του Χρήστου Ι. Βατούσιου

Χιμάει ο Λιόντας ν' αρπάξει τις μέρες και κείνες ριγούν κοπέλες σε κρίμα Ο Λιόντας λυσσάει κι ανοίγει φοβέρες με δίκοπο μάτι μ' αχόρταγο βήμα Ο νους του θολώνει φωτιές ανεμίζει κανείς δε ζυγώνει τα δόντια του τρίζει Κι ακούραστος τρέχει ν' αδράξει τη μέρα στου ήλιου τ' αμπέλι στα χείλη τ' αγέρα Η μέρα πεισμώνει τα νώτα ζυγίζει στα νύχια του Λιόντα γλυστρά και λυγίζει Κι ανοίγει τα στήθια βαθιά να περάσει της νύχτας τ' ασήμι της πούλιας η χάση. ΠΊΝΑΚΑΣ: Virginie Demont Breton (1859-1935), Κοριτσάκι με γιρλάντα λουλουδιών στο λιβάδι. 1892. ΧΡΉΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΎΣΙΟΣ