, στην εθνοσωτήρια τότε κυβέρνηση! Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να τους χρησιμοποιήσω. Οι χωρικοί είχαν την προνοητικότητα να προωθούν εγκαίρως τις ετοιμόγεννες γυναίκες τους στις ιδιωτικές κλινικές της Ορεστιάδας ή στο Νοσοκομείο του Διδυμότειχου. Ανάμεσα στα ελάχιστα από το στοκ φαρμάκων που μας παρείχαν κρατικής αγοράς, ήταν και λίγα υπόθετα Θεοφυλλίνης για ασθματικούς ασθενείς. Μεταξύ αυτών και ένας γεράκος που του έδωσα μερικά. Μέρες μετά συναντηθήκαμε σε ένα από τα καφενεία του χωριού. Με πλησίασε και μου είπε: «Καλά τα χαπάκια σου γιατρέ αλλά λίγο μεγάλα για μένα. Υπάρχουν μικρότερα ή μπορώ να τα κόβω στη μέση; Δυσκολεύουμε να τα καταπιώ»! Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το γέλιο και του απάντησα ότι δεν πρέπει να τα παίρνει από το στόμα αλλά από τον κ-λο του. Άναψε, σήκωσε το μπαστούνι του να μου το φέρει στο κεφάλι και το έπιασα στον αέρα. Μπήκαν και οι άλλοι στη μέση, συνειδητοποίησα το σφάλμα μου, έκατσα και του εξήγησα. Μου ζήτησε συγνώμη και μου υποσχέθηκε να μου φτιάξει και μένα μια μαγκούρα για τα σκυλιά στις πεζοπορίες που έκανα για να εξυπηρετώ και τα άλλα τέσσερα χωριά γύρω, δικαιοδοσίας του ιατρείου. Την υπόσχεση του την τήρησε. Διάλεξε την κλάρα, την καθάρισε, λύγισε τη μια της άκρη στη φωτιά και μου τη δώρισε. Την έπαιρνα πάντοτε μαζί μου με το απαραίτητο σακίδιο στον ώμο, το γεμάτο στοιχειώδη φάρμακα, απαραίτητο υλικό για διάνοιξη αποστημάτων, συρραφή και επίδεση τραυμάτων, καθώς και πέτρες για τα άγρια τσοπανόσκυλα των ορεινών του Έβρου. Τώρα την κοιτώ και θυμάμαι όμορφες περιπέτειες μαζί της πέρα για πέρα αληθινές μέχρι και την σχετικά πρόσφατη (2011) που την κόντυνα, της φόρεσα λαστιχένιο παπουτσάκι και την έκανα μπαστούνι στην αποθεραπεία μου μετά τρίμηνη κατάκλιση από κάταγμα πτέρνας. Θυμάμαι και τον γεράκο που ήταν ο μόνος που δεν έφταιγε για το φτωχό του λεξιλόγιο. Με έμαθε πώς να μιλώ και να εξηγώ έννοιες στους ανθρώπους της εκπαιδευτικής εγκατάλειψης. Δεκαετίες αργότερα διάβασα δύο βιογραφίες του άγγλου κορυφαίου αστροφυσικού Στίβεν Χόκινγκ μεταφρασμένες στη γλώσσα μας. Την πρώτη από την βιογράφο του Kitty Ferguson (2012) και την δεύτερη από τον ίδιο (αυτοβιογραφία) το 2013. Προσβεβλημένος από μια σπάνια μυασθένεια που λέγεται Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση ή νόσος του Λου Γκέριγκ γύρω στα είκοσι του, πριν τελειώσει τη διδακτορική του διατριβή, τον πληροφόρησαν οι συμπατριώτες του γιατροί πως είχε παράταση ζωής για άλλα δύο χρόνια. Αυτός αποφάσισε να προσθέσει άλλα πενήντα! Χρειάστηκε για τούτο χρήματα, χρήματα πολλά! Του τα εξασφάλισε κυρίως η κυκλοφορία ενός από τα βιβλία του το «Χρονικό του Χρόνου», που κυκλοφόρησε σε δεκάδες εκατομμύρια αντίτυπα μέχρι τις εσχατιές του πλανήτη και σε 40 γλώσσες. Το μυστικό υπήρξε στην εκλαΐκευση αυτού του επιστημονικού συγγράμματος με ένα μακρύ νταραβέρι πινγκ πονγκ στο γράψε-ξέγραψε και πάλι από την αρχή, ανάμεσα στον Χόκινγκ και τον επιλεγμένο από τον ίδιο εκδότη του, έτσι που να πουλιέται στα αεροδρόμια του κόσμου, κατά την ομολογία του ίδιου του Στίβεν στην αυτοβιογραφία του. Με αυτόν τον τρόπο του ο μεγάλος μας αυτός κοσμολόγος πλήρωσε την παράταση της ζήσης του, προσθέτοντας ακόμη πενήντα χρόνια πάνω από τις προβλέψεις των γιατρών του. Έζησε μια ταλαίπωρη μα γόνιμη και δραστήρια ζωή γεμάτη για τον εαυτό του, τους ανθρώπους του, αλλά και για τους άλλους, για όλους μας. Και ακόμη πριν πεθάνει τις 14 του Μάρτη 2018 μας συμβούλεψε, μας προέτρεψε να μη κοιτάμε χάμω τα πόδια μας αλλά ψηλά τ’ αστέρια και να ετοιμαστούμε να μετοικίσουμε σ’ αυτά μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια. Απογοητευμένος από την άπονη και άμυαλη συμπεριφορά μας απέναντι στη γη, το σπίτι μας, διαπίστωσε με ενάργεια πως σύντομα ο βίος μας μέσα σ’ αυτό θα γίνει αβίωτος! Και εδώ με το συνειρμό της θύμησης βλέπω τη σκέψη του να σμίγει με το τελευταίο τετράστιχο του προλόγου των «ποιητικών» του Κώστα Βάρναλη, όπως το σκάρωσε ο ποιητής μας αγναντεύοντας περίλυπος τη θάλασσα ένα χινοπωριάτικο απομεσήμερo: ...«Ως να με πάρεις κάποτε, μαριόλα συ, Στους κόρφους αψηλά τους ανθισμένους Και να με πας πολύ μακριά απ’ τη μάβρη τούτη κόλαση, μακριά πολύ κι από τους μάβρους κολασμένους...» Δεν συμφωνώ καθόλου μαζί τους. Έχουμε ακόμη μπροστά μας τουλάχιστο δύο δισεκατομμύρια χρόνια για να δραπετεύσουμε στο διάστημα και η τεχνολογία μας καλπάζει. Το πρόβλημα είναι να γίνει κτήμα όλων μας και όχι όπως είναι σήμερα των λίγων. Γιατί τόσο ο Χότκινγκ με το «Χρονικό του χρόνου» του, όσο και ο ασθματικός γεράκος από τα Αμπελάκια του Έβρου με την απρόσμενη αντίδραση του, μας έδειξαν τον δρόμο της συνεννόησης. Στη θέση των σαλτιμπάγκων του λαϊκισμού να βάζουμε σταθερά και επίμονα την εκλαΐκευση της αλήθειας μέχρι να γίνει κατανοητή, να την πιστέψουν οι πολλοί και να βαδίσουμε μαζί τον δρόμο του σωμού. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια.

ΣΧΕΤΙΚΑ: Άρθρα
ΣΧΟΛΙΑ
  1. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
    24 Ιανουαρίου 2020, 20:25

    Χαριτωμένη εικαστική αρνητική κριτική πάνω στα γραφόμενα μου. Καμία αντίρρηση να συμφωνήσω σε ότι αφορά τον τόπο, τον χρόνο, αν θέλετε και τον τρόπο. Για τον ερχομό όμως ενός άλλου εφικτού κόσμου καθώς διαδηλώνουν παντού τα νιάτα, η εκλαΐκευση στη θέση του λαϊκισμού είναι ένα όπλο δυνατό!

Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter