Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου, 8:00μ.μ.

Σεμινάριο Κινηματογραφική γεωγραφία Συνάντηση 3η Διαδικτυακή Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου, 8:00μμ, Θέμα: «Commedia all’ italiana / «Ιταλική κωμωδία: μοναδική και ανεπανάληπτη». Η ιταλική κωμωδία, διαθέτει μια μαγική και ανεπανάληπτη ισορροπία ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, καταγράφει τους κοινούς τόπους, ιδεολογικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς του μέσου Ιταλού και τις αντιφάσεις της ιταλικής κοινωνίας. Με ήρωες ή αντιήρωες, θύτες και θύματα μιας εποχής: κατεργάρηδες, φανφαρόνους, φουκαράδες, μωροφιλόδοξους, κερατάδες, φανατικούς ιδεολόγους, λούμπεν, παλιμπαιδίζοντες μεσήλικες, ερωτύλους, μικρο-μικροαστούς, κομφορμιστές, μίζερους, ανήμπορους και κακούς. Kαι ωστόσο απροκάλυπτα ανθρώπινους, οικείους κι αναγνωρίσιμους, σε καταστάσεις ευτράπελες κι εξίσου δραματικές. Για γέλια και για κλάματα. Παρατηρώντας τον χαρακτήρα του Ιταλού στο μικροσκόπιο, δεν ανέδειξε μονάχα τις αρετές και τα ελαττώματά του, αλλά αναζήτησε την αλήθεια του και το κρυμμένο ηθικό του ανάστημα. Με αυτοσαρκαστική διάθεση και ανατρεπτική πρόθεση, ποτισμένη συχνά σ’ ένα πικρόχολο χιούμορ, διακωμωδεί ήθη, νοοτροπίες και συμπεριφορές, βάζοντας μπροστά στο πρόσωπο της ιταλικής κοινωνίας έναν σκληρό καθρέφτη. Έτσι, δίπλα στις φάρσες παραμονεύει η γελοιότητα της ύπαρξης και μια κωμική διάσταση που γεννιέται από τον πόνο, ενώ πίσω από το γέλιο κρύβεται μια πίκρα για τα ανεκπλήρωτα όνειρα και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Αυτό το είδος σινεμά κινήθηκε παράλληλα και συμπληρωματικά με την έκρηξη του ιταλικού κινηματογράφου των δημιουργών της δεκαετίας του '60, συνδυάζοντας με εντυπωσιακό τρόπο την εμπορικότητα με την καλλιτεχνική αξία. Η ιταλική κωμωδία είναι κάτι πολύ απλό και συνδέεται στενά με τον λαϊκό πολιτισμό της Ιταλίας. Σε οποιαδήποτε πλοκή των ταινιών αυτού του είδους, υπάρχει μια ομάδα ληστών ή μικροαπατεώνων που θα ήθελαν να προετοιμάσουν ένα μεγάλο «κόλπο». Ωστόσο, ο καθένας έχει τα προβλήματα και τις δυσκολίες του, που οφείλονται στην άγνοια, την ανικανότητα, τα ανεπαρκή μέσα, την ανεκπλήρωτη αγάπη και πολλά άλλα ατυχήματα. Η πλοκή της ιστορίας περιστρέφεται γύρω από φαινομενικά περιττές παρεξηγήσεις που επιτρέπουν στον θεατή να διαμορφώσει μια σαφή εικόνα για τις ανεπάρκειες των Ιταλών και της ίδιας της Ιταλίας εκείνης της περιόδου. Η ομάδα των απατεώνων, μπορεί να επιτυγχάνει το στόχο της, προφανώς με εξαπάτηση και πονηριά, αλλά στο τέλος της ιστορίας, σχεδόν πάντα, βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από πριν εξαπατημένη και συντετριμμένη οικονομικά και ψυχολογικά. Νικητής της ιστορίας είναι πάντα ο πιο ισχυρός σε πολιτικό, οικονομικό ή κοινωνικό πλαίσιο. Αυτό που κάνει τον θεατή να γελάει είναι τα αστεία για τις επαναλαμβανόμενες αστοχίες και κακοτοπιές των ηρώων. Το στοιχείο της θλίψης είναι παρόν, επίσης σε όλες τις ιστορίες τόσο στην εξαπάτηση των φτωχών που επιδιώκουν να βελτιώσουν την κατάστασή τους, όσο και στο πικρό τέλος. Ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό αυτού του τύπου κωμωδίας είναι το συναίσθημα. Αν και οι ήρωες της είναι πάντα κοινωνικά αδύναμοι έχουν μεγάλη επιθυμία να ζήσουν, να αγαπήσουν, να ονειρευτούν. Η ιταλική κωμωδία έπαψε να υπάρχει στη δεκαετία του ΄80 όταν αντικαταστάθηκε από ένα είδος κομεντί που επικεντρώθηκε στη χυδαία πλευρά των χαρακτήρων, σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα. Με τον αμερικανικοποιημένο μετασχηματισμό αυτού του είδους, η Commedia all'italiana πέθανε οριστικά. Με κύριους εκπροσώπους τους σκηνοθέτες εκείνους που αποτέλεσαν τη λεγόμενη «Σχολή του Mιλάνου» δηλαδή τους Πιέτρο Tζέρμι, Mάριο Mονιτσέλι, Nτίνο Pίζι και άλλους όπως οι Λουίτζι Kομεντσίνι, Aλμπέρτο Λατουάντα, Eτόρε Σκόλα, Πιέτρο Τζέρμι, Έλιο Πέτρι, Φράνκο Μπρουζάτι, Λίνα Βερτμίλερ κλπ γεννήθηκε και άνθισε αυτό το μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του κινηματογράφου. Οι κινηματογραφικοί τίτλοι ταινιών του είδους ξεπερνούν τους 70 και ανάμεσά τους θα βρούμε τις ταινίες «O κλέψας του κλέψαντος», «Eντιμότατοι φίλοι μου», «Ο φανφαρόνος», «Μίμης ο σιδεράς», «Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί» «Καφέ εξπρές», «Δύο γοητευτικά τέρατα», «Το καρνέ με τα πονηρά τηλέφωνα», «Εν ονόματι του λαού», «Μοντέρνα τέρατα», «Διαζύγιο αλά ιταλικά», «Κυρίες και κύριοι», «Ψωμί, αγάπη και ζήλια». Οι ηθοποιοί Βιτόριο Γκάσμαν, Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Ούγκο Τονιάτσι, Αλμπέρτο Σόρντι, Νίνο Μανφρέντι ήταν οι κορυφαίοι 5 της ιταλικής κωμωδίας στη δεκαετία 1960-1970. Ακολουθούσαν οι Σοφία Λόρεν, Στεφανία Σαντρέλι, Μόνικα Βίτι, Τζιανκάρλο Τζιανίνι, Τοτό, Μαριάντζελα Μελάτο, Καθρίν Σπάακ και άλλοι δραματικοί ηθοποιοί σε κωμικούς ρόλους όπως οι Ενρίκο Μαρία Σαλέρν, Κλαούντια Καρντινάλε κλπ. Διδασκαλία: Παναγιώτης Δενδραμής, σκηνοθέτης και διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Κρήτης. Το σεμινάριο μπορείτε να το παρακολουθήσετε διαδικτυακά στη διεύθυνση: https://us02web.zoom.us/j/86989079267?pwd=RmRnS3V5NGg4ck9rRGEzVGJVeDQzUT09 Meeting ID: 869 8907 9267 Passcode: 986330 Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-ΔΡΑΣΗ