Σχόλια
S.O.S. για το ρέμα Βριλησσού!
25/9/2023

Θα ξεκινήσω με την τελευταία παράγραφο, ο κάτοικος της περιοχής κρατάει την ανωνυμία του για να μην μπλέξει στα προεκλογικά κουτσομπολιά των τοπικών διαχειριστών της εξουσίας. Κατανοητό και σεβαστό. Τι τον κάνει όμως να πιστεύει πως μια καλογραμμένη επιστολή διαμαρτυρίας θα τύχει της ανάλογης ανταπόκρισης από το απερχόμενο ή το επόμενο ΔΣ; Θα πρότεινα, εφόσον δεν τίθεται θέμα περισυλλογής υπογραφών, όπως πρόσφατα ξεκίνησε επώνυμα ένας συν-δημότης μας για άλλη υπόθεση, ο ίδιος, αλλά και όποιος άλλος θέλει να διαμαρτυρηθεί ανώνυμα -τώρα που γυρίζει μέσα στο προεκλογικό πανηγυράκι-, να διαβάσει τις προγραμματικές προτάσεις των παρατάξεων, όπως υπάρχουν στα ιλουστρασιόν φυλλάδια τους, στην Ενότητα «Καθαριότητα, Πράσινη Ανάπτυξη, Έξυπνες πόλεις, κλπ) και να επισκεφτεί τα περίπτερά τους, επισημαίνοντας το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά και να ζητήσει εξηγήσεις θέτοντας ερωτήματα, π.χ. «τι εννοείτε όταν λέτε ανάπλαση της παραρεματίου ζώνης του Βριλησσού»;

Δημήτρης Καλαμπούκας
Αντιδρόμηση οδού Κρήτης: Δεν είμαστε ελέφαντες!
21/9/2023

Ναι, η ΔΡΑΣΗ τα λέει εδώ και χρόνια, έχω διαβάσει όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις σας επί του θέματος (βρίσκονται στην ετικέτα «Δημοτικό Συμβούλιο). Αν μη τι άλλο, σας χαρακτηρίζει η συνέπεια στην πολιτική σας παρουσία όλα αυτά τα χρόνια. Μπράβο στον δημότη που πήρε την πρωτοβουλία για την συλλογή των υπογραφών, τέτοιες ενέργειες πρέπει να ενθαρρύνονται στα πλαίσια της αμοιβαίας αλληλεγγύης. Σήμερα εσύ, αύριο εγώ. Μην ξεχνάμε πως, σύμφωνα με το άρθρο 6 του Κανονισμού Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου (Αριθμός Απόφασης 118/ 2014) «Το Δημοτικό Συμβούλιο συζητά υποχρεωτικά προτάσεις που κατατίθενται σ' αυτό από τουλάχιστον είκοσι πέντε (25) άτομα για την επίλυση ζητημάτων αρμοδιότητας του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο Δήμαρχος ενημερώνει τους ενδιαφερόμενους για τη σχετική απόφαση που ελήφθη.»

Δημήτρης Καλαμπούκας
24ωρη απεργία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης
21/9/2023

Επίσης, το νομοσχέδιο αυτό δίνει το πράσινο φως στις επιχειρήσεις να έχουν εργαζόμενους με ελαστικό ωράριο εργασίας ,ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη. Τέτοιες πρακτικές πρωτοεφάρμοσε η κινεζική Cosco και στη συνέχεια άρχισαν να υιοθετούν και ευρωπαϊκές εταιρείες , με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Ένωση να δώσει το πράσινο φως ώστε αντιλαϊκές κυβερνήσεις ,όπως η ελληνική, να κατεβάζουν αυτές τις διευκολύνσεις προς την εργοδοσία μέσω νομοσχεδίων- εκτρωμάτων όπως αυτό. Μιλώ, δυστυχώς, εκ πείρας διότι η μικρή μου κόρη ( 30 χρονών) έχει την ατυχία να δουλεύει σε μια τέτοια εταιρία ( start up και με νέους σε ηλικία εργοδότες.....) ,που την προσέλαβαν πριν τρία χρόνια βαζοντάς την να υπογράψει μια σύμβαση εργασίας, παρόμοια με αυτές που θα επιτρέπει πλέον και με νόμο το ελληνικό κράτος!!!! Οι συνθήκες εργασίας ,που διαμορφώνονται για τα νέα παιδιά με τέτοια νομοσχέδια, θα τις χαρακτήριζε κανείς συνθήκες "γαλέρας" , γιατί -πάλι μιλώντας απο το παράδειγμα των εργασιακών συνθηκών της κόρης μου- η εταιρία νόμιμα προσλαμβάνει συνεχώς νέα παιδιά για την ίδια θέση εργασίας μειώνοντας τις ώρες παρεχόμενης εργασίας στους ...παλαιότερους, φτάνοντας στο σημείο κάποιους μήνες να προσφέρει ...0 ώρες εργασίας ( λόγω αναδουλιάς), και να κρατά εγκλωβισμένα τα εργαζόμενα παιδιά ,τα οποία με τις παραπανω τακτικές δε μπορούν να συμπληρώσουν ούτε τα απαραίτητα ένσημα για να μπούν στο ταμείο ανεργίας...... Και μόνο γι αυτό το λόγο, συμπαραστεκόμενη στη νέα γενιά ,ως συνταξιούχος εκπαιδευτικός, θα κατέβω στη σημερινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 11:00, όπου με καλεί ευτυχώς το σωματείο μου ( Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών). Γιατί το σύνθημα "Στους δρόμους,στους δρόμους γεννιούνται συνειδήσεις " δυστυχώς είναι πάντα επίκαιρο και αληθινό......

Τασία Μάρη
Για ακόμη καλύτερες μέρες!
14/9/2023

Γι αυτο παλευουμε απο το 2006! Ως Κίνηση Ενεργών πολιτών για μια ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ! ( με μια άλλη φιλοσοφία και πραγματικό γνοιάξιμο για το δημότη!) Ο κόσμος, ανεξάρτητα με το αν τελικά μας δίνει την ψήφο του, αυτό μας το αναγνωρίζει και είναι προς τιμή μας Γιάννη!

Τασια Μαρη
«Με αξιοπρέπεια»: Και πρώτη προβολή και παρουσία του σκηνοθέτη
26/8/2023

ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΑΛΑΦΑΚΗΣ

«Οι Ουρανοί του Λιβάνου» από το Cine Δράση

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2023, 8:15’μμ, ΤΥΠΕΤ

Γαλλία. Κοινωνική, 2020. Διάρκεια: 92’. Σκηνοθεσία: Chloé Mazlo. Σενάριο: Yacine Badday, Chloé Mazlo. Πρωταγωνιστούν: Alba Rohrwacher, Wajdi Mouawad, Isabelle Zighondi, Mariah Tannoury, Jade Breidi, Odette Makhlouf, Hany Tamba, John Chelhot, Greta Zighondi, Chloé Zighondi, Charbel Kamel, Ziad Jallad, Cécile Moubarak, Maroun Moubarak, Ishac Diwan. Η σκηνοθέτης κινουμένων σχεδίων Chloé Mazlo, Γαλλίδα κόρη Λιβανέζων γονιών κάνει το ντεμπούτο της σε ταινία δράσης με το «Sous le ciel d'Alice» (που είναι και ο αρχικός τίτλος), το οποίο είχε επιλεγεί να προβληθεί στην Εβδομάδα Κριτικής (Semaine de la Critique) στο Φεστιβάλ Καννών το 2020, χρονιά που δεν πραγματοποιήθηκε ούτε αυτό ούτε κάποιο άλλο Φεστιβάλ, οι αίθουσες έμειναν επί μακρόν κλειστές, αντικαταστάθηκαν από τις πλατφόρμες και αυτό που όλοι ξέραμε ως «σινεμά» ακόμα δεν ξεπέρασε την κρίση. Μια δεκαετία μετά από ενασχόληση της με ταινίες μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων, συχνά αναμεμειγμένων με «ζωντανά» πλάνα που συγκίνησαν κοινό και θεατές η Mazlo κινηματογραφεί με αγάπη μια καθημερινή οικογενειακή ιστορία με ζωηρή φαντασία, λουσμένη σε φωτεινές αποχρώσεις, γεμάτη παραμυθένιες ανατροπές, συνδυάζοντας μια πληθώρα διαφορετικών στυλ, ψεύτικα σκηνικά και κινούμενα σχέδια που την μετατρέπουν σε ένα οπτικά αξέχαστο πορτρέτο μιας οικογένειας στη διάρκεια μιας τεράστιας αναταραχής όπως ο εμφύλιος πόλεμος. Δεν υπάρχει ποτέ βαρετή στιγμή στον Λίβανο. Κάποτε είναι όμορφο να ζεις εκεί, κάποτε είναι πολύ δύσκολο, αλλά ποτέ η ζωή δεν είναι βαρετή. Με έναν πολιτισμό που χρονολογείται από τους θαλασσοπόρους Φοίνικες και μια ονειρεμένη τοποθεσία που συνορεύει με τη Μεσόγειο Θάλασσα έχει εξασφαλίσει μοναδικά ποικιλόμορφη κουλτούρα. Η πρωτεύουσα, η Βηρυτός εδώ και αιώνες είναι μια πολυπολιτισμική πόλη, που κάποια στιγμή καταλήφθηκε από Γάλλους, Έλληνες, Ρωμαίους, Οθωμανούς Τούρκους και Άραβες. Ωστόσο, η σύγκρουση δεν ήταν ποτέ πολύ μακριά και ο πόλεμος παίζει κεντρικό ρόλο στη χώρα και στην ταινία μας. Από τις 13 Απριλίου του 1975 όταν και ξέσπασε εμφύλιος μεταξύ φαλαγγιτών (δεξιών χριστιανών) και αριστερών μουσουλμάνων Παλαιστινίων και έκτοτε, όχι μόνον δεν αντιμετωπίστηκαν οι καταστροφικές συνέπειες του πολέμου, αλλά η ζωή στη χώρα επιδεινώθηκε καθώς δέχθηκε επεμβάσεις από συριακές (ήταν υπό Συριακή κατοχή μέχρι το 2005) και άλλες αραβικές δυνάμεις, στρατεύματα του Ισραήλ, που κατέλαβαν το νότιο τμήμα της χώρας με σκοπό την εξόντωση των Παλαιστινίων. Τα τελευταία χρόνια η χώρα διοικείται από διεφθαρμένα καθεστώτα, βιώνει μια άστατη περίοδο στη διάρκεια της οποίας εναλλάσσονται κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας με τρομακτικά δυστυχήματα, απότοκα της κατάρρευσης των δημόσιων υποδομών ως συνέπεια της διασπάθισης των κρατικών κονδυλίων. Σε αυτή την πανέμορφη και πληθωρική χώρα, στη δεκαετία του 1950 έρχεται να ζήσει, αφήνοντας πίσω την πατρίδα της Ελβετία και τους αυταρχικούς γονείς της, η νεαρή Άλις (Alba Rohrwacher). Σύντομα ερωτεύεται τη ζεστή και ζωντανή Βηρυτό. Σε ένα καφέ έχει μια χαριτωμένη συνάντηση με τον Γιόσεφ Καμάρ (Wajdi Mouawad), έναν αστροφυσικό που ονειρεύεται να στείλει τον πρώτο επανδρωμένο λιβανέζικο πύραυλο στο διάστημα. Ο Γιόσεφ συμμετέχει στο αντίστοιχο εθνικό πρόγραμμα, το οποίο -αν και το αγνοούμε οι περισσότεροι- είχε μεγάλη αποτελεσματικότητα τόσο που ο Λίβανος ήταν το πρώτο έθνος της Μέσης Ανατολής που έφτασε με πύραυλο στο διάστημα. Ερωτεύονται, μένουν μαζί, παντρεύονται, γίνονται κομμάτι μια μεγαλύτερης οικογενειακής μονάδας και, πριν καλά-καλά το καταλάβουν βρίσκονται να μεγαλώνουν την κόρη τους, Μόνα. Μέχρι που ο εμφύλιος πόλεμος θα ρίξει σκιές στην ευτυχία τους, θα απειλήσει τη ζωή και τελικά θα ραγίσει τον παράδεισο που έχει χτίσει η Άλις και τον οποίο προσπαθεί να προστατεύσει με όλες της τις δυνάμεις. Το σενάριο της ταινίας το οποίο συνυπογράφουν ο Yacine Badday και η σκηνοθέτης είναι εμπνευσμένο από οικογενειακές της εμπειρίες -οι γονείς της μετανάστευσαν στη Γαλλία ακριβώς για να γλιτώσουν από τον εμφύλιο πόλεμο- και καλύπτει πολλά χρόνια και γεγονότα της ζωής της Άλις από τη δεκαετία του ‘50 έως αυτή του ‘70. Πολλά συμβαίνουν στην ηρωίδα μας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οπότε είναι κατόρθωμα για την Mazlo που πέτυχε καλύψει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με απόλυτη επάρκεια, ισορροπώντας άνετα μεταξύ μελαγχολίας και κωμωδίας, φανταστικού και πραγματικού, απελπισίας και ευτυχίας. Η σκηνοθεσία της είναι σίγουρη, η διακεκομμένη χρήση στοιχείων animation προσθέτει ζωντάνια και κάνει την ταινία απολαυστικότερη. Τα σχεδιασμένα σκηνικά εξασφαλίζουν μερικές παραμυθένιες λύσεις, όπως αυτή στην σκηνή που η Άλις, αφού ενημερώνει τους γονείς της ότι δεν θα επιστρέψει στο σπίτι αλλά θα ζήσει για πάντα στο Λίβανο με τον έρωτα της ζωής της, κόβει με το ψαλίδι τις ρίζες που την κρατούν δεμένη στη γη των προγόνων της. Η σκηνοθέτης επιταχύνει σε εκείνα τα κομμάτια της ζωής της Άλις που είναι ασήμαντα, ενώ αφήνει τα σκοτεινά στοιχεία του εμφυλίου πολέμου στη φαντασία του κοινού, μαλακώνοντας τη συναισθηματική τους επίδραση. Πρόκειται σίγουρα για συνειδητή επιλογή, που στοχεύει πιθανόν να υπογραμμίσει την αδυναμία των ηρώων να διατηρήσουν έναν επιθυμητό τρόπο ζωής εξιδανικευμένο, ζώντας σε περιβάλλον που πλήττεται από καταστροφικές καταστάσεις όπως ο πόλεμος. Η Alba Rohrwacher κάνει μια τρυφερή εμφάνιση ως Άλις, η παρουσία της γεμίζει την οθόνη με χαρά και κρατάει όλο το εγχείρημα στα χέρια της, αποδεικνύοντας την υποκριτική της ποιότητα. Ο λιγότερο γνωστός Wajdi Mouawad είναι ικανοποιητικός ως Γιόσεφ. Παρά το γεγονός ότι ο ρόλος του καλύπτει την εξέλιξη μιας σχέσης επί δεκαετίες, η εμφάνιση του ανταποκρίνεται σε αυτή την ανάγκη γοητευτικά. Οι δύο πρωταγωνιστές έχουν μεταξύ τους ξεχωριστή χημεία γεγονός που αποδεικνύεται σε ιδιαίτερα απαιτητικές σκηνές, όπου απεικονίζονται, για παράδειγμα οι προσπάθειες τους να κάνουν παιδιά. Ο Bachar Mar-Kalif ντύνει την ταινία με μουσική ιδιαίτερα ταιριαστή, που περιλαμβάνει κλασικές συνθέσεις για πιάνο και αυτοσχεδιασμούς, άλλοτε μελαγχολική, άλλοτε χαρούμενη. Οι χειμερινές προβολές του Cine-Δράση πραγματοποιούνται στο Πάρκο «Μίκης Θεοδωράκης», (ΤΥΠΕΤ), Υμηττού 57, Βριλήσσια, κάθε Πέμπτη στις 8.15 το βράδυ, με τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις. Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση

ΣΧΕΤΙΚΑ: Συμβαίνουν στην πόλη μας
ΣΧΟΛΙΑ
Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.

Copyright ©2006- All rights reserved | This template is made with by Colorlib. | Ανάπτυξη-Προγραμματισμός: Δράση για μια Άλλη Πόλη