19/6/2021
Δημοτικό Συμβούλιο
Η Δημοκρατία ως Πρόγραμμα Ανταποδοτικής Συμμετοχής
Δημοτικό Συμβούλιο
.jpg)
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
Όλη τη νύχτα παραληρούσε, παραμιλώντας έκλαιγε γελούσε, έβριζε τη μάνα του, τον εαυτό του, το θεό... Έβριζε. Δεν τόλμησα να του χτυπήσω την πόρτα. Φοβήθηκα μήπως τρομάξει ή μήπως τρομάξω εγώ. Τα ξημερώματα, με πήρε για λίγο ο ύπνος. Όταν ξύπνησα, είχα ακόμα στ' αυτιά μου τη φωνή του, τα νεύρα του, τους δαίμονές του. Μια μεγάλη, βαθιά ικεσία οδύνης. Δεν τον βρήκα στο σπίτι. Το επόμενο διάστημα όσο κι αν ψάξαμε στάθηκε αδύνατον να μάθουμε κάτι. Αργότερα, μας ενημέρωσαν οι αρχές, πως βρήκε την γαλήνη που δεν μπόρεσε να βρει ανάμεσα μας. Είναι μέρες που ανακατεύω τα χαρτιά του. Σκόρπιες λέξεις, εικόνες, σπαράγματα και σχισμένα κομμάτια γραμμάτων χωρίς παραλήπτη... " ... Άκουσα τα πουλιά που τραγουδούσαν μέσα στον κήπο του ασύλου και χιόνισε λουλούδια. Μόνο εκεί τραγουδάνε τα πουλιά. Γιατί εκεί οι άνθρωποι νιώθουν τι λένε. Νιώθουν το σημερινό που είναι αιώνιο. Άκουγα και βρέθηκα μέσα σ' ένα γυάλινο μουσικό κουτί στα βάθη του ωκεανού. Δε μιλούσα ούτε κουνιόμουν. Μια κίνηση θα μπορούσε να δημιουργήσει ρωγμές στο γυαλί και το νερό θα έμπαινε να με πάρει, να με σκοτώσει. Δε μιλούσα, άκουγα τα πουλιά που τραγουδούσαν... Και χιόνιζε λουλούδια..." ΠΊΝΑΚΑΣ : Dame Laura Knight (1877-1970), Πρωτομαγιά. ΧΡΉΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΎΣΙΟΣ
ΣΧΟΛΙΑ