του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου

Σήμερα στον μικρό μας τόπο με το τρανό το όνομα που λέγεται Ελλάδα, πενθούμε μια μεγάλη ομάδα από νέα παιδιά που έχασαν την ζωή τους και άλλα σακατεύτηκαν από την σύγκρουση δύο τρένων κοντά στη Λάρισα. Όλα τους υπήρξαν και είναι θύματα της απαράδεκτης ανταγωνιστικής κοινωνίας στην οποία είμαστε χωμένοι μέχρι τα μπούνια, με ανεπαρκή την αντίδραση. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Απαρηγόρητοι οι κοντινοί, οι δικοί τους άνθρωποι. Δαγκωμένη η ψυχή όσων αισθανόμαστε τον πόνο τους. Και κάνουμε ένα μεγάλο λάθος όταν μιλάμε για «ανθρώπινο λάθος». Σήμερα όταν σ’ αυτή την μικρή γωνίτσα του σύμπαντος που φιλοξενεί το είδος μας υπάρχει η δυνατότητα να τραφούν κάτω από μια σίγουρη στέγη όχι μόνο οκτώ που είμαστε αλλά δεκαπέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο να χάνεται η ζωή ή να τσαλακώνεται στο πρώτο τέταρτο του προσδόκιμου της. Και μη μου πει κανένας ότι προσπαθώ αυτή την στιγμή να σκορπίσω την ευθύνη μέχρι την εξαέρωση της. Όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι φταίνε ανάλογα με το πόστο και το καθήκον τους και οφείλουν να πληρώσουν. Αλλά όχι μόνον αυτοί. Φταίνε, φταίμε και όσοι είμαστε απ’ έξω, συμμετέχουμε στον πόνο, ακόμη και όσοι κλαψουρίζουν, στον βαθμό που ανεχόμαστε ένα έγκλημα διαχρονικό. Όλοι ή σχεδόν όλοι, εκτός εκείνων που το ίδιο διαχρονικά αγωνίστηκαν και αγωνίζονται, τσακίστηκαν και τσακίζονται ή θυσιάστηκαν, για ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση. Γιατί η κατάσταση πρέπει και μπορεί ν’ αλλάξει. Γιατί είμαστε άνθρωποι! Ζώα πλούσια, κατ’ εξαίρεση προικισμένα από την φύση ή από κάποιον Θεό με μυαλό που αναπτύσσεται στην σύντομη ζωή μας και αυτή η ανάπτυξη συσσωρεύεται, κληρονομείται αιώνες και αλλάζει την φύση μας, δυστυχώς όχι πάντα προς το καλύτερο. Το καλύτερο εδώ έτσι που να συμφέρει ΟΛΟΥΣ. Με αναφορά φυσικά στον χρόνο και όχι προς κάποιον άλλον (-ους), που θα σήμαινε πολύ απλά ότι αυτός ο άλλος (-οι) θα έπρεπε να ζούσε (-σαν) χειρότερα. Το καλύτερο τούτο επαναλαμβάνω για ΟΛΟΥΣ, μας το εγγυούνται σήμερα απόλυτα η ανάπτυξη της Επιστήμης, της Τεχνολογίας, της Τεχνητής Νοημοσύνης... Δεν χρειάζονται ανταγωνισμοί και ανθρωποθυσίες για την απληστία μιας ελίτ ντόπιας ή ξένης. Αξέχαστα τα νιάτα που έφυγαν τόσο πρόωρα! Ο χρόνος και η όποια παρηγοριά ας απαλύνει κάπως τον πόνο των δικών τους. Καθήκον όλων μας να διορθώσουμε τα πράγματα. Να σταθούμε δίπλα στους σιδηροδρομικούς συνδικαλιστές που προειδοποίησαν έγκαιρα για το κακό που θα ερχόταν, στους απολυμένους για το κέρδος. Σε όσους τολμούν να καταγγείλουν με οποιονδήποτε τρόπο τις ρεμούλες και την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Πάντα κοντά στους υφιστάμενους για να νικήσουν τον φόβο και να αναλογιστούν τις ευθύνες τους στα πόστα που υπηρετούν τον λαό μας. Για να ξαναπάει η πατρίδα μας μπροστά όπως κάποτε επιχείρησε έστω και για λίγο, πριν υποδουλωθεί στους προστάτες... Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια. φωτό Γιώργος Νικολαιδης