Ο νόμος για τις διαδηλώσεις πρέπει να καταργηθεί!

Ψηφίστηκε με 187 ψήφους από τη Ν.Δ., το ΚΙΝ.ΑΛ. και την Ελληνική Λύση το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις. Μεγάλος πονοκέφαλος οι διαδηλώσεις. Έχουν αντιμετωπιστεί όλα τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και ήρθε η σειρά των διαδηλώσεων. Εν μέσω πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, εν μέσω σοβαρής εξωτερικής απειλής, εν μέσω μιας εξελισσόμενης οικονομικής κρίσης που περιλαμβάνει τεράστιο τμήμα της κοινωνίας, σε μια περίοδο δηλαδή, κατά την οποία η κοινωνική συνοχή και η δημοκρατία πρέπει να τεθούν σε προτεραιότητα, η κυβέρνηση πυροδοτεί και μια πολιτική κρίση που αντανακλά την αντίληψή της για την αντιμετώπιση του «εχθρού» λαού. Τώρα έκρινε η κυβέρνηση πως είναι η κατάλληλη στιγμή. Με τις δημοσκοπήσεις (που η ίδια παραγγέλνει) και την αποδοχή της στα ύψη από την -έως σήμερα- επιτυχή αντιμετώπιση του κορωνοϊού, με τα ΜΜΕ μαζί της να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν αποκοιμισμένες κοινωνίες, είναι ώρα να περάσουν και άλλα θέματα της ατζέντας. Η καταστολή. Θα ζητούν λέει, άδεια από την κυβέρνηση όσοι προτίθενται να διαμαρτυρηθούν ενάντιά της. Θα είναι συνυπεύθυνοι με τους μπαχαλάκηδες που χρόνια τώρα δρουν ανενόχλητοι και θα πληρώνουν τις ζημιές που δεν κατάφερε να αποτρέψει η χρυσοπληρωμένη αστυνομία με τα χιλιάδες μέλη και στελέχη της, με τα μηχανοκίνητα και ηλεκτρονικά μέσα, με τις ομάδες Ζ και ΔΙΑΣ, με τους πληροφοριοδότες της, την συνδρομή της ΚΥΠ, με όλους όσοι δεν κατάφεραν (και δεν θέλησαν) ποτέ να ελέγξουν την κατάσταση. Τώρα θα ευθύνονται οι εκπρόσωποι σωματείων, κομμάτων, συλλογικοτήτων. Θα συναποφασίζουν μάλιστα αυτοί μαζί με την αστυνομία, την καταστολή των συγκεντρώσεων εάν, λέει, η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο! Επικίνδυνα πράγματα. Αίολα επιχειρήματα. Είναι σαφής η προσπάθεια εκφοβισμού των όποιων φορέων, με τη δαμόκλειο σπάθη των ευθυνών που θα αποδοθούν μετά, από τυχόν έκτροπα για τα οποία δεν θα φέρουν καμιά ευθύνη. Ξεπροβάλλει πάλι η φιλοσοφία της συλλογικής ευθύνης που βρίσκει εφαρμογή σε αυταρχικά καθεστώτα. Όπως στα μαθητικά μας χρόνια, που αν δεν μαρτυρούσαμε τον «ένοχο» για κάποια σκανταλιά στην τάξη, πληρώναμε όλοι μαζί την τιμωρία. Η κυβέρνηση επέλεξε αντίπαλο και άνοιξε μέτωπο. Επενδύει στην ολοκληρωτική παραίτηση του λαού από την πολιτική και τους αγώνες. Ίσως βλέπει μπροστά. Ίσως βλέπει την ημέρα που, μετά την παραζάλη, θα γεμίσουν πάλι οι δρόμοι, οι πλατείες και θα υψωθούν φωνές και σημαίες για μια διαφορετική προοπτική. Αυτός ο νόμος πρέπει να καταργηθεί. Θα καταργηθεί στην πράξη. Αυτό είναι το χρέος της κοινωνίας, το χρέος μας. Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ για μια Άλλη Πόλη