Μια πρόταση για την πλατεία Ελευθερίας. Του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου

"Προς το μέρος της ήσσονος πιέσεως". Δηλαδή, προς το μέρος της μικρότερης πίεσης (αντίστασης). Φράση από το μάθημα της Βιολογίας αναφερόμενη στον τρόπο που κινείται ο μονοκύτταρος οργανισμός αμοιβάδα μέσα στο υγρό, το υδάτινο περιβάλλον που συνήθως βρίσκεται. Αυτό για την αμοιβάδα. Την μιμούνται στην κοινωνία μας, την ελληνική κοινωνία απ' όσο θυμάμαι, σχεδόν όλοι οι άρχοντες τοπικοί και πανελλήνιοι. Φορολογούν ασύστολα, κάνουν χατίρια σε κάθε δυνατό παράγοντα (συνήθως οικονομικό) πάντα σε βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών, που στην περίπτωσή μας δεν αντιδρούν, υποτιμώντας τη δύναμή τους και παραλυμένοι από την ανοργανωσιά τους. Στο τέλος τους υφαρπάζουν και την ψήφο τους με λόγια κούφια! Αφορμή μου δίνουν τα παιγνίδια που παίζονται γύρω από την πλατεία Ελευθερίας στην πόλη μας. Παιγνίδια που παίζονται σε βάρος της πλειοψηφίας των κατοίκων, των αναγκών τους, της ενότητας και εύρυθμης καθημερινότητάς τους. Και το λέω, το γράφω εγώ ένας απλός πολίτης των Βριλησσίων με ρίζωμα εδώ από το 1960 χωρίς διεκδίκηση δάφνης στην απόμαχη ζωή μου. Λίγα δαφνόφυλλα που χρειαζόμαστε αραιά και πού για το φαγητό, μας τα προμηθεύουν δύο θάμνοι φυτεμένοι στον κήπο μας σε επάρκεια. Απορώ λοιπόν πώς το μεγάλο πρόβλημα του χωροταξικού διχασμού του Δήμου μας από τη λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας, την λεωφόρο Πεντέλης, δεν απασχολεί και δεν έχει γίνει μόνιμος εφιάλτης και έγνοια για κάθε δημοτική παράταξη. Και τούτο τη στιγμή που η κοινή λογική οδηγεί, τουλάχιστον για όσους μπορούν να δουν και να σχεδιάσουν στο χώρο, ότι η λύση του προβλήματος, έστω η μερική, η ανακουφιστική, εντοπίζεται ακριβώς στον τόπο αυτό που παίζονται τα παιγνίδια, στην πλατεία Ελευθερίας, που πρέπει το ταχύτερο να βρεθεί τρόπος να ενωθεί με την απέναντί της υπερκεκορεσμένη πλατεία Αναλήψεως με τις κραυγαλέες ουσιαστικά παράνομες και απαράδεκτες καταλήψεις δημόσιων χώρων, που δυσκολεύουν τη ζωή των συνδημοτών μας. Το ιδεώδες βέβαια θα ήτανε τον χρόνο που κατασπαταλήθηκαν τα χρήματα που όλοι τους μαζί τα φάγανε και όλοι μαζί τα πληρώνουμε και θα τα πληρώνουμε για δεκαετίες, να είχε γίνει η υπογειοποίηση ολόκληρου του τμήματος της λεωφόρου από τον κόμβο της με την οδό Αναπαύσεως μέχρι και την Αττική οδό. Έτσι και η κυκλοφορία των οχημάτων θα ήταν ταχύτερη για τους κατοίκους Πεντέλης, Ν. Πεντέλης, Πατήματος Βριλησσίων κ.λπ. αλλά και ο Δήμος μας ενωμένος με τον ύπερθεν της υπογειοποίησης πεζόδρομο, θα είχε ίσως τον εμπορικότερο δρόμο του λεκανοπεδίου ή και της Ελλάδας όλης. Αυτή η ευκαιρία χάθηκε. Η δεύτερη λύση θα ήταν τρεις τουλάχιστον υπόγειες διαβάσεις αρχής γενομένης από την γωνία Λ. Πεντέλης και Ομήρου με την πλατεία Αναλήψεως, η δεύτερη από την αρχή της οδού Πίνδου με τον απέναντι χώρο του μεγάλου πάρκιν πολυκαταστήματος και η τρίτη ισοϋψώς της στροφής προς το Σισμανόγλειο Νοσ/μείο. Και αυτή η λύση φαντάζει σήμερα λίγο μακρινή με την οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε. Με ταπεινότητα αλλά και θράσος θέλω να προτείνω μία άλλη λύση κατά την γνώμη μου εφικτή, αυτοσυντηρούμενη και σε όχι μακρινό χρόνο με την απόσβεση του κόστους κατασκευής της, και για τον Δήμο κερδοφόρα! Λέω δηλαδή ότι θα ήταν δυνατόν να γίνει η σύνδεση των δύο τμημάτων του Δήμου από το μέσο της Πλατείας Ελευθερίας με το απέναντί της πεζοδρόμιο στην Λ. Πεντέλης με πεζογέφυρα τροφοδοτούμενη είτε με κυλιόμενους διαδρόμους όμοιους με εκείνους που έχουμε συνηθίσει στα σούπερ μάρκετ, παράλληλους της λεωφόρου, είτε με ασανσέρ. Η πεζογέφυρα θα μπορούσε να επεκτείνεται για όσους θα το επιθυμούσαν μέχρι το κέντρο της πλατείας με κατάληξη σε μία εναέρια κυλινδρική καφετέρια με τζαμαρίες περιβαλλόμενη από τις φυλλωσιές των δέντρων, κυκλική βεράντα και γυάλινη οροφή για τον νυκτερινό ουρανό, τ' άστρα και το φεγγάρι! Και όποιος νέος μπορούσε από την πόλη μας τους όμορους δήμους ή και τους μακρινούς, ας αρνιόταν ένα καφέ στο κορίτσι του ή ποτό τα βράδια... Γιατί οι κυλιόμενοι διάδρομοι ή τα ασανσέρ κοστίζουν τόσο στη λειτουργία, όσο και στην συντήρησή τους! Και κάτω από την καφετέρια τί; Εκεί θα μπορούσε να μπουν κυκλοτερώς ελεύθερα παγκάκια για να συγκεντρώνεται η Γερουσία του δήμου, τα φτωχαδάκια, όλοι εμείς οι "ξοφλημένοι" και σαν ένα άλλο ελληνικό αυτή τη φορά "speaker's corner", τις καλοκαιρινές μέρες να λύνουμε όλα τα προβλήματα, από τη γειτονιά μας μέχρι της γης την άκρη! Δημοτικές αποφάσεις λεβέντικες, φιλολαϊκές, προς το μέρος όχι της "ήσσονος πιέσεως αλλά της μείζονος αντιστάσεως"! "Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός έστω και για μια μέρα ΘΑ..." Η συνέχεια δική σας. Ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σας. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, συνταξιούχος του ΤΣΑΥ, Βριλήσσια (Υ.Γ. Από μια παλαιότερη ανάρτησή στον τοίχο μου).