του Δημοσθένη Μπούκη

Νέα χρονιά ξημέρωσε και χαίρετ’ όλη η πλάση αφού και πάλι θα καούν οι τσέπες και τα δάση. Με έρωτες και με φιλιά οι μέρες θα κυλάνε, και για ερώτων ποιητές ποικίλως θα μιλάνε. Κι αυτό διότι, φίλοι μου, λεφτά δεν θα υπάρχουν, καθ’ ότι οι πολιτικοί στα τέτοια τους μας γράφουν. Μεσ’ στις ταβέρνες με κρασί, με ρέγκες και φασόλια θα ευωχείται ο στόμαχος και η καρδιά η δόλια. Τα μαγαζιά με άδεια τους τα ράφια, τα ταμεία μύγες και άλλα θα βαρούν (δεν θα υπάρχει μία). Και άλλη μια διασκέδαση με μπρίο και με τέμπο: βόλτες εις τας πλατείας μας τρώγοντας πασατέμπο. Κι εσύ μεγάλε έρωτα, του νου μου τρυπητήρι, θα λιώσεις την καρδούλα μου μέσα στο πατητήρι. Νέα Χρονιά! Και τι Χρονιά! Με «μέτρα», με εκπλήξεις. Τόσα πολλά που σίγουρα δεν πρόκειται να πλήξεις. Αυτά. Και άλλα, αγαπητοί, δεν έχω να σας γράψω. Και πάω στη γωνίτσα μου, μονάχος μου να κλάψω. Δημοσθένης Μπούκης του Γιάννη Βριλησσεύς ο εκ Πειραιώς