Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου, 9:00μμ, 3ο Δημοτικό Σχολείο Βριλησσίων

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου, η τελευταία θερινή προβολή του Cine Δράση. Η μεταφορά, μετά από εννέα καλοκαίρια, από το 2ο Γυμνάσιο στο 3ο Δημοτικό αποδείχτηκε επιτυχημένη ιδέα. Όμως οι δυόμισι μήνες πέρασαν γρήγορα. Τα σχολεία ανοίγουν την Τρίτη κι εμείς αποχαιρετάμε το νέο μας στέκι συγκινημένοι. Γιατί είναι συγκινητικό, μετά από χρόνια συνεχούς παρουσίας, να διαπιστώνεις ότι όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν τη δουλειά σου, ως κάτι, που στη μαυρίλα της εποχής, τους προσφέρει ευχαρίστηση. Ευχαριστούμε όλους όσοι, Βριλησσιώτες και μη, παρακολούθησαν τις προβολές. Ευχαριστούμε τη διεύθυνση του 3ου Δημοτικού, ιδιαίτερα την διευθύντρια Φωτεινή Νταρακλίτσα που αγκάλιασε και υποστήριξε τη μεταφορά του Cine Δράση στο σχολείο της. Πολύ περισσότερο ευχαριστούμε όλα εκείνα τα παιδιά από τα οποία τις Πέμπτες κλέβαμε τον τόπο του παιχνιδιού τους. Εκτιμούμε το γεγονός ότι περισσότερες φορές συνέχιζαν να παίζουν ήσυχα - ήσυχα για να μην διακόπτουν τη δική μας αφοσίωση στις ταινίες. Τελευταία θερινή προβολή είναι η ταινία του Ιρανού σκηνοθέτη Asghar Farhadi, Πυροτεχνήματα την Τετάρτη, παραγωγής 2006, διάρκειας 102'. Σκηνοθεσία: Asghar Farhadi. Σενάριο: Asghar Farhadi-Mani Haghighi. Πρωταγωνιστούν: Hediyeh Tehrani, Taraneh Alidoosti, Hamid Farrokhnezhad, Pantea Bahram, Houman Seyyedi, Sahar Dolatshahi, Matin Heydarinia. Σύμφωνα με την Ιρανική παράδοση, την τελευταία Τετάρτη πριν την εαρινή ισημερία όταν ξεκινάει το νέο περσικό έτος, ο λαός ανάβει φωτιές στους δρόμους και γιορτάζει με πυροτεχνήματα. Παραμονή της γιορτής, η νεαρή Ρούχι, η οποία ετοιμάζεται να παντρευτεί, πηγαίνει να καθαρίσει το σπίτι μίας οικογένειας στην Τεχεράνη. Το διαμέρισμα είναι αναστατωμένο, ακατάστατο, με σπασμένα τζάμια και γυαλιά παντού. Η οικογένεια σε χειρότερη κατάσταση. Η νευρωτική Μοζντέ κατηγορεί τον σύζυγο της ότι την απατά με τη διαζευγμένη κομμώτρια του διπλανού διαμερίσματος, εκείνος ωρύεται ότι τον αδικεί, ενώ το τυλιγμένο με γάζες χέρι του μαρτυρά ότι ευθύνεται για το σπασμένο παράθυρο της κρεβατοκάμαρας. Σε ένα χαλασμένο κουδούνι εστιάζεται το βασικό αίτιο της παρεξήγησης, για να ανοίξει – όταν φαινομενικά καλμάρουν τα πνεύματα - ένας βαθύτερος κύκλος μυστηρίου που αναζητά λύση. Κατά τη διάρκεια της μέρας η Ρούχι μεταμορφώνεται σε κατάσκοπο για τη σύζυγο, μεσολαβητή του συζύγου, ειρηνοποιό του ανδρόγυνου και γκουβερνάντα του μικρού τους αγοριού που ρουφάει όλη την ένταση της οικογένειας του. Σταδιακά, όσο πέφτει η νύχτα και τα πυροτεχνήματα ξεκινούν, η νεαρή χάνει την πίστη της στο θεσμό του γάμου. Τις Πρωτοχρονιές γιορτάζουμε καινούριες αρχές. Στην ταινία βλέπουμε το οριστικό τέλος πολλών πραγμάτων, κυρίως του ρομαντικού ονείρου για το τι θα έπρεπε να συμβολίζει στη ζωή δυο ανθρώπων ο θεσμός του γάμου. Στο φρέσκο, σχεδόν αφελές πρόσωπο και στα εκφραστικά μάτια της μελλόνυμφης νεαρής καθαρίστριας καταγράφεται η σταδιακή, αλλά ολοκληρωτική αποκαθήλωση της ιδέας της οικογενειακής ευτυχίας. Το ασυμμάζευτο σπίτι με το χαλασμένο κουδούνι και το σπασμένο παράθυρο την ολοκληρώνουν. Δεν υπάρχει σωτηρία, τίποτα δεν λύνεται, τίποτα δεν τακτοποιείται. Μέχρι που έρχεται η ανατροπή, με τον τρόπο που την συνηθίζει ο σκηνοθέτης. Λίγο πριν το τέλος, οι διάλογοι λιγοστεύουν, οι φωνές χαμηλώνουν. Είναι το σημείο που ο καθένας μένει μόνος με τις σκέψεις του για τα αδιέξοδα της ανθρώπινης φύσης. Με τα πυροτεχνήματα να φωτίζουν την θλιβερή κατάσταση γύρω μας, οι ήσυχες σκηνές αποκαλύπτουν δυνατότερα το ισχυρό, πανανθρώπινο μήνυμα της ταινίας. Τα «Πυροτεχνήματα» είναι μια υποδειγματικά άρτια ανεξάρτητη ταινία, με σχεδόν χιτσκοκικούς σκηνοθετικούς χειρισμούς που αρχικά συγκεντρώνουν και σταδιακά αποκλιμακώνουν το μυστήριο ενός θέματος -που δείχνει ελαφρύ, αλλά δεν είναι- δομημένου πάνω σε δραματουργικά ευρήματα. Από την αρχή μέχρι τη σκηνή με τα πυροτεχνήματα, όπου η ένταση στον δρόμο φωτίζει την αμφιβολία στις αντιπαραθέσεις που βράζουν η σκηνοθεσία είναι αξιοθαύμαστα διεξοδική, κομψή με νευρικούς ρυθμούς. Το σενάριο ένα κομψοτέχνημα για να διδάσκεται σε σεμινάρια. Οι διάλογοι, δηκτικοί και λειτουργικοί σκάνε σαν μικρά πυροτεχνήματα. Πλήρης ανάπτυξη των χαρακτήρων των ηρώων που ελίσσονται ανάμεσα στις επιδράσεις από τον περίγυρο και στην ψυχική τους προδιάθεση (εξαιρετική η αντίθεση της ορμητικής Ρουχί με τη θλιμμένη Μοζντέ). Ένα υποδειγματικά επιλεγμένο καστ υπηρετεί με δυνατές ερμηνείες το στήσιμο συγκρουσιακών καταστάσεων. Ξεχωρίζει η πανέμορφη και ιδιαίτερα ταλαντούχα Hediyeh Tehrani στο ρόλο της Ρούχι. Πατώντας σε αυτά τα δομικά στοιχεία ο σκηνοθέτης αναπτύσσει την ιστορία του παραδίδοντας μια πρωτότυπη αντανάκλαση της σύγχρονης ιρανικής κοινωνίας που, με ή χωρίς τσαντόρ, ουδόλως διαφέρει από τις υπόλοιπες κοινωνίες, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το αιώνιο πρόβλημα της «συζυγικής» απιστίας. Οι θερινές προβολές τελείωσαν, αλλά αρχίζουν οι χειμερινές. Πάντα στο ΤΥΠΕΤ, πάντα Πέμπτη, ώρα 8:15΄μμ. Στις 12/9 βλέπουμε τη «Γλώσσα της Πεταλούδας».