«Μια ιστορία για κάτι που έχει υπάρξει και που θα υπάρχει πάντα»

Δεν είναι που είναι δημότης Βριλησσίων. Δεν είναι που υπήρξε υποψήφια δημοτική σύμβουλος της ΔΡΑΣΗΣ στις εκλογές του 2010 και του 2014. Δεν είναι που επί χρόνια σχεδίασε και επιμελήθηκε όλων των αφισών μας, της εφημερίδας μας, της ιστοσελίδας μας, των εκδηλώσεών μας, βάζοντας τη σφραγίδα της στην «ταυτότητα» της ΔΡΑΣΗΣ. Είναι που είναι ένας άνθρωπος που ξεχωρίζει για την ευγένεια και το ταλέντο του και για την ποιότητα που επιβάλει αδιόρατα σε κάθε του συνεργασία. Η Τζένη σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ και εργάστηκε ως λογίστρια και υπεύθυνη εξαγωγών σε διάφορες εταιρείες μέχρι το 1995. Από το 1997 μέχρι το 2002 έκανε μαθήματα ζωγραφικής, ιστορία τέχνης και γραφιστικού σχεδιασμού και από τότε εργάζεται ως ζωγράφος και γραφίστρια. Τώρα προχωράει σε ένα επόμενο βήμα παρουσίασης της δουλειάς της, ανακοινώνοντας το νέο της ιστολόγιο https://jennyroka.com Αξίζει να το επισκεφτείτε! Ενδεικτικά, σας μεταφέρουμε στις σελίδες του... Ονομάζομαι Τζένη Ρόκα και με ζωγραφική, μικρογλυπτική και μικτή τεχνική συνθέτω εικόνες, για να συναντήσω μέσα από αυτές το βλέμμα σας και για να σας κάνω να αισθανθείτε όπως περίπου αισθάνομαι εγώ όταν σαν ανθρώπινο όν ψηλαφώ την αδιόρθωτη ανάγκη μου να εκπλήσσομαι. Είχα την τύχη να έχω δάσκαλο στη ζωγραφική τον ζωγράφο Τ. Μπατινάκη. Έχω λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα μου υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές. Ζώ και εργάζομαι στην Αθήνα. Η αφορμή για την ενότητα των έργων που παρουσιάζονται εδώ υπήρξε ο μεγάλος θαυμασμός μου για τα αρχαιοελληνική κεραμική τέχνη. Όταν πρώτη φορά είδα τα αγγεία στις προθήκες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Αθήνα, προσωρινά τα ξέχασα, όπως συχνά συμβαίνει με κάποια έργα τέχνης τα οποία διαθέτουν μια αλλόκοτη ποιότητα που τα κάνει σχεδόν αόρατα. Όμως εκείνη η ακατανόητη σε μένα τότε συγκίνηση σε συνδυασμό με την άλλη μεγάλη αγάπη μου για το θέατρο των σκιών, με έφεραν πάλι πίσω σε αυτά, για να ακολουθήσω την αφηγηματική περιπέτεια αυτών των μορφών, που πλέουν με τόση αυτάρκεια στο μαύρο ή στο κόκκινο πήλινο σώμα ενός αμφορέα, ενός κρατήρα ή ενός κύλικα. Τα κεραμικά και οι εικόνες τους, θαμμένα για αιώνες δίπλα στους ανθρώπους που τα γέμιζαν με κρασί και νερό, σπάζουν την σιωπή του χρόνου και μου αφηγούνται με τον πιο όμορφο τρόπο ένα παραμύθι για έναν πολιτισμό, που πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, ρωτάει το «τι» και το «πως» και τολμάει να κοιτάξει κατάματα το κενό της ύπαρξης. Οι άνθρωποι συνομιλούν με τους θεούς τους, αγωνίζονται σε αθλήματα, αφήνουν το ξίφος να πέσει από τα χέρια μπροστά στην ομορφιά της ωραίας Ελένης, χορεύουν και μεθούν όχι για να ξεχάσουν το εφήμερο του κόσμου τους αλλά για να βυθιστούν σε αυτόν και να τον κατανοήσουν. Η σειρά αυτών των έργων μου επιχειρεί να απομονώσει μερικές στιγμές αθωότητας και αυθορμητισμού αυτής της εποχής. Όπως είπα πιο πάνω, μου αρέσουν οι φιγούρες γιατί με λίγες πληροφορίες αφηγούνται πολλά και αφήνοντας στην φαντασία τα περισσότερα, με προκαλούν να συμμετέχω στο τι ακριβώς συμβαίνει εδώ και τώρα. Τα βασικά υλικά που χρησιμοποιώ για τις συνθέσεις μου είναι η κλωστή και το χαρτί. Το χαρτί ενσωματώνει τις παράδοξες ποιότητες του πηλού: την ευθραυστότητα και την ανθεκτικότητα, την δύναμη και την λεπτότητα. Η κλωστή από την πρωταρχική της λειτουργία θα ντύσει και θα αποδώσει τις πτυχώσεις. Πρώτα σχεδιάζω στο χαρτί τις μορφές, το πλαίσιο που θα τις εντάξω και τα διακοσμητικά μοτίβα, έπειτα κόβω με κοπίδι τις φόρμες στο περίγραμμά τους και στη συνέχεια κάποιες από αυτές τις «ντύνω» με κλωστές. Τέλος τις μετακινώ συνεχώς μέχρι να βρούνε την θέση τους. Υπάρχει κάτι οικείο και ευχάριστο στην διαδικασία αυτή γιατί με γυρνάει πίσω στο χρόνο όπου παίζοντας με τις μαριονέτες, αναζητώ εκείνο το βλέμμα που χρειάζεται για να τις τοποθετήσω σ΄ έναν ενδιάμεσο κόσμο ονείρων και αυτές να πούνε μια ιστορία για κάτι που έχει υπάρξει και που θα υπάρχει πάντα. Πηγή: https://jennyroka.com