Συμβαίνουν στην πόλη μας
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
"Γραφτό της είναι της μάνας, να φέρνει στον κόσμο χαρές και να καταπίνει φαρμάκια" Πώς μπορείς και μιλάς χωρίς να είσαι μάνα; Εγώ, είμαι καλλίτερα από σένα... μίλησε η γριά. Γιατί το λες αυτό μητέρα; Εσύ έχασες τρία παιδιά... Γιατί το λες... Γιατί εγώ τα έθρεψα και τα έθαψα. Πρόλαβα να τα δω ν' ανθίζουν στον ήλιο, να γιομίζουν τον κόσμο ομορφιά και τα έβαλα με τα χέρια μου πίσω στο χώμα, στη γη που μ' ανέχεται ακόμα να την πατώ, μέχρι να με πάρει πίσω στην αγκαλιά της. Να γιατί. Γιατί 'μαι σπορέας και θεριστής. Αξιώθηκα να ιδώ το θαύμα της ζωής, τη γέννηση και την επιστροφή, τον κύκλο της δημιουργίας. Σαν το κύμα τ' απαλό, που ανατριχιάζει την άμμο αφήνοντας την μεγάλη υπόσχεση: θα ξαναρθώ. Κατάλαβες γιατί; Μητέρα, μ' αγαπάς; Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ σαν βράχος που λούζεται το φως, καλώντας τα θαλασσοπούλια. Μα μη πάψεις ποτέ να δίνεσαι στο θαύμα. Αυτή είναι η ευχή μου και η κατάρα σου. Το θαύμα της ζωής. ΠΙΝΑΚΑΣ: Childe Hassam, Πρωινό Φως. 1914. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Το διαλεκτικό δίδυμο της ευχής και της κατάρας!