του Χρήστου Ι. Βατούσιου

Στάθηκε μπροστά μας γυμνός, ολόγυμνος καθώς τονε γέννησε η μάνα του - Μα πως τονε γέννησε...; Τα δυο του χέρια κρέμονταν λειψά, ίσαμε το στήθος, θαρρείς ξένα απ' το υπόλοιπο κορμί του. Μήτε παλάμη, μήτε δαχτύλια είχαν, μόνο ένα σβόλο κρέας στην άκρη τους, σαν μια μικρή γροθιά που πάλευε ν' ανοίξει. Μα κι ολόκληρο το σώμα του, έγραφε πληγωμένο αυτήν την αστοχία. Ας τελειώνουμε είπε, μαντεύοντας τις σκέψεις μας...Τελειώνετε...! Και το βλέμμα του χάθηκε στο χώρο. Ξάπλωσε, του πρότεινε ο γιατρός σπάζοντας την αμηχανία... Φοβάσαι; Ναι, απάντησε, τον εαυτό μου, τον εαυτό μου... Πολύ...Κι έσβησε η φωνή του, πλέοντας στο απέραντο κόσμο της αναισθησίας. Όταν ώρες αργότερα συνήλθε, τα ασχημάτιστα μέλη του έλλειπαν ολότελα από τους ώμους και κάτω. Άνοιξε με κόπο τα μεγάλα μάτια του, και κοιτάζοντας περίεργα το κορμί του χαμογέλασε... ...Τώρα, τώρα θα αγκαλιάζω αληθινά, με την καρδιά μου, ψιθύρισε, κι άφησε τα δάκρυά του να μας πάρουν μαζί τους... ΠΙΝΑΚΑΣ: Carl Larsson (1853-1919), Η Brita (η κόρη του ζωγράφου) ντυμένη ως Iduna (το όνομα θεότητας των Βόρειων Χωρών που συμβολίζει την αναγέννηση) με κηροπήγιο και μήλα. 1901. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