του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου

Δεν του λείπει ποτέ με όποιον και νά ναι. Είτε αυτός λέγεται Αγιατολάχ και παζαρεύει απούλητο πετρέλαιο ή είναι οξύθυμος πρόεδρος των ΗΠΑ, ακόμη και με τους δικούς μας μικρούς σωτήρες, ξεπουλητάδες των λιμανιών μας με την προνομιούχα θέση και τα φθηνά μεροκάματα. Περπατάει ακούραστος, πράος, κουβεντιάζει ήρεμα. Πότε κερδίζει και άλλοτε αναχωρεί άπραγος με τη φράση «εις το επανειδείν» και πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη! Και πιο πίσω απ’ αυτό το χαμόγελο τον ακολουθεί και τον σπρώχνει ένας λαός ενάμισι δισεκατομμυρίου ανθρώπων, με κάποιους απ’ αυτούς συνειδητά πειθαρχημένους και τους υπόλοιπους υπάκουους με την ανατολίτικη παράδοση, υπομονή και το πείσμα να μπορούν να πηγαίνουν μια μέρα ελεύθεροι στα πάρκα όλου του κόσμου, μαζί με τους σκύλους τους… Τον θυμάμαι πέρυσι όταν ήρθε να επιθεωρήσει το δικό του προγεφύρωμα στο λιμάνι του Περαία (COSCO) και στη συνέχεια να πετιέται μέχρι την Τεργέστη, μήπως κατόρθωνε να στήσει κι’ εκεί άλλο ένα, πιο κοντά στους πλουσιότερους και ανταγωνιστές του βορειοευρωπαίους «φίλους» μας. Δεν παρέλειψε να επισκεφτεί και το Παλέρμο, τη φωλιά της Σικελικής Μαφίας και καλό στέκι για την Λατινική Ευρώπη. Σίγουρα θα τον ξαναδούμε. Έχουμε και τον Αστακό με το όμορφο λιμάνι του, το πρώην της ΕΤΒΑ. Μειονέκτημα του η μη καλή, κατάλληλη σύνδεση του με την Ιόνια οδό. Να μη μας φανεί παράξενο εάν την αναλάβει και του πληρώνουμε διόδια για κάποιες δεκαετίες. Μη με κατηγορήσουν πως βάζω ιδέες στους σημερινούς και αυριανούς ξεπουλητάδες μας. Τα πράγματα πάνε μόνα τους... Γράφω με ένα παλιό κομπιούτερ (windows 7) "Lenovo", made in China δώρο της κόρης μου το Καλοκαίρι του 2011, όταν καθηλώθηκα στο κρεβάτι με κάταγμα της πτέρνας ένα τρίμηνο για να μπαίνω στο internet και να περνάω την ώρα μου, να σκοτώνω τον καιρό μου. Δεν μου έφταιξε σε τίποτα ο καιρός μου. Πάντα μου ήταν λίγος ακόμη και για ύπνο. Έμαθα να μπαίνω στο internet και επιπρόσθετα να πληκτρολογώ τις ανοησίες μου... Και έτσι θυμήθηκα τον καιρό που η Κίνα δεν έφτιαχνε κομπιούτερς. Ήταν το 1973 όταν ένας φίλος μου εγγλέζος ηλεκτρονικός μηχανικός που πήγαινε καθημερινά πενήντα χιλιόμετρα μακριά να εργαστεί, μου εξομολογήθηκε ότι δουλειά τους ήταν να φτιάχνουν υπολογιστές για τους κινέζους και δεν πρόφταιναν τις παραγγελίες. Και αυτοί οι μπαγάσες το έριξαν στην αντιγραφή! Δεν ήταν οι μόνοι. Προηγήθηκαν οι Γιαπωνέζοι με τον Χόντα όταν τους αφόπλισαν οι δολοφονικές βόμβες των Αμερικάνων στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Άρχισαν να κλέβουν τεχνογνωσία από τα αυτοκίνητα των νικητών τους, έφτιαξαν καλύτερα, φθηνότερα, και διέλυσαν τις αγγλικές και αμερικάνικες αυτοκινητοβιομηχανίες. Με την διαφορά ότι αυτοί διέθεταν ανεπτυγμένη βιομηχανία με μηχανικούς και εκπαιδευμένους εργάτες. Στο πολεμικό μουσείο της Λόντρας φιγουράρει το μικρό αεροπλάνο των καμικάζι. Οι κινέζοι την ίδια εποχή ήξεραν μόνο να καλλιεργούν ρύζι, προσπαθούσαν να επουλώσουν τις πληγές τους από την Γιαπωνέζικη ληστρική κατοχή και βάδιζαν στο άγνωστο με τον τιμονιέρη τους, που δεν αρκέστηκε στις δάφνες του από την νικηφόρα «Μεγάλη Πορεία» την στηριγμένη στους αγρότες- κατόρθωμα θαυμαστό σε εχθρούς και φίλους- αλλά προχώρησε σε πρωτόγνωρα και επώδυνα κοινωνικά πειράματα... Σήμερα η χώρα του Σι Τσινπίνγκ καλπάζει με την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και διεκδικεί στα ίσα τα πρωτεία από τις ΗΠΑ! ΥΓ. Τολμώ να συστήσω για διάβασμα τρία μικρά άρθρα αρκεί να πληκτρολογήσετε: - Η επίθεση στην επιστημονική μονοκρατορία της Δύσης-efsyn - Ξεφορτώνεται τους δυτικούς υπολογιστές η Κίνα-efsyn - Huawei (2019-20) όπως Toshiba (1887)-efsyn Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος