Σχόλια
S.O.S. για το ρέμα Βριλησσού!
25/9/2023

Θα ξεκινήσω με την τελευταία παράγραφο, ο κάτοικος της περιοχής κρατάει την ανωνυμία του για να μην μπλέξει στα προεκλογικά κουτσομπολιά των τοπικών διαχειριστών της εξουσίας. Κατανοητό και σεβαστό. Τι τον κάνει όμως να πιστεύει πως μια καλογραμμένη επιστολή διαμαρτυρίας θα τύχει της ανάλογης ανταπόκρισης από το απερχόμενο ή το επόμενο ΔΣ; Θα πρότεινα, εφόσον δεν τίθεται θέμα περισυλλογής υπογραφών, όπως πρόσφατα ξεκίνησε επώνυμα ένας συν-δημότης μας για άλλη υπόθεση, ο ίδιος, αλλά και όποιος άλλος θέλει να διαμαρτυρηθεί ανώνυμα -τώρα που γυρίζει μέσα στο προεκλογικό πανηγυράκι-, να διαβάσει τις προγραμματικές προτάσεις των παρατάξεων, όπως υπάρχουν στα ιλουστρασιόν φυλλάδια τους, στην Ενότητα «Καθαριότητα, Πράσινη Ανάπτυξη, Έξυπνες πόλεις, κλπ) και να επισκεφτεί τα περίπτερά τους, επισημαίνοντας το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά και να ζητήσει εξηγήσεις θέτοντας ερωτήματα, π.χ. «τι εννοείτε όταν λέτε ανάπλαση της παραρεματίου ζώνης του Βριλησσού»;

Δημήτρης Καλαμπούκας
Αντιδρόμηση οδού Κρήτης: Δεν είμαστε ελέφαντες!
21/9/2023

Ναι, η ΔΡΑΣΗ τα λέει εδώ και χρόνια, έχω διαβάσει όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις σας επί του θέματος (βρίσκονται στην ετικέτα «Δημοτικό Συμβούλιο). Αν μη τι άλλο, σας χαρακτηρίζει η συνέπεια στην πολιτική σας παρουσία όλα αυτά τα χρόνια. Μπράβο στον δημότη που πήρε την πρωτοβουλία για την συλλογή των υπογραφών, τέτοιες ενέργειες πρέπει να ενθαρρύνονται στα πλαίσια της αμοιβαίας αλληλεγγύης. Σήμερα εσύ, αύριο εγώ. Μην ξεχνάμε πως, σύμφωνα με το άρθρο 6 του Κανονισμού Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου (Αριθμός Απόφασης 118/ 2014) «Το Δημοτικό Συμβούλιο συζητά υποχρεωτικά προτάσεις που κατατίθενται σ' αυτό από τουλάχιστον είκοσι πέντε (25) άτομα για την επίλυση ζητημάτων αρμοδιότητας του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο Δήμαρχος ενημερώνει τους ενδιαφερόμενους για τη σχετική απόφαση που ελήφθη.»

Δημήτρης Καλαμπούκας
24ωρη απεργία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης
21/9/2023

Επίσης, το νομοσχέδιο αυτό δίνει το πράσινο φως στις επιχειρήσεις να έχουν εργαζόμενους με ελαστικό ωράριο εργασίας ,ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη. Τέτοιες πρακτικές πρωτοεφάρμοσε η κινεζική Cosco και στη συνέχεια άρχισαν να υιοθετούν και ευρωπαϊκές εταιρείες , με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Ένωση να δώσει το πράσινο φως ώστε αντιλαϊκές κυβερνήσεις ,όπως η ελληνική, να κατεβάζουν αυτές τις διευκολύνσεις προς την εργοδοσία μέσω νομοσχεδίων- εκτρωμάτων όπως αυτό. Μιλώ, δυστυχώς, εκ πείρας διότι η μικρή μου κόρη ( 30 χρονών) έχει την ατυχία να δουλεύει σε μια τέτοια εταιρία ( start up και με νέους σε ηλικία εργοδότες.....) ,που την προσέλαβαν πριν τρία χρόνια βαζοντάς την να υπογράψει μια σύμβαση εργασίας, παρόμοια με αυτές που θα επιτρέπει πλέον και με νόμο το ελληνικό κράτος!!!! Οι συνθήκες εργασίας ,που διαμορφώνονται για τα νέα παιδιά με τέτοια νομοσχέδια, θα τις χαρακτήριζε κανείς συνθήκες "γαλέρας" , γιατί -πάλι μιλώντας απο το παράδειγμα των εργασιακών συνθηκών της κόρης μου- η εταιρία νόμιμα προσλαμβάνει συνεχώς νέα παιδιά για την ίδια θέση εργασίας μειώνοντας τις ώρες παρεχόμενης εργασίας στους ...παλαιότερους, φτάνοντας στο σημείο κάποιους μήνες να προσφέρει ...0 ώρες εργασίας ( λόγω αναδουλιάς), και να κρατά εγκλωβισμένα τα εργαζόμενα παιδιά ,τα οποία με τις παραπανω τακτικές δε μπορούν να συμπληρώσουν ούτε τα απαραίτητα ένσημα για να μπούν στο ταμείο ανεργίας...... Και μόνο γι αυτό το λόγο, συμπαραστεκόμενη στη νέα γενιά ,ως συνταξιούχος εκπαιδευτικός, θα κατέβω στη σημερινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 11:00, όπου με καλεί ευτυχώς το σωματείο μου ( Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών). Γιατί το σύνθημα "Στους δρόμους,στους δρόμους γεννιούνται συνειδήσεις " δυστυχώς είναι πάντα επίκαιρο και αληθινό......

