Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, 8:15μμ, ΤΥΠΕΤ

Το Cine Δράση συνεχίζει τις προβολές του την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου στις 8:15΄μμ, στο ΤΥΠΕΤ με «Το Τέλος της Διαδρομής», πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Ισλανδού σκηνοθέτη και παραγωγού Elfar Adalsteins. Τρυφερό road movie και ταινία χαρακτήρων που αναφέρεται στους ακατάλυτους οικογενειακούς δεσμούς, στην ικανότητα προβλημάτων του παρελθόντος να βαρύνουν τη ζωή μας, να φτωχαίνουν τις σχέσεις μας και να μας στερούν την δυνατότητα να αντλούμε ικανοποίηση από μικρές καθημερινές χαρές που φέρνουν τη ζωή στις αληθινές της διαστάσεις και μας κρατάνε ζωντανούς. Από τις καλύτερες ανεξάρτητες ταινίες με μια αξέχαστη κεντρική ερμηνεία από τον John Hawkes. Ο Φράνκ Φογκλ (John Hawkes) μεταφέρει τη σύζυγό του Άννα (Andrea Irvine), η οποία βρίσκεται στα τελευταία στάδια του καρκίνου, στις φυλακές της Αλαμπάμα όπου ο γιος τους Σον (Logan Lerman) είναι φυλακισμένος για κλοπή αυτοκινήτου. Μια τελευταία αγκαλιά και ένα «Μην αφήσεις το παρελθόν να σε ελέγχει. Να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου» είναι η αποχαιρετιστήρια ευχή της. Πεθαίνει αμέσως μετά και έξι μήνες αργότερα εκείνος αποφυλακίζεται. Ο Φρανκ εμφανίζεται πάλι στη φυλακή με ένα αυτοκίνητο και μια τσάντα γεμάτη ρούχα. Ζητάει από τον γιο του να τον συνοδεύσει στην Ιρλανδία, γενέθλιο τόπο της μητέρας του, για να σκορπίσει τις στάχτες της σε μια συγκεκριμένη ορεινή λίμνη, όπως ορίζει η τελευταία της επιθυμία. Εκείνος αρνείται επίμονα. Έχει πολλούς λόγους για αυτό. Τον περιμένει μια δουλειά στην Καλιφόρνια και αν δεν εμφανιστεί σε λίγες μέρες θα τη χάσει. Τη χρειάζεται επειγόντως, γιατί με τίποτα δεν θέλει να επιστρέψει στη φυλακή. Και ο κύριος λόγος που οι αποφυλακισμένοι επιστρέφουν πίσω από τα συρματοπλέγματα είναι το γεγονός ότι σπάνια βρίσκουν δουλειά, όπως επισημαίνει ένας δεσμοφύλακας. Επιπλέον οι διαφορές των δυο αντρών είναι μεγάλες. Ο νεαρός είναι παρορμητικός και φασαριόζος, σχεδόν βίαιος, ο πατέρας έμφυτα συνεσταλμένος, ευγενικός και αλλεργικός στη βία. Ο Φρανκ εμφανίζεται αδιάφορος ως προς το γιο του, αλλά και ο Σον περιφρονεί τον πατέρα του γιατί τον θεωρεί άνθρωπο πράο και αδύναμο που οι άλλοι τον κάνουν ό,τι θέλουν. Πιθανόν τον μισεί καθώς πιστεύει ότι συναισθηματική του «αναπηρία» και η τυπολατρία του σκότωσαν τη σχέση τους. Η σημαντικότερη κατηγορία του είναι ότι δεν τον υπερασπίστηκε όταν ο παππούς του (πατέρας του Φρανκ) του συμπεριφερόταν βίαια στην παιδική του ηλικία. Με τη βοήθεια μιας ένοχης υπόσχεσης συμβιβάζονται και συμφωνούν ότι θα προσπαθήσουν να ολοκληρώσουν την υποχρέωση τους απέναντι στη νεκρή όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ώστε ο Σον να είναι στην ώρα του στο ραντεβού του. Φυσικά τα πράγματα δεν πάνε όπως τα σχεδίαζαν. Καθώς οι παρακάμψεις, οι ανατροπές, τα ευχάριστα συναπαντήματα (μια ιδιαίτερη ερωτική ιστορία με την πανέμορφη Τζούελ που την ακολουθεί μια σκληρή ιστορία και διαθέτει παραδεισένια φωνή) και οι ατυχείς συνευρέσεις (μια πιθανή απιστία της νεκρής, μια κλοπή αυτοκινήτου στο οποίο βρισκόταν η τέφρα) συσσωρεύονται, πατέρας και γιος περνάνε πολύ χρόνο μαζί. Ο δρόμος προς τη συμφιλίωση ανοίγει διάπλατα. Αναγκάζονται να σκεφτούν βαθύτερα και να συζητήσουν τους λόγους της αποξένωσης τους. Το ταξίδι τελικά θα αποδειχτεί όχι μόνο γεμάτο απρόοπτα, αλλά και καταλυτικό για τις ζωές τους. Ένα ταξίδι «θεραπείας» που εγγυάται σιωπηρά ένα χαρούμενο ή τουλάχιστον ελπιδοφόρο, τέλος των παρεξηγήσεων. Άλλωστε το αίμα νερό δεν γίνεται. Σε σενάριο Michael Armbruster («Beautiful Boy») ο Elfar Adalsteins κάνει μια όμορφη ταινία. Έχει το χάρισμα να φτιάχνει μια σκηνή και να την αφήνει να εκτυλιχθεί με φυσικότητα, κρατώντας ένα υπέροχο πλάνο μέχρι να έχει έναν καλό λόγο να το αλλάξει με κάποιο άλλο και συχνά ακολουθεί τους χαρακτήρες του καθώς κινούνται μέσα σε πλήθη αγνώστων, αφήνοντας τους ηθοποιούς του ελεύθερους να αποδώσουν τους ρόλους τους. Ο θόρυβος του περιβάλλοντος και η μουσική μπλέκονται με τους διαλόγους και γίνονται ένα με τους χαρακτήρες. Το ιδιαίτερο όμως στο «End of Sentence» (τίτλος που δεν αναδεικνύει τον πλούτο της ταινίας) είναι οι επιλογές των ηθοποιών και των κινηματογραφιστών. Αυτή η ταινία έγινε από καλλιτέχνες που καταλαβαίνουν τα κίνητρα των ανθρώπων. Τους αγαπούν, δεν μπορούν να τους μισήσουν και δεν ενθαρρύνουν τους άλλους να τους μισούν, ακόμα και όταν αναφέρονται στα χειρότερα τους λάθη. Ο John Hawkes («Three Billboards Outside Ebbing, Missouri») έχει ένα πρόσωπο που δεν μπορείς ποτέ να ξεχάσεις. Ρολίστας έχει παίξει σε πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές σε διάστημα δεκαετιών, έχει υποδυθεί έναν τρομακτικό θρησκευτικό ηγέτη («Martha Marcy May Marlene»), έναν ταπεινό ιδιοκτήτη καταστήματος σιδηρικών («Old West»), έναν ορειβάτη, έναν πικραμένο παραπληγικό, καλούς, κακούς, ανεπαρκείς και επαρκείς πατέρες και μια συλλογή από μπάτσους και απατεώνες. Εδώ βρίσκεται σε μια από τι καλύτερες στιγμές του, κάνει τον ήρεμο χαρακτήρα του Φρανκ που υποδύεται αξέχαστο, αξιοποιώντας αποτελεσματικά κάθε πλευρά του ταλέντου του. Παρουσιάζει έναν άνθρωπο, έμφυτα συνεσταλμένο, και συντηρητικό στη σκέψη του, ανίκανο να κατανοήσει ακόμη και την ιδέα να λειτουργεί έξω από κανόνες να επιδεικνύει ευπρέπεια και ευγένεια που τον κάνουν αγαπητό στο θεατή. Νιώθουμε συμπάθεια για αυτόν τον τύπο, κυρίως επειδή φοβόμαστε ότι μπορεί να είναι πολύ αργά για να αλλάξει. Ο Logan Lerman («The Perks of Being a Wallflower») έχει μεγάλη χημεία με τον Hawkes και οι δυο μαζί ανεβάζουν την ποιότητα του φιλμ. Ο σκηνοθέτης δίνει τον καλύτερο εαυτό του όταν τοποθετεί εκτός από τους κύριους τους δευτερεύοντες χαρακτήρες του συμπεριλαμβανομένης της Andrea Irvine ως μητέρα και της Sarah Bolger ως Τζούελ. Μια νεαρή γυναίκα με τη ζωή μπροστά της που λέει στο χήρο Φρανκ, τη στιγμή που βασανίζεται από φόβο για την πίστη της συζύγου: «Κάνουμε βόλτες με τους επαναστάτες και τους ρέμπελους. Είναι οι καλόκαρδοι με τους οποίους περνάμε τις ζωές μας». Τι παρηγοριά! Ισλανδία, Ιρλανδία, ΗΠΑ, Δραματική, 2019. Διάρκεια: 96’. Σκηνοθεσία: Elfar Adalsteins. Σενάριο: Michael Armbruster. Πρωταγωνιστούν: John Hawkes, Logan Lerman, Sarah Bolger, Ólafur Darri Ólafsson, Jack McEvoy, Christopher Allen, Sean Mahon, Andrea Irvine, David Grant Wright, Shaw Jones. Οι χειμερινές προβολές και εκδηλώσεις του Cine-Δράση πραγματοποιούνται στην αίθουσα του πάρκου "Μ. Θεοδωράκης" (ΤΥΠΕΤ), Υμηττού & Πλαταιών, Βριλήσσια, κάθε Πέμπτη στις 8.15μ.μ. Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση