του Χρήστου Ι. Βατούσιου

Βάδιζε ώρες ακατάπαυστα πάνω στις σκοτεινές, νοτισμένες γραμμές του τρένου. Πόσο μακριά ήταν λοιπόν ο θάνατος που γύρευε...; Μέσα στην απέραντη ερημοσιά π' ανατρίχιαζε απ' τους χυμούς τ' Απρίλη, φάνηκε απ' τα βουνά το φανάρι του εξπρές που σπιθοβολούσε ολομόναχο, σα μακρινό ακοίμητο άστρο. Στάθηκε για μια στιγμή - μόνο για μια - κι έπειτα συνέχισε την αλόγιστη πορεία της προς τη μηχανή, σα νυχτερινό πεταλούδι που το ρουφάει το φως. Λίγο πριν την χαραυγή, το κορμί της κειτόταν νεκρό πλάι στο πτώμα του αντρός της, παραδομένο σαν τελική κατάθεση πίστης όπως είχε ορκιστεί. "Ούτε Θάνατος, ούτε Ζωή Ούτε τίποτα • Μαζί" ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ: William Henry Gore (1864-1931), Eπιστρατευμένος.