Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2024, 8:15’μμ, ΤΥΠΕΤ

Παρότι Τσικνοπέμπτη η 20ή Φεβρουαρίου, το Cine Δράση έχει προβολή. Μας ζητήθηκε κι έτσι στις 8:15΄μμ, στο ΤΥΠΕΤ προβάλλουμε τα «Ραγισμένα Όνειρα» του Felix Van Groeningen. Υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης Ταινίας, 38 συνολικά βραβεία, ανάμεσα τους το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Βερολίνου για αυτό το πλούσιο, όμορφα μελοποιημένο, συγκλονιστικό δράμα για την αγάπη, την οικογένεια, το σεξ, την απώλεια, τη θλίψη, τη μουσική και την πίστη με δύο υπέροχους πρωταγωνιστές και ένα από τα καλύτερα soundtracks των τελευταίων χρόνων. Θα τη δούμε προσπαθώντας να μπούμε στη θέση εκείνων που έζησαν τη μέγιστη απώλεια. Η ταινία είναι προσαρμογή από το θεατρικό έργο που συνυπογράφει ο Johan Heldenbergh, ο οποίος πρωταγωνιστεί ως Didier, ένας ψηλός, όμορφος, ρεαλιστής, σχεδόν ντροπαλός μουσικός bluegrass* με το δικό του συγκρότημα που αγαπά την Αμερική, τη χώρα της νέας αρχής, τη δική του Γη της Επαγγελίας. Ένας Βέλγος καουμπόι που ζει στο προσωρινό φλαμανδικό του σπίτι, ένα τροχόσπιτο, όσο καιρό επισκευάζει με αργό, ρομαντικό πάθος την ιδιόκτητη εγκαταλειμμένη αγροικία του. Ερωτεύεται την Elise, μια όμορφη, ζωηρή tattoo artist, ένα ασυμβίβαστο, παθιασμένο, γλυκό κορίτσι που τον κοιτά με ερωτευμένα μάτια από την πρώτη μέρα και τον ξυπνά από τον μοναχικό του λήθαργο. Η Elise έχει καλύψει το σώμα της με τα τατουάζ σύμβολα της ζωής της και της ιστορίας των αποτυχημένων ερώτων της. Μαζί οι δυο τους είναι άτρωτοι. Απομονωμένοι στη φύση, ζουν μέσα από την μουσική που εκείνος της μαθαίνει και τον έρωτά τους που τους έχει ξαφνιάσει, γεμίζοντας τις μέρες με χαμόγελα και τα βράδια με ανάσες. Δεν είναι στην πρώτη τους νιότη. Πώς τους συνέβη αυτό ξαφνικά; Έχουν δίκιο οι ποιητές; Υπάρχει; Εκείνη παίρνει τη θέση της τραγουδίστριας στην μπάντα του και μια μέρα η γεμάτη, αισθησιακή, γήινη ζωή τους πλουτίζεται με ένα ακόμα άτομο. Είναι η νεογέννητη κόρη τους, η Maybelle. Έξι χρόνια αργότερα σε ένα νοσοκομείο της πόλης Γκεντ της Φλαμανδίας, ο Didier και η Elize στέκονται συντετριμμένοι στο πλευρό της κόρης τους που πάσχει από καρκίνο. Οι γιατροί τους τους στερούν καθημερινά κάθε ελπίδα μέχρι που το μικρό χάνει τη μάχη, το ζευγάρι τον κόσμο όλο και αυτά που έπλασαν και έζησαν μαζί αυτά τα ερωτευμένα χρόνια. Και το όνειρο: ότι η αγάπη είναι πάντα αρκετή που πήγε; «Έπρεπε να καταλάβω ότι ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Η ζωή δεν είναι δίκαιη. Περιμένει να πιστέψεις, να ονειρευτείς για να σε τσακίσει...» Ο σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος (με τον Carl Joos) Felix Van Groeningen διεύρυνε την αρχική ιδέα της ιστορίας που ανήκει του πρωταγωνιστή Johan Heldenbergh, που με τον Mieke Dobbels την μετουσίωσαν σε θεατρικό έργο. Επανασχεδίασε την κατασκευή της και την μετέφερε στην οθόνη ως φωτεινό κινηματογραφικό δράμα, με μοντέρνο μοντάζ και την μουσική να συνυπάρχει ως ένας ακόμα χαρακτήρας που παρεμβάλλεται οργανικά, φυσικά και αναγκαία. Ο Van Groeningen ξεκινά την ταινία στη μέση της σχέσης του ζευγαριού, στη συνέχεια την