Τασία Μάρη
Για ακόμη καλύτερες μέρες!
14/9/2023

Γι αυτο παλευουμε απο το 2006! Ως Κίνηση Ενεργών πολιτών για μια ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ! ( με μια άλλη φιλοσοφία και πραγματικό γνοιάξιμο για το δημότη!) Ο κόσμος, ανεξάρτητα με το αν τελικά μας δίνει την ψήφο του, αυτό μας το αναγνωρίζει και είναι προς τιμή μας Γιάννη!

Τασια Μαρη
«Με αξιοπρέπεια»: Και πρώτη προβολή και παρουσία του σκηνοθέτη
26/8/2023

ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΑΛΑΦΑΚΗΣ

Με αιχμάλωτη τη φαντασία

του Βασίλη Καραποστόλη *

Είναι, άραγε, δυνατόν ο άνθρωπος να αντέξει την ιδέα ότι ο κόσμος του δεν έχει μέλλον; Μάλλον όχι. Ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι ένα ον φθαρτό, κι αυτό μπορεί να το πάρει απόφαση και να το χωνέψει. Όμως το να δεχθεί ότι όσα φτιάχτηκαν γύρω του είναι καταδικασμένα να χαθούν, και χωρίς κανείς να θυμάται ότι υπήρξαν, αυτό ξεπερνά την αντοχή του και τον αναγκάζει να βρει μια διέξοδο. Σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται ο πολιτισμός του καιρού μας. Μην μπορώντας να κρύψει το γεγονός ότι του λείπει η προοπτική, απεργάζεται επειγόντως τρόπους ώστε οι άνθρωποι να μην νιώθουν πώς είναι πιασμένοι στη μέγγενη μιας ζωής μουντής, συρόμενης από μέρα σε μέρα. ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό είναι τέτοια πού μετατρέπουν τα άτομα από ενοίκους του κόσμου σε φυγάδες. Ωθούνται να δραπετεύσουν από τον τόπο τους, από τη χώρα τους, από τον πλανήτη χρησιμοποιώντας το ίδιο όργανο που κάποτε επέτρεψε στο είδος τους να σχεδιάσει και να οικοδομήσει τον κόσμο: Τη νόηση. Είχαν σκεφθεί οι προγενέστεροι το πώς θα χτίσουν το σπίτι τους και το έπραξαν με αρκετή επιτυχία. Το οίκημα έμοιαζε ασφαλές και χάριζε και πολλές ανέσεις. Να όμως που τώρα κλονίζεται. Όλοι μιλούν για αστάθειες, διαβρώσεις, αλλοιώσεις, μολύνσεις. Η επιστήμη μασάει τα λόγια της, και στην καλύτερη περίπτωση πασχίζει να αποτρέψει την επιδείνωση των προβλημάτων παρά να αντιτάξει ένα πρόγραμμα που να υπόσχεται τη θεραπεία τους. Τι θα ακολουθήσει λοιπόν; Όταν ο γιατρός χάνει την αυτοπεποίθησή του, ο ασθενής αναζητά απελπισμένος την παρέμβαση κάποιου μάγου. Κι εφόσον τον ζητά θα έλθει. Στις μέρες μας τον βλέπει να καταφθάνει μέσα από οθόνες και ηχεία, εφοδιασμένος με σύνεργα πού από μόνα τους εντυπωσιάζουν τόσο τον ασθενή που αρχίζει να ξεχνιέται, παύοντας να ασχολείται με το τι τον πονάει και γιατί. Είναι η πρώτη φάση του έργου της τεχνολογικής μαγείας: Με τους φωσφορισμούς της, με τις οπτικές και ηχητικές αλχημείες της, με τις αστραπιαίες κινήσεις της οδηγεί το μυαλό μακριά από εκεί όπου συνάντησε δυσκολίες. Φεύγει από τον κόσμο που του φαίνεται αδύνατο να τον αντιμετωπίσει. Έτσι, η απουσία μέλλοντος απωθείται σε κάποιο μισοσκόταδο της συνείδησης. Συγχρόνως, απωθείται όλο και περισσότερο το παρελθόν. Διότι εάν κρατιόταν περισσότερο ζωντανό το παρελθόν, θα υπενθύμιζε στο παρόν ότι, άλλοτε, οι άνθρωποι προσπαθούσαν πολύ περισσότερο να φέρουν τη ζωή στα μέτρα τους. Ενώ τώρα μην ξέροντας ποια είναι τα μέτρα τους, βλέπουν συνολικά τη ζωή σαν ένα ανεξέλεγκτο φαινόμενο που έρχεται καταπάνω τους. Για να μην υποστούν το σοκ, ξεγλιστρούν και καταφεύγουν σε ζώνες όπου η ζωή μοιάζει να είναι ελεγχόμενη, δηλαδή τεχνητή. Την ανακουφιστική αυτή κατάσταση τη διαμορφώνουν ειδικά επεξεργασμένες εικόνες και ήχοι. Μια γιγαντιαία επιχείρηση παραισθήσεων αναπτύσσεται πλέον στις σύγχρονες κοινωνίες. Αφού δεν προσφέρεται μέλλον στην ανθρωπότητα και αφού το παρόν μοιάζει υπερβολικά περίπλοκο και αντιφατικό για να το χειριστεί η συνείδηση, ανοίγονται δρόμοι για να τους πάρει ο νους του καθενός και προχωρώντας εκεί να χαθεί. Οδεύουμε προς μια μεθοδευμένη απώλεια της συνείδησης πού αντιστοιχεί σε μια αυξανόμενη ζήτηση γι’ αυτή την απώλεια. Οι άνθρωποι επιθυμούν να στείλουν το μυαλό τους σε απίθανα μέρη, επειδή στα υπαρκτά μέρη φοβούνται πως δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε ένα βήμα να κάνουν χωρίς να σκοντάψουν σε κάτι ανεξήγητο ή απρόβλεπτο, ή και στημένο εκ του πονηρού. Το αποτέλεσμα είναι να θέλουν να υποκαταστήσουν τη σκέψη με τη φαντασία. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ήταν αναγκαστικά αρνητικό. Γνωρίζουμε πόσο η φαντασία σε άλλες εποχές προετοίμασε τη σκέψη των ανθρώπων ώστε να γεννήσει ιδέες αλλαγής του κόσμου προς το καλύτερο. Αλλά εδώ πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό. Προτού προλάβει η φαντασία να κινηθεί έστω και για λίγο στις περιοχές του δυνητικού, την αιχμαλωτίζουν εικόνες, ήχοι και συνθηματικές προτροπές κατασκευασμένες σε εξειδικευμένα εργαστήρια. Ένα μεγάλο μέρος της τεχνολογικής καινοτομίας έχει πλέον ως στόχο να βάλει τη φαντασία σε προκατασκευασμένα καλούπια, αν και διατυμπανίζει το αντίθετο. Φυσικά η τάση προϋπήρχε. Το διαπιστώνει κανείς εύκολα επισκοπώντας τις εξελίξεις στους διάφορους τομείς της διασκέδασης. Στη μουσική για τη νεολαία, στο θέατρο, στη βιομηχανία παιχνιδιών, στη διαφήμιση, στον κινηματογράφο ή και στην λογοτεχνία οι πειραματισμοί σχετικά με τους συνδυασμούς διαφόρων στοιχείων κατέληξαν να επιβάλουν ένα μοντέλο «μείξεων» όλων με όλα. Η ποικιλία για την ποικιλία έγινε κανόνας, το θορυβώδες συνταγή, το αποδιαρθρωμένο μόδα. Διαβλέπει κανείς σ’ αυτόν τον πυρετό την επιμονή των σχεδιαστών του να γεμίσουν με εκθαμβωτικό και εκκωφαντικό περιεχόμενο τη φαντασία των καταναλωτών. Τη θεωρούν άδεια και σπεύδουν να καλύψουν το κενό. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, της δίνουν μια τροφή που αναμένουν να τη συνηθίσει και να τη ζητά διαρκώς. Η πιο σοβαρή συνέπεια από το παραγέμισμα αυτό της φαντασίας είναι να αναστέλλεται η επιστροφή της στον κόσμο. Αν αφηνόταν ελεύθερη, πιθανόν να παρήγαγε παραστάσεις που θα έδειχναν τη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που υπάρχει και σε αυτό που θα έπρεπε να υπάρχει. Τότε η συνείδηση βγαίνοντας από τη μισο-ύπνωση της, θα παρήγγειλε πράξεις διορθωτικές ή και ανατρεπτικές. Το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας καθόλου σίγουρο για το αύριο προφανώς θα εμπόδιζε αυτή την εξέλιξη. Όχι ότι θα ανησυχούσε ιδιαίτερα για τις επαναστατικές διαθέσεις των ανθρώπων. Ξέρει ότι δεν είναι ισχυρές. Φοβάται όμως πολύ το ανεξέλεγκτο. Όντας στερημένο μέλλοντος και αποκομμένο από το παρελθόν αντιλαμβάνεται πόσο ευάλωτο είναι το παρόν. Γι’ αυτό και θα ήθελε να το ελέγξει. Την ίδια στιγμή υποψιάζεται πως αν η φαντασία χειραγωγηθεί υπερβολικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος να προκληθεί μία έκρηξη με ανυπολόγιστες συνέπειες. Από τις πολλές ταινίες που θα έχουν δει, από τις μουσικές πού αντιβουίζουν στα αυτιά τους, από την παραζάλη των διαφημιστικών μηνυμάτων ίσως κάποια στιγμή ξεπηδήσει αγριεμένη η θέληση των κορεσμένων με θεάματα και ήχους ατόμων να αναλάβουν μια οποιαδήποτε δράση, έξω από το σπίτι τους και έξω από το μυαλό τους. ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ να μην είναι μακριά η ώρα μιας τέτοιας απεγνωσμένης δράσης. Είναι αλήθεια πως δεν θα μπορούσε να αποφέρει πολλά. Η έλλειψη συγκεκριμένων στόχων και μεθοδικότητας, καθώς και ο βρασμός της ψυχής που θα τη συνοδεύει δεν είναι τα πιο πρόσφορα μέσα για να φέρουν επιθυμητές αλλαγές σε μια σύνθετη και μηχανοκρατούμενη κοινωνία. Τουλάχιστον όμως θα ήταν μία κίνηση επανάκτησης του χαμένου εδάφους. Οι φυγάδες θα επανέρχονταν σε οικείους χώρους. Πρέπει πάντα να υπολογίζουμε ότι εκτός από συγκεκριμένα πράγματα η φαντασία περιέχει συχνά και μια νοσταλγία εντελώς συγκεκριμένη: Την αίσθηση ότι ενεργούμε. Ότι αντί να ονειροπολούμε, ανοίγουμε την πόρτα, βγαίνουμε έξω και πηγαίνουμε εκεί που κρίνουμε ότι θα ήταν καλό να πάμε. Λίγο να περπατήσει η βούληση και η γραμμή του μέλλοντος χαράζεται πάλι. * Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ», Σάββατο 12 Μαρτίου 2022. Ο Βασίλης Καραποστόλης είναι πανεπιστημιακός (ΕΚΠΑ)

ΣΧΕΤΙΚΑ: Άρθρα
ΣΧΟΛΙΑ
  1. Τάκης Μάτσας [Με αιχμάλωτη τη φαντασία]
    20 Μαρτίου 2022, 00:43

    '' Η φαντασία στην εξουσία''. ''... ίσως κάποια στιγμή ξεπηδήσει η ΑΓΡΙΕΜΕΝΗ ΘΕΛΗΣΗ των κορεσμένων ατόμων να αναλάβουν μια οποιαδήποτε δράση, έξω απ' το σπίτι τους και έξω απ' το μυαλό τους''!!! ''Λίγο να περπατήσει η βούληση και η γραμμή του μέλλοντος χαράζεται πάλι'.' Για πολλοστή φορά, ο νουνεχής και σπουδαίος Καραποστόλης, ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ, καταθέτοντας προτάσεις με τον εξαιρετικό του τρόπο και τη γλαφυρή γραφή του!

Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Είναι πάντα φρονιμότερο να σηκώνουμε εμείς τις κουρτίνες πριν τις σηκώσουν οι άνεμοι.

Οι κουρτίνες – Κώστας Μόντης
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Η Ρέα Γαλανάκη στα Βριλήσσια για το Cine - Δράση.

Newsletter