του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου

Με την πρόσφατη χιονόπτωση, τα δέντρα στην πόλη μας μίλησαν ξανά, και μας είπαν τα γνωστά, που με προηγούμενα δύο σημειώματα μου εξέθεσα με λεπτομέρειες στην ίδια, την παρούσα ιστοσελίδα. (Βλέπε «Δέντρα και πεζοί σ’ αυτά τα πεζοδρόμια είναι οντότητες ασυμβίβαστες» και «Για την ακαταλληλότητα των πεζοδρομίων»). Αν σήμερα επανέρχομαι είναι γιατί επιθυμώ να πω, να γράψω τη γνώμη μου τόσο για την υπογειοποίηση των καλωδίων της ΔΕΗ, όσο και για την διαμάχη των υπεύθυνων φορέων, των επιφορτισμένων με την φροντίδα των εναέριων καλωδίων μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας. Έτσι: Για την πρώτη περίπτωση, δηλώνω πως η θέση του κράτους ότι αδυνατεί επί του παρόντος να την χρηματοδοτήσει μου είναι γνωστή και σταματώ εδώ για την οικονομία της συζήτησης, χωρίς κανένα δικό μου σχόλιο. Θα έλεγα όμως ότι για κάθε νέα εκσκαφή στους δρόμους μέχρι την πόρτα του σπιτιού μας αλλά και μέσα απ’ αυτή, στους κοινόχρηστους χώρους εννοώ, για οποιαδήποτε αιτία (εγκατάσταση παροχής φυσικού αερίου, αποχέτευσης κ.λ.π.), να τοποθετείται μπετονένιος σωλήνας σε υποδεικνυόμενη και ελεγχόμενη θέση, αποτελούμενος από τα συνήθη αρθρωτά μεταξύ τους τμήματα κατάλληλου εύρους, που πωλούνται στις μάντρες οικοδομικών υλικών. Τούτο για να υποδεχθούν μελλοντικά τα ηλεκτροφόρα καλώδια, χωρίς την ανάγκη νέας εκσκαφής. Το επιπλέον κόστος θα ήταν μικρό για κάθε νέο έργο, το αναμενόμενο όφελος μεγάλο και ακόμη θα αποτελούσε την αρχή και μια διαρκή υπενθύμιση μιας δουλειάς, που πρέπει κάποτε να γίνει. Τώρα για την διαμάχη των φορέων φροντίδας των εναέριων καλωδίων, θέλω κατ’ αρχάς να πω, ότι μου είναι αδιανόητο να πιστέψω ότι υπάρχουν αστοί συμπολίτες μας που μισούν το πράσινο! Και με τον όρο «αστοί» δεν εννοώ τους ανήκοντες στην αστική τάξη, αλλά τους κατοίκους των πόλεων, των άστεων. Έτσι θα πρόσθετα ότι δεν υπάρχει, τόσο εδώ όσο και αλλού μέσα στις πόλεις, σπιθαμή γης ελεύθερη, φροντισμένη ή αφρόντιστη, που να μην καλύπτεται από το πράσινο. Και για μεν την αφρόντιστη (εγκαταλελειμμένα, ερειπωμένα σπίτια ή άκτιστα οικόπεδα) φροντίζει η φύση και τα μετατρέπει σε ζούγκλες. Κάνετε μια βόλτα, φέρτε στον νου ένα από τα σημερινά ντοκιμαντέρ τα γυρισμένα στο τραγικό Τσερνόμπιλ... Όσον αφορά τα φροντισμένα κομμάτια άκτιστης γης, το έχουμε κυριολεκτικά παρακάνει μέχρι βαθμού επικινδυνότητας. Γιατί είναι επικίνδυνα τα καταργημένα ουσιαστικά πεζοδρόμια από την πυκνή και ακατάλληλη δεντροφύτευση. Γιατί είναι επικίνδυνη η υπερφόρτωση των ταρατσών και των μεγάλων, φαρδιών μπαλκονιών με μεγάλες βαριές γλάστρες, πολύ χώμα και ανάλογα υδροβόρα και λαίμαργα φυτά, που ανεβάζουν το κέντρο βάρους των οικοδομών σε μια σεισμογενή χώρα. Γράφω από γνώση και πικρή πείρα... Σαν αστοί κάτοικοι αγαπάμε αυτό που μας λείπει και δεν χρειαζόμαστε απαγορευτικούς, επεμβατικούς και τιμωρητικούς νόμους από την πολεοδομία στις φυτευτικές, κλαδευτικές και γενικότερα καλλιεργητικές μας δραστηριότητες. Άλλα πράγματα χρειαζόμαστε. Όπως π.χ. συμβουλευτικές υπηρεσίες στους δήμους στελεχομένες από ειδικούς για να μας λένε τι να φυτεύουμε, πού θα το φυτεύουμε, με ποιον τρόπο να το φροντίζουμε. Κι αν ο Δήμος μας δηλώσει και πάλι αδυναμία, αβελτηρία θα την έλεγα σε γνώση και πράξη, η παράταξη μας «Δράση για μια άλλη Πόλη», ίσως μπορέσει πολλά να σκεφτεί και να προσφέρει. Να πρωτοπορήσει… Ο απαγορευτικός νόμος προστασίας των δασικών εκτάσεων οφείλει να εξαιρέσει τις πόλεις με τις αρχές τους από την στενή γραφειοκρατική, χρονοβόρα και κοστοβόρα εποπτεία του και να μας αφήσει ήσυχους να κοιτάξουμε τα του οίκου μας. Ας στοχεύσει καλύτερα και αποτελεσματικά στο προαστιακό περιβάλλον και πέραν αυτού ενάντια των ρυπαντών, των καταπατητών, των εμπρηστών και οικοπεδοφάγων. Προς αυτή την κατεύθυνση, την τροποποίηση του περί δασών νόμου και την υποχρεωτική τοποθέτηση μπετονένιων προκάτ σωλήνων υποδοχής των μελλοντικών ηλεκτροφόρων καλωδίων, οφείλουμε κατά την γνώμη μου να προτείνουμε στην δημοτική μας αρχή να τεθεί επικεφαλής μιας πανελλήνιας κίνησης δημιουργικής έμπρακτης προστασίας, απέναντι στις ολοένα αυξανόμενες από φυσικά και ανθρώπινα αίτια καταστροφές. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια Φωτογραφία: Αντιδημαρχία Περιβάλλοντος Δήμου Βριλησσίων