Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2022, 8:15΄μμ, στο ΤΥΠΕΤ

Το Cine Δράση συνεχίζει με τον «Ιταλό» του Andrei Kravchuk την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου στις 8:15΄μμ, στο ΤΥΠΕΤ, τις προβολές ταινιών που στην Ελλάδα έχουν παρουσιαστεί μόνο σε μεγάλα φεστιβάλ. Με αφορμή την ιστορία του Βάνια, ενός 6χρονου παιδιού που δραπετεύει από το ορφανοτροφείο για να αναζητήσει τη μητέρα του, ο σκηνοθέτης κάνει ένα τρυφερό παραμύθι και μαζί ένα σχόλιο για τη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης μετασοσιαλιστικής Ρωσία, για τους μηχανισμούς που κυβερνούν τον κόσμο των ενηλίκων, την εκμετάλλευση των ορφανών παιδιών, τη γενική αδιαφορία, διαφθορά και απληστία της αστυνομίας και των γραφειοκρατών που έχουν στην ευθύνη τους αδύναμα παιδιά, αλλά αντί να τα φροντίζουν τα χρησιμοποιούν αποκομίζοντας προσωπικά χρηματικά και άλλα οφέλη από τις υιοθεσίες εκτός χώρας και το εμπόριο οργάνων. Βραβείο Καλύτερης Νεανικής Ταινίας στο Βερολίνο, πρόταση της Ρωσίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στην Ολυμπία στο International Film Festival for Children and Young People και πολλές ακόμα διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις. Βρισκόμαστε στη σύγχρονη μεταβατική –πριν τον πόλεμο με την Ουκρανία- Ρωσία του 2002. Η ιστορία είναι η Οδύσσεια του Βάνια, ενός 6χρονου αγοριού, τρόφιμου ορφανοτροφείου σε ένα μικρό χωριό, όπου τα παιδιά «κρατούνται» για να «διατεθούν» με το αζημίωτο είτε προς υιοθεσία είτε για τα όργανά τους. Το καθεστώς διαβίωσης θυμίζει τον κόσμο που περιγράφει ο Ντίκενς στον «Όλιβερ Τουίστ», κόσμο όπου η ελπίδα πεθαίνει αργά αλλά σταθερά, εξαφανίζεται λίγο λίγο από γενέθλια σε γενέθλια. Υπερβολικά πολλά παιδιά είναι στρυμωγμένα σε ελάχιστο χώρο ενώ η δραματική υποχρηματοδότηση αφενός αποδεικνύει την κρατική αδιαφορία, αφετέρου επιτείνει την ασυδοσία των υπευθύνων και έχει βάναυσες συνέπειες για τα παιδιά. Κουμάντο κάνει μια αδίστακτη πονηρή διευθύντρια, που τα παιδιά αποκαλούν Μαντάμ και οι βοηθοί της. Οι φήμες που τους συνοδεύουν δεν εξασφαλίζουν για αυτά ασφάλεια, προστασία, τρυφερότητα. Μόνο να τα τρομοκρατήσουν μπορούν. Ο 6χρονος Βάνια πρόκειται να υιοθετηθεί σύντομα από μια οικογένεια στην Ιταλία και να αρχίσει εκεί μια νέα ζωή. Αν και θεωρείται τυχερός από τα υπόλοιπα παιδιά, ο ίδιος αισθάνεται ανασφάλεια και φόβο για αυτήν την μεγάλη αλλαγή, φόβο ο οποίος μετατρέπεται σε μεγάλη επιθυμία να γνωρίσει την πραγματική του μητέρα. Έτσι δραπετεύει και ξεκινάει ένα ταξίδι στην πόλη όπου αυτή κατοικεί. Το μακρύ, ηρωικό και άγριο ταξίδι του έχει στοιχεία παιδικού παραμυθιού καθώς στο κατόπι του βρίσκονται οι απεσταλμένοι του ιδρύματος, σαν άλλοι δράκοι και μάγισσες. Ο σκηνοθέτης Andrei Kravchuk, στην πρώτη του αυτή ταινία, βασίζεται σε σενάριο του Andrei Romanov. Περιγράφει με λεπτομέρεια και αντικειμενικότητα, αποφεύγοντας τους μελοδραματισμούς, τον κόσμο στον οποίο κινούνται τα παιδιά. Κρατάει τη σκληρότητα της ζωής τους στο ορφανοτροφείο σε δεύτερο πλάνο, καθώς την επισκιάζουν η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξή των παιδιών που μαλακώνουν και το ίδιο το ψυχρό τοπίο. Σε αντίθεση με τον σύγχρονες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα αυτή και οι οποίες ενσαρκώνονται από την υπεύθυνή του χώρου και την ομάδα της, οι τρόφιμοι έχουν φτιάξει μια άτυπη κολεκτίβα όπου λεφτά και υλικά αγαθά μοιράζονται δίκαια σε όλους, κάτι που κάνουν με όλη την πονηριά και την εφευρετικότητα της ηλικίας τους, παραπέμποντας σε μια άλλη, δίκαιη κοινωνία. Μια από τις καλύτερες σκηνές του φιλμ είναι εκείνη όπου ο Βάνια ψάχνει σε μια άγνωστο πόλη το δρόμο όπου ζει η μητέρα του. Κανείς δε παίρνει σοβαρά τις ερωτήσεις του αγοριού που θέλει να μάθει που βρίσκεται ο πολυπόθητος δρόμος. Και ενώ υπάρχει μια τρομερή ωριμότητα αποτυπωμένη στο ύφος του, η απόρριψή του από τους ενήλικες δηλώνει με σαφή τρόπο ότι βρίσκεται σε αυτή την ηλικία που δεν υπολογίζεται ως ισότιμο άτομο. Είναι ακόμα παιδί και αφήνεται ανήμπορο και αβοήθητο. Αλλά η απλή, απέριττη σκηνή του φινάλε όπου το παιδικό πρόσωπο φωτίζεται από ελπίδα δείχνει βγαλμένη από ταινία του Ρομπέρτο Ροσελίνι και είναι από τις πιο όμορφες και συγκινητικές που είδαμε σε ταινία τα τελευταία χρόνια. Ο σκηνοθέτης καθοδηγεί υποδειγματικά τους ηθοποιούς του, αποσπώντας εξαίρετες ερμηνείες από όλους και ιδιαίτερα από τον μικρό Kolya Spiridonov και την Maria Kuznetsova στο ρόλο της Μαντάμ. Υπάρχει κάτι ελαφρώς μαγικό στον θολό φωτισμό και τη φωτογραφία του Aleksandr Burov, που επιτείνει την αίσθηση του θεατή ότι βρίσκεται σε μια παραμυθένια χώρα, που υπάρχει μόνο στη φαντασία του. Ρωσία, Κοινωνική, 2006. Διάρκεια: 90’. Σενάριο: Andrei Romanov. Σκηνοθεσία: Andrei Kravchuk Αντρέι Κράβτσουκ. Πρωταγωνιστούν: Kolya Spiridonov, Denis Moiseenko, Sasha Syrotkin, Olga Shuvalova, Dima Zemlyanko, Maria Kuznetsova, Yuri Itskov. Εδώ: το trailer της ταινίας. Οι χειμερινές προβολές του Cine-Δράση πραγματοποιούνται στο Πάρκο «Μίκης Θεοδωράκης», (ΤΥΠΕΤ), Υμηττού 57, Βριλήσσια, από την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου και κάθε Πέμπτη στις 8.15 το βράδυ. Η είσοδος των θεατών γίνεται με τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις. Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση