Πέμπτη 13 Ιουλίου, στο Β’ Γυμνάσιο, Cine Δράση

Το «Cine Δράση» εξασφάλισε και συνεχίζει τις θερινές του προβολές την Πέμπτη 13 Ιουλίου στις 9:00μμ στο Β’ Γυμνάσιο Βριλησσίων με την όμορφη ελληνική ταινία «Με αξιοπρέπεια» του Δημήτρη Κατσιμίρη. Μία ταινία με ψυχή και δύναμη που κάνει το θεατή να σκεφτεί σοβαρότερα για ένα θέμα επίκαιρο και επείγον: το που και το πως θα περάσουν τα τελευταία χρόνια τους οι υπερήλικες. Ένα σχόλιο πάνω στις παθογένειες της αγίας ελληνικής οικογένειας, την έλλειψη ηθικών αρχών, τα μυστικά και ψέματα, την υποκρισία, την φραστική ή σωματική βιαιότητα και την αναλγησία που ορίζουν τις σχέσεις των μελών της. Τη βλέπουμε και την σχολιάζουμε μαζί με τον δημιουργό της και άλλους συντελεστές της ταινίας. Η ταινία κέρδισε το βραβείο Κοινού στο διαγωνιστικό τμήμα Film Forward στο τελευταίο, 63o Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Προβάλλεται από το Cine Δράση σε α΄ προβολή καθώς στους κινηματογράφους θα προβληθεί από το φθινόπωρο. Ευχαριστούμε τον σκηνοθέτη που μας την παραχώρησε αφιλοκερδώς. Για όλους τους ανθρώπους έρχεται κάποια στιγμή που μεγαλώνουν και ανήμποροι να αυτοεξυπηρετηθούν ζουν και πορεύονται στη σκιά του εαυτού τους. Δεδομένης της αποδυνάμωσης των κοινωνικών υπηρεσιών, της αφαίμαξης των οικονομικών δυνατοτήτων των οικογενειών λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και της κρίσης της ελληνικής οικογένειας σήμερα είναι πολύ συνηθισμένο το φαινόμενο της εγκατάλειψης των υπερηλίκων στη μοίρα τους στην μοναξιά, χωρίς φροντίδα είτε στο σπίτι είτε σε κάποιο ίδρυμα. Επιπλέον είναι συχνές οι περιπτώσεις όπου στενοί συγγενείς- κυρίως τα παιδιά- όχι μόνο δεν προσφέρουν υποστήριξη, αλλά εκμεταλλευόμενοι την ευάλωτη θέση του ηλικιωμένου επωφελούνται σε βάρος του. Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του 80χρονου ήρωα του φιλμ που μετά το θάνατο της αγαπημένης του γυναίκας και ένα εγκεφαλικό, δεν μπορεί πλέον να ζει μόνος του στο χωριό και έρχεται στην πόλη όπου συγκατοικεί με το ένα από τα τρία παιδιά του και τη νύφη του. Με την ευκαιρία των γενεθλίων του, ο γιος που τον φιλοξενεί καλεί τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς, μια νεόπλουτη αδελφή με τον σύζυγό της και τον άστατο μικρό αδελφό για να τους ανακοινώσει πως αδυνατούν πλέον να τον φροντίζουν. Όλοι μαζί, από κοινού θα πρέπει τώρα να βρουν τώρα μία άλλη, τελική λύση. Πέντε άνθρωποι, τρία αποξενωμένα αδέλφια με διαφορετικό κοινωνικό στάτους και ενδιαφέροντα ο καθένας, υποκρίνονται ότι περνάνε καλά, ενώ το μόνο που θέλουν είναι να φύγουν όσο μπορούν πιο γρήγορα και να γυρίσει ο καθένας στις αγαπημένες του ασχολίες. Αλλά κάποιο τυχαίο γεγονός, η επίσκεψη μιας γηραιάς γειτόνισσας θα αποκαλύψει τον κρυφό σκοπό αυτής της γιορτής γενεθλίων. Ο γιος και η νύφη όχι μόνον είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τον γέροντα, αλλά ήδη έχουν κανονίσει να μετακομίσουν στο χωριό και να κατοικήσουν στο παλιό σπίτι της οικογένειας την ιδιοκτησία του οποίου, με το πρόσχημα ότι τον φροντίζουν, έπεισαν τον παππού να τους μεταβιβάσει. . Το φιλμ του Δημήτρη Κατσιμίρη είναι ένα απλό και λιτό κινηματογραφικό μονόπρακτο με διαλόγους μετρημένους, που κυλάει αβίαστα. Προφανώς το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης σπούδασε Κοινωνικός Λειτουργός, άσκησε το επάγγελμα του δουλεύοντας 4 χρόνια σε ΚΑΠΗ στη Θεσσαλονίκη, έπαιξε το ρόλο του στην γνώση του θέματος και στην ευαισθησία με την οποία το αντιμετωπίζει. Η ενασχόληση του με το θέατρο, στην αρχή ως ηθοποιός και στη συνέχεια με τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία εξηγεί το γεγονός ότι στο στενό και περιορισμένο χώρο ενός μικροαστικού σαλονιού κάνει μια καταιγιστική ταινία, που στο τέλος αφήνει το θεατή ξέπνοο. Αξιοποιώντας θεατρικές τεχνικές και μετά από πολλές πρόβες (που δεν γίνονται συνήθως στον κινηματογράφο), κρατά τους ήρωές του εγκλωβισμένους, ανίκανους να αποδράσουν, ανίκανους να δώσουν λύση στο πρόβλημα, να εξασφαλίσουν στον πατέρα τους την άνεση που έχει ανάγκη και την χαρά ότι έχει γύρω του ανθρώπους που του προσφέρουν αγάπη. Μικρόψυχοι, ψυχικά αδύναμοι, πνιγμένοι στα υπαρκτά ή ανύπαρκτα προβλήματα της καθημερινότητας τους, αδυνατούν να κάνουν το τέλος του ανθρώπου που τους γέννησε τουλάχιστον υποφερτό. Για όμορφο δεν το συζητάμε, αδυνατούν να το προσφέρουν, στερώντας και από τον εαυτό τους την χαρά της προσφοράς. Ο πατέρας είναι ο μόνος που δεν εγκλωβίζεται. Από την αρχή έως το τέλος της ταινίας παρακολουθεί σιωπηλός, που και που του ξεφεύγει ένα πικρό χαμόγελο- σχόλιο για τη στάση των παιδιών του. Ο φακός κατευθύνεται σε αυτόν σε κρίσιμες στιγμές κάνοντας τον θεατή να αντιληφθεί ότι ο ηλικιωμένος άντρας δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να υποστεί τον εξευτελισμό και την υποκρισία από αυτούς που είναι οι πιο δικοί του άνθρωποι. Αναγνωρίζει στη στάση τους το φόβο για τη γνώμη της κοινωνίας, τον καθωσπρεπισμό, το οικονομικό συμφέρον ως τα στοιχεία που ορίζουν τις επιλογές τους. Αυτά βαραίνουν όχι η αγάπη. Κρίνει ότι δεν του αξίζει μία ζωή, όπου άλλοι συζητάνε για αυτόν, άλλοι παίρνουν τις αποφάσεις. Και πιθανόν αναρωτιέται: Μα που πήγε η πατρική και αδελφική αγάπη; Τι γκρέμισε τους δεσμούς που μας ενώνουν και έβαλε στη θέση τους την αδιαφορία και το μίσος; Αν και καθηλωμένος από τα γεράματα και την ασθένεια θα είναι εκείνος που θα δώσει τη διέξοδο που αδυνατεί να δώσει η νέα γενιά διασώζοντας την αξιοπρέπεια του. Το σενάριο είναι καλοδουλεμένο, με έντονη κοινωνικοπολιτική χροιά, η φωτογραφία τονίζει το θέμα, η κίνηση της κάμερας νευρική. Η σκηνοθεσία αναδεικνύει ένα δημιουργό που έχει τη δική του προσωπική φωνή, μιλάει για πράγματα που γνωρίζει και το κάνει με το δικό του, μοναδικό τρόπο. Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών κάτι παραπάνω από επαρκείς. Η Ηλέκτρα Γεννατά και ο Θανάσης Χαλκιάς, ζευγάρι και στην πραγματική ζωή είναι υποδειγματικοί σαν το αντρόγυνο που στο σπίτι του αναπτύσσεται η σύγκρουση. Ο Χάρης Τσιτσάκης, στο ρόλο του πατέρα τραβάει το βλέμμα του θεατή και ας μην προφέρει ούτε μια λέξη. Εξαιρετικές οι ερμηνείες των Γιώργος Γερωνυμάκης, Γιάννης Κότσιφας, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου. Ελλάδα, Δραματική, 2022. Διάρκεια: 75’. Σενάριο- Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κατσιμίρης. Πρωταγωνιστούν: Ηλέκτρα Γεννατά, Γιώργος Γερωνυμάκης, Γιάννης Κότσιφας, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Θανάσης Χαλκιά & sigma. Εδώ το trailer της ταινίας