Σήμερα στις 8.30 το βράδυ: Ο Ανδρέας Κυράνης στο ψηφιακό δωμάτιο της ΔΡΑΣΗΣ

Την Δευτέρα 18 Μαΐου στις 8.30 το βράδυ, η ΔΡΑΣΗ σας προσκαλεί στη δεύτερη διαδικτυακή εκδήλωσή της, που δεν πρέπει να χάσετε! Βρισκόμαστε στο ΜΕΤΑ της κοινωνικής απομόνωσης. Και η συζήτηση για την Οικονομία έχει έρθει στο επίκεντρο... Η ρεαλιστική δυνατότητα ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης και οι αληθινά δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου. Εισηγητής: Ανδρέας Κυράνης αρχιτέκτονας μηχανικός 1. Αντί εισαγωγής: Σήμερα ο κύριος ενδογενής πλουτοπαραγωγικός συντελεστής της χώρας, ο παράγοντας δημιουργική ανθρώπινη εργασία, έχει βρεθεί στα τάρταρα από μια άφρονα στρατηγική "μεγάλων ξένων επενδύσεων". Η όποια ενδογένεια βρίσκεται σε βαθμούς βαθιά υπό το μηδέν. Η εκπτώχευση και η ευτέλεια είναι διάχυτες στα πάντα σε μια εσωτερική αγορά κλινικά νεκρή, στο βωμό του μεσάζοντα και του παρασιτισμού με τάξη, κανονικότητα και πολιτική ορθότητα. Μόνη μας ελπίδα είναι η ευφυΐα και οι αντιστάσεις του ελληνικού λαού, μόνης οντότητας που δεν έχει προσκληθεί στο πάρτι. Η ίδια η κοινωνία οφείλει να πάρει διαζύγιο από τον όποιο παρασιτισμό της, λειτουργώντας εκείνη ΠΡΩΤΑ στ’ αλήθεια καινοτομικά, αναπτύσσοντας μια κρίσιμης μάζας μικρή, πολύπλευρη, ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ επιχειρηματική δραστηριότητα, ένα κίνημα ιδεών με χιλιάδες εναλλακτικές επιχειρηματικές προτάσεις από τις ζωντανές δυνάμεις αυτού του τόπου. Μόνο μια πάνδημη από τα κάτω δραστηριότητα μπορεί να διασώσει σήμερα ότι μπορεί να διασωθεί. Αληθινός φορέας του πλούτου μας είναι ολόκληρος ο ελληνικός λαός ανεξαρτήτως "μορφωτικού επιπέδου" και η προς εκπόρνευση περιφέρεια της χώρας που διατηρεί καθαρότερο το στίγμα της ενδογενούς μας ταυτότητας. Κανένα κράτος δεν μπορεί να διασώσει μια κοινωνία σε πλήρη παραίτηση. Εφόσον διαθέτουμε διαυγή επιχειρηματικό στόχο μπορούμε να εξασφαλίσουμε τις αναγκαίες προς τούτο επενδύσεις. Ένας τεράστιος εθνικός πλούτος προσφέρεται, ορατός και αόρατος, για δημιουργική δράση επ’ ωφελεία τόσο των οικογενειών μας όσο και της χώρας μας. Χρειάζονται δημιουργικές ιδέες ικανές να δώσουν διέξοδο από κοινού, τόσο στο μορφωμένο όσο και στο φαινομενικά παρωχημένο εργασιακό δυναμικό. Προς τούτο χρειάζονται προϊόντα που: • θα έχουν εξίσου ζωτική ανάγκη, τόσο την τσάπα όσο και τον υπολογιστή. • θα στηρίζονται σε διακλαδικές συνεργασίες, απολύτως εφικτές σε μικρά μεγέθη. • θα εστιάζουν στην τεκμηριωμένη ποιότητα και αξία και όχι στη φθήνια και τη μαζικότητα Εστιάζουμε λοιπόν όχι στο φθηνό αλλά στο υψηλής διατροφικής αξίας λεμόνι. Όχι στην φθηνή τυπική και αυτόματη αλλά στην ουσιαστικής αξίας επί του συγκεκριμένου υπηρεσία. Αν δεν μεταστραφούμε από κοινωνία της φθήνιας της ευτέλειας και της ευκαιρίας σε κοινωνία της αξίας και της μονάκριβης ποιότητας μέλλον δεν διαθέτουμε. Οφείλουμε να αντιπαραθέσουμε στην νοοτροπία: • της απασχολισιμότητας "υπέρ τρίτων" την οντότητα του ελεύθερου μικρού παραγωγού. • του ρωμαϊκού δικαίου εκείνη του ιστορικού εθιμικού αντίστοιχου • της δημόσιας, ιδιωτικής ή μικτής οικονομίας εκείνη μιας σύγχρονης αποκεντρωμένης κοινοτικής οικονομίας εδρασμένης στην μικρή ιδιοκτησία και την ομότιμη παραγωγική διαδικασία. 2. Το στίγμα της κρίσης σε ζητήματα της επικαιρότητας μετά την πανδημία: • Η ανάγκη τα πράγματα να λεχτούν ακριβώς με το όνομα τους • επιθετική παγκόσμια ιατρική βιομηχανία και η παράδοση αυτοΐασης των αρχαιοελληνικών Ασκληπιείων. • Η ανάγκη γενικής επανεκκίνησης προϋποθέτει την ουσιαστική συμμετοχή ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας με πρωταγωνιστή τις αληθινά δημιουργικές - παραγωγικές της δυνάμεις. Δύο ερωτήματα αναδύονται: 1. Ποιο οφείλει να είναι το κύριο σημείο αναφοράς μας; 2. Τι συνιστά τις αληθινά δημιουργικές-παραγωγικές δυνάμεις του τόπου; • Διεθνής πραγματικότητα και αυτεξούσιος δικός μας αυτοπροσδιορισμός "ΑΥΤΟΣ ο κόσμος ο μικρός ο Μέγας". • Το "από κοινού" μιας "εθνικής συνείδησης" χωρίς απτή καθημερινή υπόσταση. • για έναν ενδογενή-εθνοκεντρικό τρόπο σκέψης με όραμα, σχέδιο και ουσιαστική συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα. • Σήμερα μια ληστρική Δύση εναγκαλίζεται μια ληστρική Ανατολή, το πιο βάρβαρο εν λειτουργία υπόδειγμα της χειρότερης δυτικής αποικιοκρατίας. 3. Για τις αληθινά δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου • ταυτοποιείται με περισσή ευκολία ως ένοχος των πάντων η μικρή ιδιοκτησία και ως λυτρωτής το μεγάλο κεφάλαιο χύδην με τις επενδύσεις του. • η διεθνής δυστοκία σε απτές δημιουργικές ιδέες στην πραγματική οικονομία οδηγεί σε υπεράναπτυξη την οικονομία του τζόγου, των καζίνο, της χρηματιστηριακής οικονομίας και κάθε άλλης αληθινά μαύρης οικονομίας, ανθρώπων, ναρκωτικών, όπλων. (και όχι του... υδραυλικού) • Η "πολιτική μεγάλων επενδύσεων" οδηγεί σε μια εξαθλίωση χωρίς κανένα πάτο. • Η Δύση και η χώρα μας πληρώνουν μια 40ετή στρατηγική εξωχώριας παραγωγής • Σήμερα η τραυματισμένη παραγωγική μηχανή της Δύσης διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού τις μικρές επιχειρήσεις που συνιστούν τους μοναδικούς φορείς αληθινής καινοτομίας. H 4η βιομηχανική επανάσταση και "η κιβωτός του Νώε της Ευρώπης" • η πεμπτουσία του "βιομηχανικού τρόπου", σε επίπεδο "γνώσης" και η καταστροφή της κοινοτικής τεχνικής λαϊκής γνώσης αιώνων και γενεών Οι ριζικές μεταβολές της διεθνούς παραγωγικής πραγματικότητας με ένα σχήμα: • Τεϋλορισμός -φορντισμός: κατάργηση μέσω μιας εργαλειακής επιστήμης μιας γνώσης αιώνων και γενεών • Τογυοτισμός: επαναξιολόγηση της "σιωπηλής γνώσης των εργαζομένων" άρρητης η λαϊκής τεχνικής γνώσης. Από αυτό η δύση αντελήφθη μόνο το Just -in -time • η τεχνολογική επανάσταση "εκλαϊκεύεται" από το 70 • σχέδιο για βιομηχανία 4.0, δηλαδή η αναγκαιότητα σύνθεσης ΦΥΣΙΚΟΥ-ΕΙΚΟΝΙΚΟΥ -ΨΗΦΙΑΚΟΥ Από άποψη εργασιακών σχέσεων μέσα σε 150 χρόνια μεταβήκαμε: • από τον ελεύθερο μάστορα τεχνίτη της κοινότητας στο άτομο ανεύθυνο δούλο εργάτη-μονταδόρο. • Από την "φυσική" απτή πολυκαλλιέργεια στην τεχνητή αφηρημένη μονοκαλλιέργεια Το μοντέλο αυτό πλέον ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΔΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ Σήμερα οφείλουμε να χαρίσουμε ξανά: • στο φυσικό-λαϊκή γνώση αιώνων και γενεών • στις τεχνικές βυθοσκόπησης της ύλης που το υπηρετούν-μαστορική τον αναγκαίο ζωτικό τους χώρο. Αυτό χωρίς αληθινή συμμετοχή και δημοκρατία δεν νοείται. • Η επίσημη οικολογία και η υστερική αναζήτηση καινοτομίας καταδηλώνουν με δραματικό τρόπο την απουσία ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΓΝΩΣΗΣ. Η δημιουργία αληθινού πλούτου προϋποθέτει τη σύνθεση των δυο πλευρών της σύγχρονης ανθρώπινης υπόστασης: • μιας βιωματικής, ευτοπίας, μικρής κλίμακας και με χνώτο δημοκρατίας. (έρωτας χωρίς πατρίδα συνιστά ιδεολογική κατασκευή) • μιας διαδικτυακής-εικονικής, ετεροτοπίας, μιας εικονικής δημοκρατίας. (όπου υφίσταται αυνανισμός και όχι έρωτας) Η σημερινή ΔΥΣΤΟΠΙΑ-σχιζοφρένεια οφείλεται στην πλήρη αδυναμία οργανικής σύνθεσης αυτών των δυο μας υποστάσεων. Χωρίς ενεργή παράδοση, κενοί ζωτικής κινητήριας ύλης, οι όποιοι μηχανισμοί βρίσκονται σε παρακμή και πτώχευση από το όποιο αληθινό περιεχόμενο βάθους και βάρους. Υπό αυτή τη σκοπιά βρισκόμαστε στην πιο ευνοϊκή παραγωγικά διεθνή συγκυρία που υπήρξαμε ποτέ από γενέσεως ελληνικού κράτους. Η Δύση καταλαμβάνεται βραχυκυκλωμένη από τις δουλείες του βιομηχανικού της παρελθόντος, και η χώρα μας δεν υστερεί πουθενά προκειμένου να λειτουργήσει υποδειγματικά και πρωταγωνιστικά στα πλαίσια της νέας διεθνούς παραγωγικής συνθήκης. Και αυτό διότι το αληθινό γενεσιουργό στοιχείο του νέου κόσμου συγκροτείται από την σύνθεση: • μιας ενεργούς παράδοσης • με την πιο σύγχρονη τεχνολογία Το αναπτυξιακό ζήτημα της χώρας δεν είναι ζήτημα έντασης κεφαλαίων και τεχνολογίας. Είναι ζήτημα έντασης ιδεών και δημιουργικής εργασίας, εργασίας υψηλής ειδίκευσης που συνθέτει ενδογενή με διεθνή γνώση, μαστορική με επιστήμη. Στερούμαστε κραυγαλέα : • προϊόντος με σαφή ειδοποιά χαρακτηριστικά ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ από το κυρίαρχο μαζικό πρότυπο • δικτύων ομότιμης παραγωγής και διάθεσης αυτού του νέου προϊόντος από πλήθος μικρών ανεξάρτητων επιχειρήσεων Είμαστε υπόδουλοι σε μια ξενόφερτη ιδεολογία που διαστρέφει σε αρνητικό ότι θετικό κουβαλά αυτός ο τόπος, δημιουργώντας μια υπόδουλη ενοχική συνείδηση. Είμαστε υποταγμένοι σε ένα πρότυπο που πτωχεύει διεθνώς και σε πλήρη σύγχυση προσδιορισμού εκείνου που πραγματικά αναδύεται. Μιλώντας για ανταγωνιστικότητα αναφερόμαστε στην αδυναμία μας να παράξουμε κάτι πολύ φθηνά και μαζικά όπως πχ κάνει η γείτονας Τουρκία. Την ίδια όμως στιγμή δεν εστιάζουμε σε πράγματα, που θα μπορούσαμε να παράξουμε καλύτερα από πολλούς άλλους. Μια αγορά εκτός της μαζικής βιομηχανίας πρέπει να στοχεύσει σε προς τούτο κατάλληλα προϊόντα "άλλου είδους". Αυτό το "άλλο είδος" δεν αφορά τόσο στο προς μεταποίηση αντικείμενο, όσο, στον ίδιο τον τρόπο αντιμετώπισης ολοκλήρου του οικονομικού κύκλου ενός προϊόντος. • ας μεταστρέψουμε ολόκληρη τη χώρα σε campus μιας άλλης ποιότητας • Το υπαρκτό ενδογενές υπόδειγμα μικρών επιχειρήσεων που παράγουν σύγχρονο κατά παραγγελία βιομηχανικό προϊόν συνθέτοντας τεχνολογία με σοβαρή χειροπρακτική τεχνογνωσία, "διεθνή" γνώση της νέας γενιάς με την "τοπική" ζωντανή ενδογενή παράδοση των γονιών και των παππούδων της. Σε αυτή την μικρού, αλλά ικανού μεγέθους, μεταποιητική δραστηριότητα υπόδειγμα, κατοικούν τα αληθινά δημιουργικά στοιχεία της χώρας που οφείλουμε να διασώσουμε προκειμένου να διαθέτουμε πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις ικανές να μας οδηγήσουν σε ένα αύριο, αληθινής εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατίας. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΥΡΑΝΗΣ γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956. 1974 τελειώνει την Ιωννίδειο Πρότυπο Σχολή 1979 πτυχίο Αρχιτεκτονικής Σχολής ΕΜΠ 1981-1983 "Μύθος Παραμύθι και Αρχιτεκτονική" μεταπτυχιακό στην Αρχιτεκτονική του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου. 1975-1977 συνυδριτική συμμετοχή στο Πολιτιστικό Γραφείο του ΕΜΠ. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ 1975 ΜΕΛΚΑ ΕΠΕ Α.Τσιπλάκης Γ.Κυράνης, μηχανουργείο-λεβητοποιείο ειδικών κατασκευών και υδραυλικών βαρούλκων θαλάσσης. 1977-1999 συνυδριτική συμμετοχή στο ΚΑΤΟΙΚΕΙΝ και ΝΕΟ ΚΑΤΟΙΚΕΙΝ 1983-1996 ΧΑΡΤΑΗΤΟΣ και ΚΙRANIS FACTORY βιοτεχνική δραστηριότητα 1999 -σήμερα: Ανδρεας Κυρανης αρχιτέκτονες http://kyranis.gr/, αρχιτεκτονική δραστηριότητα. 2013-σήμερα Συνιδρυτικό μέλος του ΙΝΕΠΑ (ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΝΔΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ) http://endogenis.blogspot.com/

Ακούστε το ηχητικό της συνάντησης πατώντας το play