Τρίτη 6 Μαρτίου, 8:30’μμ , ζωντανά στο στέκι της Δράσης και διαδικτυακά

Στην 18η συνάντηση του σεμιναρίου «Η Κωμωδία στο Σινεμά» που οργανώνει το Cine Δράση και θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 6 Μαρτίου 2024, στις 8:30’μμ ζωντανά στο στέκι της Δράσης και διαδικτυακά Ρόουαν Άτκινσον, γνωστού και ως Mr Bean (Rowan Atkinson Ιανουάριος 1955-). Στις 6 Ιανουαρίου 1955, στο Consett της βρετανικής επαρχίας Durham, η Εlla May-Bainbridge, σύζυγος του αγρότη Eric Atkinson, αργότερα διευθυντή εταιρίας, γέννησε ένα αγόρι που βαφτίστηκε Rowan Sebastian. Η κλίση του φάνηκε ήδη από το πανεπιστήμιο. Στην Οξφόρδη, από όπου έχει πτυχίο ηλεκτρολόγου μηχανικού, έπαιξε σε παραστάσεις της Δραματικής Λέσχης (Oxford University Dramatic Society) και της Λέσχης Πειραματικού Θεάτρου (ETC). Εκεί γνωρίστηκε με το συγγραφέα Ρίτσαρντ Κέρτις και το συνθέτη Χάουαρντ Γκούνταλ, με τους οποίους συνέχισε να συνεργάζεται στη διάρκεια της καριέρας του. Ακολούθησαν κάποιες επιτυχημένες τηλεοπτικές εκπομπές και σίριαλ και την πρωτοχρονιά του 1990 «γεννήθηκε» ο Mr Bean, που μπήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1997. Μέσα από μια τηλεοπτική σειρά δεκατριών επεισοδίων, η Βρετανία απέκτησε ένα κωμικό αστέρι με πρωτοφανή διεθνή απήχηση. Το γεγονός ότι η κωμική πλοκή εκτυλίσσεται ουσιαστικά «χωρίς λόγια», βασισμένη μόνο στη σωματική έκφραση, έχει βοηθήσει στο ξεπέρασμα των γλωσσικών συνόρων. Ο «ανθρωπάκος» που επινόησε και ερμηνεύει ο ηθοποιός Ρόουαν Άτκινσον/ Rowan Atkinson έχει κάποια κοινά στοιχεία με το Τσάρλι Τσάπλιν και τον Μπάστερ Κίτον, είναι όμως πιο ανησυχητικός από εκείνους. Είναι ένα αγοράκι στο σώμα ενός μεγάλου άντρα -ευάλωτος, γιατί κανείς δεν τον προστατεύει, επικίνδυνους, γιατί κανείς δεν φροντίζει να φυλάγεται απ’ αυτόν. Περιδιαβαίνει τον κόσμο, αντιμετωπίζοντας τα πάντα με τρομακτική αθωότητα και σκανδαλιάρικη περιέργεια –ακόμα και τον εαυτό του στον καθρέφτη τον παρατηρεί γεμάτος απορία, σαν να βλέπει εξωγήινο. Προσπαθεί να τηρήσει τους συμβατικούς κανόνες, αλλά καταφέρνει πάντα να τους γελοιοποιεί, γιατί μέσα στο σχεδόν αυτιστικό κόσμο του δεν τους καταλαβαίνει και δεν τους σέβεται. Αντίθετα, με μια παιδιάστικη κατεργαριά, διασκεδάζει όταν διαπιστώνει πόσο εύκολα καμιά φορά μπορεί να τη γλιτώνει και να επωφελείται από τις παγίδες των συμβάσεων. Η μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία οδήγησε, όπως συχνά συμβαίνει, από τη μικρή οθόνη στη μεγάλη. Με την ταινία «Bean» ο Μίστερ Μπιν ετοιμάζεται να κατακτήσει την πιο δύσκολη αγορά: την αμερικάνικη. Γιατί η χώρα που εξάγει μαζικά τα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά προϊόντα της κατακλύζοντας τις αγορές σε όλο τον κόσμο, είναι εξοργιστικά απορροφημένη από τον εαυτό της και αφιλόξενη για τα προϊόντα των άλλων χωρών. Ο Ρόουαν Άτκινσον είχε παρουσιάσει το 1986 ένα σόου στο Μπρόντγουεϊ, το οποίο όμως δεν έγινε ευνοϊκά δεκτό από την κριτική. Ο τηλεοπτικός Μίστερ Μπιν έχει και στις ΗΠΑ το φανατικό κοινό του, δεν είναι όμως γνωστός, στους πάντες όπως συμβαίνει αλλού. (…) Ο στόχος «κατάκτηση της αμερικανικής αγοράς» φαίνεται σαφώς και στην πλοκή της ταινίας, που, αν και βρετανικής παραγωγής, εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ. Ο κύριος Μπιν «πηγαίνει Αμερική». Φτάνει στο Λος Άντζελες σταλμένος από τη Ρόγιαλ Γκάλερι του Λονδίνου, για να παρουσιάσει τον περίφημο πίνακα «Whistler’s mother». Οι υπεύθυνοι της Βασιλικής Πινακοθήκης θέλουν έτσι να απαλλαγούν από τον μπελαλίδικο υπάλληλο τους, που περιέργως έχει την εύνοια του προέδρου του Δ.Σ. (στον ρόλο ο Τζον Μιλς). Στο Λος Άντζελες τον περιμένει ένας πολυεκατομμυριούχος απόστρατος στρατηγός (Μπαρτ Ρέινολντς) που έχει αγοράσει τον πίνακα για να τον δωρίσει σε τοπική γκαλερί. Περιττό να πούμε ότι από τη στιγμή που ο Μίστερ Μπιν πατάει το πόδι του στον Νέο Κόσμο οι καταστροφές διαδέχονται η μια την άλλη και δεν γλιτώνει ούτε η, ζωγραφισμένη, «μητέρα του Γουίστλερ». Στη Βρετανία το φιλμ, έχει ήδη αρχίσει να προβάλλεται από τα μέλη Αυγούστου και εισπρακτικά πάει πολύ καλά. Οι Βρετανοί κριτικοί ωστόσο δεν του επιφύλαξαν καλή υποδοχή, ακόμα και εκείνοι που τους αρέσει ο τηλεοπτικός Μίστερ Μπιν. Γιατί ο διεθνώς δημοφιλής «ανθρωπάκος» έχει στην πατρίδα του αρκετούς επικριτές, που θεωρούν το χιούμορ του «αηδιαστικό» και «αρρωστημένο», όπως έγραψε ο κριτικός των «Σάντει Τάιμς». Πιστεύουν ότι ο προικισμένος Ρόουαν Άτκινσον, που ανήκει στη γενιά των «διαδόχων» των Μόντι Πάιθονς, υποβιβάζει τον εαυτό του με αυτό τον ρόλο, σε σχέση με παλιότερες δουλειές του, όπως π.χ. η σειρά «Μαύρη Οχιά» (που επίσης έχουμε δει στην Ελλάδα από το κανάλι Seven X), μια πολύ τολμηρή και σαρκαστική παρωδία των σχολικών εγχειριδίων βρετανικής ιστορίας. Οι δημιουργοί της ταινίας γράφει ο Μάθιου Σούιτ στον «Ιντιπέντεντ», «στοχεύοντας σε ένα προϊόν που θα καταναλώνεται το ίδιο εύκολα στην Αμερική, στην Αρμενία ή στην Αγκόλα, κατέληξαν σε κάτι λιγότερο από τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή». Για όσους ωστόσο αγαπούν τον Μίστερ Μπιν και αυτοί είναι απείρως περισσότεροι από τους επικριτές του, η ταινία περιέχει μερικά «κομμάτια ανθολογίας», σκηνές όπου ο άντρας-παιδί μετατρέπει σε απίστευτες περιπέτειες απλές καθημερινές δραστηριότητες. Η επιτυχία του φιλμ στη Βρετανία και σε άλλες χώρες όπου έχει αρχίσει να παίζεται δείχνει ότι οι θαυμαστές του τηλεοπτικού Μίστερ Μπιν είναι διατεθειμένοι να κάνουν για χάρη του το « κρίσιμο» βήμα από την πολυθρόνα του σαλονιού ως την είσοδο του κινηματογράφου. Το αν θα κερδηθεί το στοίχημα της Αμερικής είναι ένα ερώτημα που σύντομα θα απαντηθεί, ίσως όμως η ταινία να ήταν καλύτερη αν οι δημιουργοί της δεν είχαν δώσει τόση έμφαση σ’ αυτό. Το παραπάνω κείμενο με τίτλο «Ο Mr Bean στις ΗΠΑ» δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή την Κυριακή, 28 Σεπτεμβρίου του 1997. Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο Ρόουαν Άτκινσον δεν κατέκτησε μόνο το Αμερικανικό κοινό, αλλά έγινε παγκοσμίως διάσημος ως ο βασιλιάς της σωματικής κωμωδίας, ανανεώνοντας ένα είδος που έχει τις ρίζες του στην παντομίμα και τον βουβό κινηματογράφο. Ένα από τα βασικότερα στοιχεία που συνέβαλαν στην επιτυχία του είναι η ικανότητά του να επικοινωνεί το φέρσιμο και τη συμπεριφορά των χαρακτήρων του. Υπηρετεί, μέσα από το σωματικό θέατρο, την κωμωδία χαρακτήρων και όχι την κωμωδία των gags. Δεν κάνει αστεία πράγματα. Υποδύεται καθημερινές καταστάσεις με αστείο τρόπο. Και το κάνει με μεγάλη μαεστρία. Στην πατρίδα του, παρομοιάζεται συχνά με τον Τσάρλι Τσάπλιν για τη δυνατότητά του να προκαλεί γέλιο χωρίς να μιλάει, έχει δε αποκαλεστεί «ο άνθρωπος με το λαστιχένιο πρόσωπο» για τις εντυπωσιακές γκριμάτσες, οι οποίες αψηφούν την ανατομία του προσώπου του. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό γνώρισμα του, είναι ο υπερβολικός τονισμός του «μπ». Στην πραγματικότητα είναι βραδύγλωσσος και χρησιμοποιεί αυτό το τέχνασμα για να μπορεί να προφέρει άνετα τις ατάκες του. Η κινηματογραφική καριέρα του ξεκίνησε το 1983, με εμφάνιση στην ταινία Τζέιμς Μποντ «Ποτέ μη λες ποτέ». Μετά από μια σειρά λιγότερο γνωστές ταινίες, συμμετείχε στο φιλμ «Μάγισσες» με την Ατζέλικα Χιούστον (1990). Μεγαλύτερη αναγνώριση κέρδισε το 1994, με την ταινία «Τέσσερις Γάμοι και μια κηδεία», όπου υποδύθηκε έναν λεκτικά …αδέξιο ιερέα. Τον ίδιο χρόνο δάνεισε τη φωνή του στον Zazu, χαρακτήρα του «Άρχοντα των Λιονταριών». Διδασκαλία: Παναγιώτης Δενδραμής, σκηνοθέτης, διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Κρήτης. Η συνάντηση θα γίνει ζωντανά στο στέκι της Δράσης (Πάρνηθος 21, Βριλήσσια) ή διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας zoom: Meeting ID: 850 0197 3068 Passcode: 497276