του Χρήστου Ι. Βατούσιου

Που πας δαφνόφυλλο μικρό βαριά βαλαντωμένο κι η μάνα σου σε καρτερεί κερί μαρμαρωμένο Η μάνα μου με άφησε κι 'ναι καημός τα χρόνια μη ήλιος πια με θαλπωρεί μηδέ γλυκά αηδόνια Η μάνα σου δε πέρασε μέρα να μη σε κράζει κι 'ναι το κλάμα της βαθύ αβάσταχτο μαράζι Δεν έχω φίλους να ρωτώ εχθρούς να συναντήσω μην είν' η μάνα μου στη γη να μπω να της μιλήσω Έμπα να ιδείς που στέκεται ανάμεσα στις σκάλες μην ήρθε σήμερα; Ρωτά Έννοιες δεν έχω άλλες. ΠΊΝΑΚΑΣ : Jessie Willcox Smith (1863-1935), Της μητέρας. ΧΡΉΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΎΣΙΟΣ