Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 8:15΄μμ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στο ΤΥΠΕΤ

Η "Γλυκιά Πατρίδα" του Warwick Thornton είναι ένα συγκλονιστικό θεματολογικά και αισθητικά φιλμ, ένας σύγχρονος και επίκαιρος ύμνος στην ανθρωπιά και την ελευθερία και ταυτόχρονα μια αιχμηρή καταγγελία απέναντι στη βία κάθε εξουσίας και μια παραβολή για την σκλαβιά, την εκμετάλλευση και τα εγκλήματα της λευκής φυλής που συνδέονται με την αποικιοκρατία και εκδηλώθηκαν σε μεγάλη κλίμακα σε όλη τη γη, αλλά εν προκειμένω εναντίον των Αβορίγινων (aboriginal), των αυτοχθόνων ιθαγενών της Αυστραλίας. Το σενάριο έχει ως αφετηρία αληθινά περιστατικά, που συντάραξαν την Αυστραλία στη δεκαετία του 1920. Στο απομακρυσμένο Άλις Σπρινγκς, στην άγονη περιοχή της Βόρειας Επικράτειας της χώρας οι λευκοί έποικοι, έχοντας την πολιτεία και την εκκλησία με το μέρος τους είναι οι αφέντες, ενώ οι ντόπιοι ιθαγενείς αν και δεν είναι ακριβώς σκλάβοι σύμφωνα με τον νόμο, εντούτοις δεν έχουν και ίσα δικαιώματα με τους λευκούς. Αντίθετα είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν με ελάχιστα ανταλλάγματα για τους ξένους που καταπατούν τη γη τους και δυναστεύουν τις ζωές τους. Ανάμεσα στους λευκούς βρίσκονται πάντα κάποιοι, ελάχιστοι, που ξεπερνούν τους κανόνες της εποχής και τις βίαιες ρατσιστικές πρακτικές και αντιμετωπίζουν τους Αβορίγινες με μια αίσθηση αξιοπρέπειας, ισότητας και κάποια προσπάθεια συνεννόησης. Σε αυτό το πλαίσιο ο μεσήλικας ιθαγενής Σαμ εργάζεται για τον ιεροκήρυκα Σμιθ. Οι σχέσεις τους κινούνται σε ένα ισορροπημένο επίπεδο μέχρι που ο λοχίας Χάρι, ένας αντιπαθής βετεράνος με ανοιχτά ακόμα τα τραύματα του πολέμου, μετακομίζει στο γειτονικό φυλάκιο και ζητά από τον ιεροκήρυκα να στείλει τον Σαμ, τη γυναίκα του και την ανιψιά του να τον βοηθήσουν σε κάποιες κατασκευές. Η σχέση του Σαμ με τον βίαιο και προσβλητικό Χάρι βγαίνει σύντομα εκτός ελέγχου και καταλήγει σε μια αιματηρή ανταλλαγή πυρών, στη διάρκεια της οποίας ο ιθαγενής, σε μια καθαρή περίπτωση αυτοάμυνας, σκοτώνει τον λοχία και έκτοτε καταδιώκεται για το φόνο του λευκού. Ο φτωχός εργάτης και η οικογένεια του δεν έχουν άλλη επιλογή για να αποφύγουν τη σύλληψη και την βέβαιη θανατική καταδίκη από το να διαφύγουν μέσα στην επικίνδυνη και αφιλόξενη ενδοχώρα που αυτοί, σε αντίθεση με τους διώκτες τους, την γνωρίζουν πολύ καλά αφού είναι η γη των προγόνων τους. Το σενάριο των Steven McGregor και David Tranter κλιμακώνεται αριστοτεχνικά από την αρχή προς το τέλος και εξελίσσεται σε μια βραδυφλεγή βόμβα οργής. Αλλά αυτό που συντροφεύει το θεατή για πολύ ώρα μετά το τέλος της ταινίας είναι η δυνατή κορύφωση του δράματος στο τελευταίο μέρος της ταινίας όπου η καρδιά συγκινείται και ο νους, αυτόματα σχεδόν, συσχετίζει αυτά που βλέπει όλες τις ιστορίες για αποικιοκράτες που εξόντωσαν λαούς και συνέτριψαν πολιτισμούς. Ιστορίες για κράτη και ανθρώπους που κάποια ιστορική στιγμή βρέθηκαν σε μακρινές χώρες και με το δίκιο του ισχυρού και τη δύναμη των όπλων επέβαλαν τους δικούς τους νόμους, τα δικά τους ήθη και έθιμα ισοπεδώνοντας οτιδήποτε στεκόταν εμπόδιο στην τρομακτική πορεία τους προς τον "εκπολιτισμό" των απολίτιστων. Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί με ποιητική διάθεση, απαλύνοντας τη σκληρότητα των γεγονότων που διηγείται. Αξιοποιεί αρκετούς γνωστούς ηθοποιούς, αλλά τους κεντρικούς χαρακτήρες αναθέτει σε Αβορίγινες, οι οποίοι δίνουν συγκλονιστικές ερμηνείες, δικαιώνοντας την επιλογή του. Ο ιθαγενής Hamilton Morris, ως ντόπιος Σαμ και η Natassia Gorey-Furber στο ρόλο της γυναίκας του, μιλάνε με τις εκφράσεις του προσώπου τους. Με τα λόγια και τις σιωπές τους δείχνουν πόσο έχει κυνηγηθεί η φυλή τους. Εξαιρετικός είναι ο επαγγελματίας Bryan Brown ως θυμωμένος στρατιωτικός και κυνηγός του Σαμ, το ίδιο και ο Sam Neil στη σύντομη εμφάνισή του ως ιεροκήρυκας. Η επιλογή του Thornton να μην χρησιμοποιηθεί μουσική στο φιλμ, εκτός από μια μπαλάντα του Τζόνι Κας που συνοδεύει τους τίτλους τέλους, βοηθάει τον θεατή να επικεντρωθεί στους χαρακτήρες των ηρώων, τόσο των γηγενών, όσων και των εποίκων. Η φωτογραφία του Dylan River αναδεικνύει τις ανεπανάληπτες αντιθέσεις του αυστραλιανού τοπίου και προσφέρει τη δυνατότητα στο θεατή να νιώσει βαθύτερα τη σκληρότητα της εποχής. Η "Γλυκιά Πατρίδα" έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βενετίας (2017) και είχε συνολικά 50 υποψηφιότητες για διακρίσεις σε Διεθνείς Διοργανώσεις. Απέσπασε 22 Βραβεία ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας (2017), το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα Platform στο Φεστιβάλ του Τορόντο (2017), το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Asia Pacific Screen Awards (2017) όπου διακρίνονται οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς από τις χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού Ωκεανού. Αυστραλία, 2017. Διάρκεια: 113’. Σκηνοθεσία: Warwick Thornton. Σενάριο: Steven McGregor, David Tranter. Πρωταγωνιστούν: Hamilton Morris, Sam Neil, Bryan Brown, Natassia Gorey-Furber, Luka Magdeline Cole, Shanika Cole, Matt Day, Tremayne Doollan, Trevon Doolan. *Οι χειμερινές κινηματογραφικές προβολές του Cine-Δράση πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη, 8.15 το βράδυ στην αίθουσα "Ν. Εγγονόπουλος" του πάρκου "Μ. Θεοδωράκης" (ΤΥΠΕΤ), Π. Μπακογιάννη 38-42, Βριλήσσια.