Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

Και µετά τι;

Άρθρο του Olivier Passet*. Απόδοση Σ. Λάβδας

Σε περιόδους κρίσης οι συζητήσεις για την κάθαρση ανθίζουν. Η κρίση γίνεται η λύση. Μας κάνει να µπούµε απότοµα στον κόσµο του µετά, συνθλίβοντας όλα τα δόγµατα, όλες τις ιδεολογικές προκαταλήψεις. Μας υποχρεώνει να ανακαλύψουµε εκ νέου τους εαυτούς µας. Ετσι, παντού σήµερα εκφράζονται πολλές θετικές προβλέψεις για το πως ο COVID-19, δρώντας σαν καταλύτης, θα αλλάξει το πρόσωπο του καπιταλισµού, θα τον προσαρµόσει σε κοινωνικές, υγειονοµικές και οικολογικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, και θα ξαναβάλει τον άνθρωπο στο επίκεντρο. Ότι δεν µας σκοτώνει µας κάνει πιο δυνατούς. Βέβαια, όσοι θυµούνται την ξαφνική ανακάλυψη από τους πολιτικούς µας των υπερβολών στη χρηµατοδότηση της άγριας παγκοσµιοποίησης, κατά την περίοδο των κρίσεων του 2000 ή του 2008, διατηρούν τις αμφιβολίες τους. Ωστόσο ναι, είναι γεγονός, αυτή η κρίση µε το γιγαντιαίο µέγεθός της θα αλλάξει αµετάκλητα την οπτική µας για τον κόσµο. Πρώτα απ' όλα γιατί περάσαµε το Ρουβίκωνα. Φαίνεται βέβαιο, ότι ο COVID θα αφήσει ανεξίτηλα ίχνη τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην κοινωνία Δεν µπορούµε πλέον να πιστεύουµε ότι η επανεκκίνηση της παραγωγικής και καταναλωτικής µηχανής θα αποτελέσει την απαρχή µιας νέας περιόδου ευφορίας. Και αυτό γιατί όλα όσα θεωρούσαµε ότι εκπροσωπούν µια αποτελεσµατική οικονοµία έχουν ηττηθεί: o εκµηδενισµός των αποστάσεων, η επιµήκυνση των αλυσίδων αξίας, ο συνεχώς αυξανόµενος καταµερισµός της εργασίας δεν είναι πια το Άλφα και το Ωµέγα της οικονοµικής αποτελεσµατικότητας· Ούτε τα µηδενικά αποθέµατα, ούτε η συνεχής ροή των αγαθών, ούτε η αποµάκρυνση των µη παραγωγικών στοιχείων από τις παραγωγικές δοµές είναι οι αδιαµφισβήτητοι δείκτες της αποτελεσµατικότητας των οργανισµών και των επιχειρήσεων. Η αγορά δεν είναι ούτε το µόνο, ούτε το βέλτιστο συντονιστικό όργανο. Ούτε η ψηφιοποίηση και η αυτοαπασχόληση µπορούν να είναι τα νέα Άγια Δισκοπότηρα της οργάνωσης της εργασίας, ιδιαίτερα αν λάβουµε υπόψη µας την εµπειρία µας από την πρόσφατη γενικευµένη εφαρµογή της τηλε-εργασίας. Το Ευαγγέλιο της προοδευτικής σκέψης πρέπει να αναθεωρηθεί. Μικρές αλυσίδες, δυνατότητα ιχνηλάτησης, ασφαλής εφοδιασµός, διαχείριση της αβεβαιότητας µε τη δηµιουργία αποθεµάτων, παραγωγική αυτονοµία, συντονισµός και στρατηγικός σχεδιασµός από τις δηµόσιες αρχές, αναζωογόνηση της φυσικής κοινωνικοποίησης µέσω της εργασίας, σηµασία των παραδοσιακών επιχειρήσεων και των µισθών για τη διαχείριση της κατανοµής των κινδύνων- σε µια εποχή όπου οι αυτοαπασχολούµενοι, και οι ανεξάρτητοι βρίσκονται χωρίς δίχτυ προστασίας ... Ό,τι θεωρήθηκε ξεπερασµένο, επιστρέφει δυναµικά. Η λειτουργική αποτελεσµατικότητα της προοδευτικής σκέψης πρέπει και θα πρέπει στο µέλλον να αντιµετωπίσει µια ολόκληρη σειρά απαιτήσεων που δεν µπορούν πλέον να παραµεριστούν στο όνοµα του νεωτερισµού. Και έτσι όλη η παιδαγωγική της αδιάκοπης µεταρρύθµισης θα γίνει καπνός. Γιατί είναι σαφές σήµερα ότι ο Ατίθασος Γαλάτης (σηµ.