(Έξω από τη γη μας όλοι οι επικυρίαρχοι)

«... Ο Ελληνικός λαός πολέμησε τότε στις μάχες που άρχισαν στις 28η του Οκτώβρη και για έναν λόγο ακόμη. Γιατί είχε αρχίσει να πολεμά με την ψυχή του, πολύ πριν από την μέρα εκείνη. Ήταν εμπόλεμος πριν από τη δεύτερη Βαλκανική κρίση και πριν από την πρώτη Βαλκανική κρίση, που έγινε ένα χρόνο νωρίτερα, όταν οι Ιταλοί μπήκαν μια Μεγάλη Παρασκευή στην Αλβανία. Ήταν εμπόλεμος σε κάθε μάχη που έδιναν οι δυνάμεις της τυραννίας και ήταν σύμμαχος με κάθε λαό, με κάθε άτομο, με κάθε ιδέα που πολεμούσε για τη λευτεριά. Αυτή η λευτεριά που λιγόστευε τόσο τραγικά κάθε τόσο στην Ευρώπη των παραμονών και των αρχών του πολέμου. Περισσότερο ώριμος από τους προσεχτικούς διπλωμάτες και τους πολιτικούς που λένε πως κρίνουν τα πράγματα ρεαλιστικά, ήξερε ένα πάρα πολύ απλό πράγμα, πως ζωή θα πει λευτεριά και πως αν πρόκειται κάποτε να μείνει ο κόσμος τούτος που ζούμε αδειανός, θα φύγουμε πρώτα όλοι μας και η λευτεριά θ’ αδειάσει τον τόπο τελευταία. ...» Γιώργος Σεφέρης, «Δοκιμές», 28η Οκτωβρίου, 1942. Τρίτος τόμος, Παραλειπόμενα, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, 1992, σελ. 72. Φωτογραφία: Ιππείς και πεζοί. Συλλογή Πολεμικού Μουσείου