ξετυλίγει σαν μελωδία που κυκλώνει ένα επαναλαμβανόμενο ρεφρέν, πέρα δώθε στο χρόνο, μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος, σε μια διαρκώς διευρυνόμενη περιφέρεια, βοηθώντας τον θεατή να εμβαθύνει την κατανόησή του για τις εσωτερικές ανησυχίες των ηρώων. Του επιτρέπει να συνειδητοποιήσει σταδιακά την έλξη της Elise από τον κόσμο των συμβόλων, έλξη που θα την οδηγήσει σταδιακά σε πορεία αντιπαράθεσης με τον πραγματισμό και τη συγγένεια του Didier με την αισιοδοξία. Η κορυφαία αντιπαράθεση συμβαίνει ένα βράδυ, ακριβώς στη μέση μιας παράστασης, μπροστά σε ένα ζωντανό κοινό, το οποίο παρακολουθεί αναστατωμένο και αντιμέτωπο με τα μεγάλα ερωτήματα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης: Είναι η ζωή που ζούμε, βλέπουμε, αγγίζουμε και νιώθουμε, εδώ και τώρα το μόνο που υπάρχει; Είναι η θρησκεία για δειλούς; Ο σκηνοθέτης εξασφάλισε εντυπωσιακά απολαυστικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς του, ιδίως από τους πρωταγωνιστές Johan Heldenbergh και Veerle Baetens. Οι ερμηνείες τους είναι συγκλονιστικές και γιατί τραγουδούν οι ίδιοι τα κομμάτια -το οποίο, κάνουν πολύ όμορφα- αλλά και γιατί αποδίδουν τον έρωτα τους με ρεαλιστική αμηχανία και αβίαστη προσοχή στην λεπτομέρεια. Ο Didier του Heldenbergh είναι ένας αγαθός μοναχικός γίγαντας, ενώ η Elise της Baetens που κέρδισε Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού για αυτήν την ερμηνεία της στο Φεστιβάλ της Tribeca, είναι συναισθηματική, ονειροπόλα φορά τα tattoo της ως πανοπλία και έκφραση όλων εκείνων για τα οποία δεν μπορούν να μιλήσουν τα μάτια και το χαμόγελό της. Πολύ χαρισματική η ερμηνεία από ένα παιδί τόσο μικρό σε ταινία, όσο η πεντάχρονη Nell Cattrysse. Παίζει τη Maybelle σαν αστέρι, το φως της ζωής των γονιών της. Είναι εξίσου αυθεντική σε κάθε στιγμή, χαρούμενη και λυπημένη. Ο Bjorn Eriksson που υπογράφει το soundtrack ενώνει κλασικά country κομμάτια με αυθεντικά bluegrass που ο ίδιος έγραψε για την ταινία και δίνει φωνή – όχι μόνο σε όσα ζουν οι ήρωες, αλλά και σε όσα αισθανόμαστε εμείς μαζί τους. Η μουσική του ολοκληρώνει τον κύκλο – της αγάπης, της υπόσχεσης, της απώλειας, ενώνει τις φωνές σε αγγελικές αρμονίες. Το μοντάζ του Nico Leunen αξίζει βραβείο, με τα μπρος-πίσω του βάζει το θεατή μπαίνει στην ιδιωτική ζωή του ζευγαριού σε όλα όσα δένουν δυο ανθρώπους και δε θα επιτρέψουν στην τραγωδία να τους ισοπεδώσει Βέλγιο, Ολλανδία, Δραματική, 2012. Διάρκεια:111’. Σενάριο: Carl Joos, Felix Van Groeningen. Σκηνοθεσία: Felix Van Groeningen. Πρωταγωνιστούν: Nell Cattrysse, Nils De Caster, Johan Heldenbergh, Jan Bijvoet, Veerle Baetens, Bert Huysentruyt, Blanka Heirman, Geert Van Rampelberg, Robbie Cleiren. *Η bluegrass είναι είδος μουσικής που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1940 στην περιοχή των Αππαλαχίων Όρων στις ΗΠΑ και πήρε το όνομά της από το συγκρότημα Bill Monroe and the Blue Grass Boys. Πληροφορίες: Το χειμερινό Cine-Δράση προβάλει τις ταινίες του κάθε Πέμπτη στην αίθουσα του πάρκου «Μ. Θεοδωράκης» (ΤΥΠΕΤ) Υμηττού & Πλαταιών, Βριλήσσια, στις 8.15 το βράδυ. Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση