του Αντώνιου Καπετάνιου

Θλίψη για την απώλεια του πολύτιμου φυσικού μας πλούτου από τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές στην Ελλάδα -του φυσικού μας πλούτου που πολύ λίγο πια υπολογίζεται γιατί οι καταστροφές στους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι πολύ μεγάλες. Θλίψη ακόμα και για τις καταστροφές σε περιουσίες και υποδομές που συμβαίνουν λόγω των πυρκαγιών. Η ευθύνη βρίσκεται στον τρόπο, την πολιτική και τη μεθοδολογία της δασοπυρόσβεσης, η οποία έχει μετατραπεί σε πυρόσβεση. Το αποτέλεσμα είναι οι πυρκαγιές να γίνονται μεγαπυρκαγιές και κανείς να μη συνεγείρεται από την τραγική αυτή κατάσταση. Η αλλαγή του μοντέλου της δασοπυρόσβεσης είναι επιβεβλημένη, καθώς αποδεικνύεται καταφανέστατα ότι είναι αναποτελεσματικό (μα κανείς δε θέλει να δει την κατάσταση στην πραγματικότητά της, για «συγκεκριμένους λόγους», προβάλλοντας το «επιχείρημα καραμέλα» της κλιματικής αλλαγής). Η δασοπυρόσβεση δεν γίνεται από τη δημοσιά, ούτε σβήνεται η φωτιά με τα εναέρια μέσα, τα οποία έχουν λόγο βασικό στην κατάσβεση, αλλά κατά κύριο λόγο επικουρικό στη δασοπυρόσβεση. Η φωτιά σβήνεται από τα επίγεια μέσα, και θέλει να τη «δουλέψεις» τη φωτιά για να κατασβεστεί. Οι μεγαζημιές θα ήταν πολύ πιο περιορισμένες εάν γινόταν σωστή δασοπυρόσβεση. Άκουγα τον εκπρόσωπο Τύπου της Π.Υ. στην πυρκαγιά της Πεντέλης και δεν το πίστευα: «Παρατάξαμε τη μεγάλη δύναμη των πυροσβεστικών οχημάτων στην οδό μεταξύ δάσους και του οικισμού Ντράφι, και τρέφουμε βάσιμες ελπίδες ότι εκεί θα τη σταματήσουμε τη φωτιά». Τραγικό! Αυτά δεν είναι δυνατό να τα υποστηρίζει ένας παράγοντας που εκπροσωπεί μια υπηρεσία που είναι επιφορτισμένη με την κατάσβεση δασικής πυρκαγιάς, ούτε η ίδια αυτή υπηρεσία να τρέφει τέτοιες φαιδρές αυταπάτες αντιμετώπισης της πυρκαγιάς. Τον άκουσα και γέλασα πικρά. Ήμουν βέβαιος ότι η φωτιά θα περάσει στον οικισμό, όπως και το έκανε. Για κάποιον που έχει ασχοληθεί σ’ επίπεδο δασοπυρόσβεσης και επιτελικά με τις πυρκαγιές, κάποια πράγματα είναι αυτονόητα. Είναι δυνατό να πιστεύεται πως μια φωτιά δάσους, και μάλιστα πευκοδάσους, όταν γίνει επικόρυφη ότι δε θα μεταδοθεί σ’ ένα εύρος επιφάνειας στην οποία έχει επίδραση το θερμικό μέτωπο, δηλαδή εν προκειμένω εντός του οικισμού; Τι στιγμή μάλιστα που δεν έγινε τουλάχιστον προσπάθεια με εργασίες επί της οδού για την κοπή όλων των πεύκων σ’ ένα πλάτος επιφάνειας εσωτερικά του δάσους, για να «κατέβει» το ύψος της καύσιμης ύλης και να περιορισθεί η δυνατότητα επέκτασης της φωτιάς (κάτι μάλλον αναπόφευκτο)! Κάθονταν εκεί στο δρόμο και την περίμεναν!!! Υπήρχε χρόνος για εργασίες παράλληλες, βασικές στη δασοπυρόσβεση, όμως δεν έγιναν. Και μετά έτρεχαν να τη σβήσουν στις αυλές των σπιτιών!!! Οι ευθύνες είναι μεγάλες για τους αρμόδιους (επιτελικούς και μη, διοικητικούς και πολιτικούς παράγοντες). Τη φωτιά άμα άμεσα δεν την αντιμετωπίσεις, και κατόπιν αν δεν τη «δουλέψεις» είναι βέβαιο ότι θα «ξεφύγει», και είναι βέβαιο ότι η πυρκαγιά θα μετατραπεί σε μεγαπυρκαγιά (ειδικά εάν οι κλιματικές συνθήκες είναι δύσκολες) -κάτι που συμβαίνει κατά κόρον, και ας μην αποδίδουμε την κατάσταση στην κλιματική αλλαγή (φταίει κι αυτή, όχι όμως στο βαθμό που της αποδίδεται η ευθύνη). Αντώνιος Β. Καπετάνιος Πηγή: https://www.facebook.com/profile.php?id=100005305723928 Ο Αντώνιος Β. Καπετάνιος γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '60 σε μια γραφική κωμόπολη του Παγασητικού κόλπου, στη Νέα Αγχίαλο του νομού Μαγνησίας. Σπούδασε στη Δασολογική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης την επιστήμη της Φύσης και ειδικεύτηκε στην προστασία των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος. Αφού εργάσθηκε επί σειρά ετών σε διάφορα μέρη της Ελλάδας ως Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος, στο τέλος κατέληξε στην Αθήνα, όπου πλέον ζει και εργάζεται μόνιμα. Έχει ασχοληθεί με την περιβαλλοντική αρθρογραφία, το κοινωνικό και ιστορικό δοκίμιο, το διήγημα και την ποίηση, με ανάλογες δημοσιεύσεις. Είναι παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Τα δένδρα π' αγαπούμε, τα πληγώνουμε! Ωδή σε τρία δένδρα: στην ελιά, στη δρυ, στο πεύκο. Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2022 Ο σχολικός κήπος Καλλιεργώντας, καλλιεργούμενοι ... Φυτεύοντας, παιδευόμενοι ... Ποιώντας, ποιούμενοι ... Παρελθόν, παρόν και μέλλον Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2021 Απεικάσματα Ποιήσεις Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2021 Ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ ποίησις Τρία δοκίμια για την ποίηση Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2021 Οικολογική σκέψη Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2020 Το δικαίωμα και η υποχρέωση στη φύση 6+1 κείμενα για τη φύση Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2020 Αναζητώντας την ενδοχώρα Αφήγημα για την ελληνική φύση και τις αξίες της Book Station, Αθήνα, 2020 Βίος ποιητικός Ποιήσεις Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2019 Μεγέθυνση Το κοσμοείδωλο της ανάπτυξης και το μέλλον της γης: Ποιες οι επιπτώσεις της οικονομικής μεγέθυνσης στο περιβάλλον και την κοινωνία; Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2019 Λίθινοι τοίχοι Τοιχίζοντας και διευθετώντας το φυσικό χώρο…: Τα λιθόδμητα φράγματα των χειμάρρων και οι ξερολιθιές των αγρών. Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2018 Τα θέμελα Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2018 Το ελληνικό τοπίο Σπουδή του τόπου και θεώρηση του ελληνικού τοπίου Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2018 Τα ιδιόγραφα Κείμενα αειθαλή και φυλλοβόλα Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2017 Κλήρα Ποιήσεις Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2017 Φύσις έργον Νοώντας για τη φύση: Η ιδέα της φύσης και η διαχρονική της αξία Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2017 Η ιδιοκτησία στα δάση Αλήθειες για την γαιοκτησία στην Ελλάδα: Μύθοι και πραγματικότητα Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα, 2016 Τοπιογράφοι, ελάτε γρήγορα σ' αυτή τη χώρα... Το θάμα που λέγεται ελληνικό τοπίο! Φιλιππότη, Αθήνα, 2009 Αθήνα, ζεις; Η πόλη που έφυγε, η πόλη που μένει... Φιλιππότη, Αθήνα, 2006 Τη χώρα που μου πήρανε γυρεύω... Φθορές και αυθαιρεσίες στη χώρα που προίκισε ο Θεός και αδίκησε ο άνθρωπος Ηλιοτρόπιο, Αθήνα, 2003