Φωταψίες

Τρίτη 16 Μαρτίου 2021, 01:07 Ακροβάτες στο χαρτί

του Χρήστου Ι. Βατούσιου

659 0

Με τον θάνατό της, η μητέρα του θα του έδινε το μεγαλύτερο μάθημα. Τι σημαίνει να χάνεις κάτι που αγαπάς, ανακαλύπτοντας την αξία του. Στην αρχή ο χρόνος ήταν βουβός, πυκνός σα σύννεφο βαρύ μαυροντυμένο, χωρίς χρώματα, δίχως εικόνες. Αργότερα, θα του έδινε όνομα σαν τον ρωτούσαν, λέγοντας ότι δε γνώρισε μητέρα, ότι τον εγκατέλειψε στη γέννα, κι άλλα διάφορα καταπραϋντικά αναλόγως την περίσταση. Επινόησε μια αρχή αγνοώντας το τέλος, επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό του, απωθώντας μέρος του σε δύσβατα σκοτάδια. Έζησε μεταξύ συννεφιάς και θολής αρρωστημένης ηλιαχτίδας, κατασκευάζοντας, αναθεωρώντας, παραγκωνίζοντας μέχρι τέλους. Την ημέρα της κηδείας του, κοιτάζοντας απορημένος ανάμεσα σε άγνωστα θλιμμένα πρόσωπα, τα μόνα που αναγνώρισε ήταν μια γυναίκα χαμογελαστή με ένα αγοράκι στην αγκαλιά. Ένας ήλιος καθαρός, διάφανος εισχώρησε εντός του, σκορπίζοντας τα πιο ακριβά σκοτάδια, ξεμπροστιάζοντας την παρουσία τους. Πίνακας: Κ. Ντ. Φρίντριχ, η Ανατολή της σελήνης πάνω από τη θάλασσα, 1821. ΧΡΉΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΎΣΙΟΣ

ΣΧΟΛΙΑ

Πείτε μας τη γνώμη σας

Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.

Τοιχο-διωκτικά

Θα περιμένουμε μην τυχόν περάσει Το τραίνο μας με το πολύτιμο φορτίο Το τραίνο μιας άλλης ώρας Μιας άλλης χώρας που σύνορα δεν έχει. Θα περιμένουμε μην τυχόν περάσει Το τραίνο που δεν μπορεί μια και ξεκίνησε να σταματήσει Τώρα σε σήραγγα μπορεί να βρίσκεται Μπορεί να βρίσκεται σε δύσκολο βουνό Ίσως σε κάμπο με πλημμύρα Σε τόπο που νά’ ναι μεσημέρι Ή σ’ άλλον που νά’ ναι βράδυ Μα θα περάσει.

[Θα Περιμένουμε] Του Ανδρέα Εμπειρίκου

Ροή θεμάτων

Σχόλια

Εκδρομή στη ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ με το Cine - Δράση

Ένας χρόνος χωρίς τον Ρήγα

Χρηστικά

Αμαχητί σε όλα

Έλα, Απόψε, Τυχαία