της Λήδας Παπαγεωργίου

Θα φύγω. Είναι οριστικό. Δε θα πάρω τίποτα μαζί μου. Μόνο εκείνη την κορδέλα με τις μαργαρίτες που φορούσε η μάνα στα μαλλιά της όταν ήταν ευτυχισμένη. Τίποτα άλλο δε μου έχει απομείνει. Ο δρόμος είναι κρύος και αφιλόξενος. Οι άνθρωποι αδιάφοροι και όταν το μπουκάλι αδειάζει παίρνοντας την πολυπόθητη αναλγησία, το βλέμμα μου θα πέφτει στο μοναδικό μου απόκτημα. Τότε, θα θυμάμαι τη μάνα να ανοίγει τα χέρια της να με κλείσει στην αγκαλιά της. Πόσο όμορφη ήταν με αυτή την κορδέλα με τις χρωματιστές μαργαρίτες. Πριν φύγει για πάντα την παρακάλεσα να μου τη χαρίσει. Ποτέ δε μου χαλούσε χατήρι. Λήδα Παπαγεωργίου