µτφ: κάτι σαν να λέµε εµείς “ο Ελληνάρας”) κοστίζει στην κοινότητα απείρως λιγότερο από τον προοδευτικό µεταρρυθµιστή. Ο πρώτος, µε τις τρελές του δαπάνες, προκάλεσε την αύξηση του δηµόσιου χρέους κατά ένα µικρό ποσοστό του ΑΕΠ. Ο δεύτερος το διπλασίασε σε λιγότερο από 15 χρόνια, δουλεύοντας σκληρά για να κάνει το υπάρχον σύστηµα πιο αποτελεσµατικό, ταΐζοντας το χωρίς όρια κάθε φορά που πεινούσε. Αυτός ο κλινικός θάνατος του “Δεν υπάρχει εναλλακτική”, αυτή η επανεξισορρόπηση της σκέψης είναι κάτι που πρέπει να µας ικανοποιεί. Το άνοιγµα των επιλογών και η νέα κουλτούρα του επείγοντος µας βοηθoύν να διευρύνουµε το φάσµα των µέσων για την αντιµετώπιση των κοινωνικών και οικολογικών προκλήσεων. Πλέον ο αναπροσανατολισµός της οικονοµίας στις βασικές λειτουργίες της βάζει στην πρώτη γραµµή, αυτό που µέχρι χθες δεν ήταν καν ορατό. Ακόµα και ο Πρόεδρος της Δηµοκρατίας µας καλεί να ξαναδιαβάσουµε το άρθρο 1 της Διακήρυξης των Δικαιωµάτων: "κοινωνικές διακρίσεις µπορούν να γίνονται µόνο µε γνώµονα το κοινό συµφέρον" ... ανοίγοντας την πόρτα για µια κοινωνική στροφή κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Αλλά ταυτόχρονα συνυπάρχει και ο κίνδυνος. Η απελευθέρωση του νου γίνεται σε µια εποχή που, από ένστικτο επιβίωσης, οι µεγάλες επιχειρήσεις συνεχίζουν να επιθυµούν την επιστροφή τους στον κόσµο του πριν και η χρηµατοπιστωτική εποπτεία συνεχίζει να αποκαθιστά την χαµένη αξία των περιουσιακών στοιχείων- στερώντας πόρους από την πραγµατική οικονοµία- αν και από κρίση σε κρίση, η τεχνητή επιβίωση του συστήµατος έχει εκτινάξει το χρέος και έχει κάψει τα µερίσµατα και τις κεφαλαιοποιήσεις της προηγούµενης επέκτασης... Και ακριβώς σε αυτό το κενό µεταξύ των νέων συλλογικών προσδοκιών και των διαθέσιµων πόρων για την επίτευξή τους φωλιάζουν όλοι οι κίνδυνοι κοινωνικής ανάφλεξης και αντιδηµοκρατικής εκτροπής. *Ο Olivier Passet είναι διευθυντής µελετών του ιδιωτικού γραφείου οικονοµικών µελετών Xerfi και µέλος του Συµβουλίου Οικονοµικών Εµπειρογνωµόνων της Γαλλικής Δηµοκρατίας. Έχει διατελέσει επικεφαλής του τµήµατος Διεθνών Οικονοµικών του Συµβουλίου Στρατηγικής Ανάλυσης (Υπηρεσία που αναφέρεται απευθείας στον Γάλλο πρωθυπουργό). Πηγή: http://www.lacrisedesannees2010.com/ Πρωτότυπη απόδοση από τα Γαλλικά για την ιστοσελίδα της ΔΡΑΣΗΣ Σταύρος Λάβδας

ΣΧΕΤΙΚΑ: Άρθρα
ΣΧΟΛΙΑ
  1. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
    23 Απριλίου 2020, 20:57

    Ελπίδες και φόβοι! Πολλά τα ερωτήματα. Σίγουρα ο στοχασμός θα εμπλουτιστεί, θα τροφοδοτηθεί με γνώσεις και θα προτείνει λύσεις αλλά οι βασικοί πρωταγωνιστές παραμένουν οι ίδιοι και η μεταξύ τους αντίθεση θα ενταθεί. Ψυχανεμίζομαι μόνο με την ελπίδα ότι η 4η βιομηχανική επανάσταση δεν μπορεί να μαντρωθεί όπως οι προηγούμενες, θα διαχυθεί σε ευρύτερα στρώματα και πολλοί από τους χρήστες θα στραφούν προς το κοινωνικό σύνολο και δεν θα είναι όλοι τους εξαγοράσιμοι...

Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter