του Γιώργου Σκιάνη

Στην αυγή του 22ου αιώνα, τα πράγματα δεν είναι εύκολα για την ανθρωπότητα, όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο Γιωργάρας Σκιανάρας, ο μαθητής του θρυλικού χρονοταξιδευτή και χωροκάμπτη Λατρίχιου Σαλταπήδα. Το πρόγραμμα εποικισμού της Σελήνης ναυάγησε και το αντίστοιχο του Άρη παρουσιάζει δυσκολίες. Η πληθυσμιακή έκρηξη έχει επιφέρει δραματικές αλλαγές στο περιβάλλον και τα πράγματα είναι οριακά. Η έκρηξη αυτή οφείλεται στην πραγματοποίηση του προαιώνιου ονείρου του Ανθρώπου, την Αθανασία. Δεν θα σταθούμε σε λεπτομέρειες, θα πούμε μόνο ότι η βιογενετική έλυσε το πρόβλημα της άμεσης ανάπλασης και αναγέννησης των κυττάρων και της καταπολέμησης ιών και μικροβίων με ενέσιμα που γίνονται άπαξ και απελευθερώνονται στον οργανισμό όποτε χρειαστεί. Πλέον έχει συνειδητοποιηθεί ότι η αθανασία του ανθρώπου απειλεί σοβαρά την ανθρωπότητα και η Παγκόσμια Κυβέρνηση παίρνει δραστικά και αυστηρότατα στην εφαρμογή τους μέτρα, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Ο βασικός νόμος έχει τον κωδικό LFL, δηλαδή life for life. Τι σημαίνει αυτό; Αν ένα ζευγάρι αποφασίσει να τεκνοποιήσει, το ομόφυλο άτομο πρέπει να θανατωθεί όταν το παιδί φθάσει στην ηλικία των δεκαέξι. Δηλαδή αν το παιδί είναι κορίτσι θανατώνεται η μητέρα και αν είναι αγόρι ο πατέρας. Της θανάτωσης προηγείται μια μεγάλη τελετή, αντίστοιχη στο πνεύμα με ένα bachelor party αλλά σε μια μεγαλειωδέστερη εκδοχή. Η τελετή η οποία έχει τον χαρακτήρα ελεύθερου οργίου, γίνεται υπό την διακριτική εποπτεία της Κυβερνητικής Επιτροπής Ευθανασίας η οποία έχει την ευθύνη και για τα περαιτέρω. Στο όργιο επιτρέπονται τα πάντα εκτός από την ακραία σωματική βία που μπορεί να μην επιφέρει πια βλάβες αλλά θεωρείται προσβλητική, στα πλαίσια της ηθικής παράδοσης. Όταν το όργιο λάβει τέλος, ο μελλοθάνατος οδηγείται σε ένα περίφημο, αναπαυτικότατο και θαυμάσια διακοσμημένο κρεβάτι όπου του γίνονται δύο ενέσεις, η πρώτη για την εξουδετέρωση της προστασίας και η δεύτερη για την θανάτωση. Μετά τον διαπιστωμένο θάνατο, το κρεβάτι με το σώμα το νεκρού προωθείται αυτόματα στο κρεματόριο όπου καίγεται και η τέφρα αναρροφάται και εν συνεχεία εκτοξεύεται στον αέρα με την βοήθεια ειδικής συσκευής, ώστε να χαθούν τα ίχνη του θανόντος και να μην ανασυσταθεί από κάποιο παράνομο κύκλωμα λαθραίας αποκατάστασης το ζωντανό σώμα του. Ο Πολύδωρος Καραβοκύρης και η Ελένη (Νίτσα) Γεωργίου είναι ζευγάρι αν και φαινομενικά πρόκειται για τελείως διαφορετικά άτομα. Ο Πολύδωρος είναι καλλιτέχνης μουσικός, συνθέτης και οργανοπαίκτης, αφοσιωμένος στη ρεμπέτικη παράδοση. Για λόγους συντομίας θα τον λέγαμε απλά μπουζουξή. Η Νίτσα είναι κορυφαία επιστήμων, επικεφαλής της Παγκόσμιας Επιστημονικής Ομάδας για τον Εποικισμό του Άρη και από την αναγνωρισμένη ιδιοφυία της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία του εγχειρήματος. Ο Πολύδωρος και η Νίτσα, ερωτευμένοι ως τα μπούνια, αποφάσισαν να δώσουν την ευκαιρία στον έρωτά τους να καρποφορήσει, παρά τις τρομερές συνέπειες. Όταν έγινε γνωστή η εγκυμοσύνη της Νίτσας και ακόμη χειρότερα ότι το παιδί ήταν κορίτσι, παγκόσμιος σάλος ξεσηκώθηκε. Το πρόβλημα ήταν φοβερό, ο νόμος LFL δε μπορούσε με τίποτα να παραβιασθεί ή να αλλάξει και από την άλλη κινδύνευε να καταρρεύσει το σωτήριο πρόγραμμα εποικισμού του Άρη. Οι τηλεσυζητήσεις, οι παγκόσμιες διαβουλεύσεις ακόμη και οι μηχανορραφίες έδιναν και έπαιρναν κατά την διάρκεια αυτών των δεκαέξι χρόνων, μέχρι να έρθει η ώρα του αφανισμού της Νίτσας Γεωργίου, της μεγάλης ελπίδας για την οριστική λύση του προβλήματος της ανθρωπότητας. Βέβαια η Νίτσα είναι άνθρωπος συγκροτημένος με μεγάλη αίσθηση ευθύνης και ρίχνει μεγάλο βάρος στην εκπαίδευση της κόρης της με την ελπίδα ότι μπορεί να γίνει επάξια διάδοχός της. Η μικρή Φιλομήλα όμως παρότι διαθέτει το λαμπρό μυαλό της μητέρας της, διαπνέεται και από το ρεμπέτικο πνεύμα του Πολύδωρου. Έρχεται συνεχώς σε σύγκρουση με τη Νίτσα, επιλέγοντας την καλοπέραση και την ασωτία εις βάρος της επιμέλειας και της επιστημονικής προόδου. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, τίποτα δεν ήταν όπως τα περίμενε η εξαιρετική Νίτσα Γεωργίου. Η Φιλομήλα είναι μια δεκαεξάχρονη αλήτισσα, εθισμένη στα ναρκωτικά και στο σεξ και ο φουκαράς Πολύδωρος ένας γραφικός καταθλιπτικός μεθύστακας με μόνιμη παρέα την ρετσίνα από την περίφημη οινοποιεία Φ.Φ.Κόπολα που διατηρούν οι απόγονοι του μεγάλου σκηνοθέτη, γνωστού για την προτίμησή του σ’ αυτό το παρεξηγημένο κρασάκι. Πάντως η μεγάλη τελετή προετοιμάστηκε με πάσα λαμπρότητα. Προσκλήθηκαν οι πάντες. Ένα ετερόκλητο πλήθος από κορυφαίους επιστήμονες, πολιτικούς, καλλιτέχνες, την αλητοπαρέα της Φιλομήλας, τους ταβερνόβιους μεθύστακες και μαστουρορεμπέτες του Πολύδωρου, τις γυναίκες και τους άντρες των υπηρεσιών ασφαλείας της Παγκόσμιας Κυβέρνησης και τους διακριτικούς λειτουργούς της Επιτροπής Ευθανασίας που είχαν πιάσει τις γωνίες της μεγάλης αίθουσας. Και τι αιθουσάρα είναι αυτή! Διαθέτει πολυθρόνες, καναπέδες, πουφ, ανάκλιντρα, κρεβάτια, χαλιά, κιλίμια, μαξιλάρες, ναργιλέδες, πελώριες γλάστρες με τροπικά δέντρα και λουλούδια με μεθυστικά αρώματα, φωτισμούς για όλα τα γούστα και μια βεράντα μεγάλη και καταπληκτική με ηχεία τελευταίας τεχνολογίας που δημιουργούν μια γλυκιά θάλασσα μουσικής για να ταξιδέψει όλο αυτό το παράξενο λεφούσι. Η τελετή ξεκίνησε σεμνά, με τους νεαρούς σερβιτόρους με τις λιβρέες και τις ζουμερές σερβιτόρες με περιβολή οδαλίσκης να σερβίρουν άφθονους μεζέδες και εκλεκτά ποτά. Το τιμώμενο πρόσωπο -τι τιμή κι αυτή – με ένα σικάτο κόκκινο φόρεμα, βαθύ σχίσιμο, υπέροχο ντεκολτέ και πανάκριβα μεγάλα σκουλαρίκια από πλατίνα και αστραφτερά μπριγιάν, κινούμενη με μεγάλη άνεση και χάρη πάνω στις ψηλοτάκουνες δημιουργίες Lobardi, χαμογελούσε πλατειά σε όλους, ακόμη και στους υφιστάμενους στην Παγκόσμια Επιστημονική Ομάδα που την τρέμανε και την φωνάζανε κρυφά σκύλα και καργιόλα, ακόμη και στην αλητοπαρέα της Φιλομήλας με τα σκισμένα τζιν και τα Τ-shirt που γράφανε πράγματα που σε κάνουν κόκκινο σαν παντζάρι. Όλα κυλούσαν λοιπόν υποτονικά και ευγενικά, σαν μια οποιαδήποτε δεξίωση, καμία σχέση με όργιο και bachelor party. Τα πράγματα πήγαιναν προς το να αποχωρήσουν χασμώμενοι οι οινόφλυγες μαστουρορεμπέτες του Πολύδωρου, οι αληταράδες της Φιλομήλας ου μην και οι βαριεστημένοι πράκτορες ώστε να μείνουν να κατευοδώσουν την κυρία Γεωργίου οι άνθρωποι της σειράς της. Να όμως που με μιας ήρθαν τα πάνω-κάτω. Τα αλητόπαιδα της Φιλομήλας, με σβέλτες κινήσεις, άρχισαν να στρώνουν σε τραπέζια και τραπεζάκια την άσπρη σκόνη και να την στοιχίζουν όμορφα με τις κάρτες τους σε ίσιες γραμμές. Είδαν οι μαστουρορεμπέτες την κίνηση και πιάσαν δουλειά με τους ναργιλέδες και το προϊόν της Καλαμάτας το άριστο. Όλο το σκηνικό άλλαξε. Θυμήθηκαν άπαντες τον πραγματικό χαρακτήρα της τελετής και έγινε το σώσε. Ο ένας έσπρωχνε τον άλλο στα χασίσια και στις κόκες και δεν έμεινε κανείς αναμάρτητος, ούτε καν η κυρία Γεωργίου, άλλωστε για κείνην γινότανε όλος ο σαματάς. Μαθημένοι και αμάθητοι ρουφούσαν και έπιναν, βοηθούσαν και τα ενέσιμα για μη μείνουν στον τόπο σχετικοί και άσχετοι και η μουσική άλλαξε γραμμή και από τις σχεδόν ψαλμωδίες της αρχής το γυρίσανε στα ρυθμικά, τα ταμ-ταμ και τα πρόστυχα. Μόνο ο φτωχός ο Πολύδωρος καθότανε στη γωνίτσα του και πολέμαγε να βρει κάτι λυπητερούς δρόμους στο όργανο. Και τότε έγινε το έλα να δεις. Η αλητοπαρέα της Φιλομήλας μπουρδουκλώθηκε σε περιπτύξεις πέραν πάσης φαντασίας, έβαζαν τρικλοποδιές και έριχναν τις οδαλίσκες στα τέσσερα για να τις χώσουν στο βρώμικο παιχνίδι τους και δεν σεβάστηκαν ούτε τους νεαρούς σερβιτόρους με τις λιβρέες που έγιναν κουρέλια και παλιόπανα. Αλλά το πράγμα δεν έμεινε εκεί. Οι υφιστάμενοι της κυρίας Νίτσας που υπέφεραν χρόνια καταπίεση και εξευτελισμούς όρμησαν με όλο τους το δίκιο πάνω στην προϊσταμένη τους και κατέσχισαν την σικάτη τουαλέτα και τα ντελικάτα εσώρουχα, παίρνοντας κομματάκια από τα σκισμένα ρούχα σαν λάφυρα και σουβενίρ. Εκείνη δεν πρόβαλε καμία αντίσταση, κάθε άλλο, έδειξε αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και μπήκε στο ερωτικό παιχνίδι με θάρρος και πρωτοβουλία. Οι υφιστάμενες της κυρίας Γεωργίου δεν έχασαν την ευκαιρία και έβαλαν μπροστά τα όπλα που είχαν την προνοητικότητα να φέρουν από το σπίτι, κάτι πελώριους αστραφτερούς δονητές, για να πάρουν εκδίκηση από την στρίγγλα που παρ’ όλα αυτά δεν τους έκανε τη χάρη να θυμώσει, το αντίθετο μάλιστα. Κάτι φερέλπιδες νεαρές αοιδοί προσπάθησαν να ξεκουμπώσουν το παντελόνι του Πολύδωρου για να βάλουν σε λειτουργία το άλλο του όργανο, αυτός όμως σήκωσε το καλό του όργανο, το μπουζούκι, να τους το φέρει στο κεφάλι, τελευταία στιγμή όμως κρατήθηκε αφενός γιατί λυπήθηκε το οργανάκι και αφετέρου γιατί απαγορευότανε η σωματική βία, τάπαμε αυτά. Όλο αυτό το βρώμικο αλισβερίσι κράτησε ώρες ατελείωτες. Και συμμετείχαν όλοι, όλοι απαξάπαντες και οι κυρίες με τις μακριές τουαλέτες και οι κύριοι με τα σμόκιν και μόνο οι άνθρωποι της Επιτροπής Ευθανασίας παρέμεναν ήσυχοι στη γωνιά τους παρατηρώντας τα τεκταινόμενα με ουδέτερη διάθεση, προσέχοντας μόνο μην παραβιαστούν οι κανόνες της ακραίας σωματικής βίας. Όταν στο τέλος κάποιοι αποχώρησαν παραπαίοντες ελεεινά και οι υπόλοιποι ταβλαρώθηκαν ψόφιοι, ας ήταν καλά τα ενέσιμα που τους κρατούσαν ζωντανούς, έμεινε μόνο ο Πολύδωρος να γρατζουνάει το μπουζουκάκι του με τα μάτια κόκκινα από κλάμα και αγρύπνια. Έφτασε λοιπόν η μεγάλη ώρα. Οι άνθρωποι της Επιτροπής Ευθανασίας ανέλαβαν δράση μιας και η μελλοθάνατη δεν ήταν σε θέση να μεταφερθεί μόνη της στο νεκροκρέβατο. Μετέφεραν το σώμα με προσοχή και έδωσαν εντολή στην Περιστέρα Μπαζιάνα, απόγονο της Πρώτης Κυρίας σε μια παλιά χώρα που την λέγανε Ελλάδα, να προχωρήσει την διαδικασία του αιώνιου ύπνου, όπερ και εγένετο. Και το σώμα της άμοιρης γυναίκας έγινε εν τέλει στάχτη που διαλύθηκε στον αέρα. Μετά από κάμποσες ώρες η Νίτσα Γεωργίου ξύπνησε. Γύρω της είδε ανθρώπους να προσπαθούν να ανασηκωθούν τρεκλίζοντας. Το μάτι της δεν πήρε την Φιλομήλα. Υπάρχει μια λεπτομέρεια στο νόμο LFL που μέσα στην πρεμούρα μου να διηγηθώ αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα παρέλειψα να αναφέρω: Όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, υπάρχει μόνο μια περίπτωση να γλιτώσει ο γονιός τον θάνατο. Να πάρει το παιδί οικειοθελώς την θέση του. Αυτό ακριβώς γράφτηκε στο πρακτικό ευθανασίας της Φιλομήλας Καραβοκύρη.