Σχόλια
Καλή Ανάσταση!
15/4/2025

Εξαιρετική η επιλογή του σπουδαίου Τάκη Σινόπουλου και του ''Καιόμενου'' Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Tάκης Μάτσας ''Τιμωρία- κάθαρση- εκδημοκρατισμός''
Η εποχή του «Δεν Γνώριζα», απλά τελείωσε
29/3/2025

Τα τελευταία σύννεφα, τα οποία πιθανόν να έδιναν κάποιο άλλοθι στην «άγνοιά μας», πρέπει να ήταν πριν 5 χρόνια, με την προβολή του social dilemma, που επίσης πραγματεύονταν περίπου το ίδιο θέμα. Από τ

Δ.Κ.
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ
26/2/2025

Πολύ ωραίο άθρο κατά την ταπεινή μου γνώμη. Η διαλεκτική μέθοδος σκέψης στην υπηρεσία ΟΛΩΝ!

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τα προβαδίσματα και το διαζευκτικό ή αντί του εν ελλείψει: Ένα δίλημμα χωρίς περιεχόμενο
18/11/2024

Πράγματι, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με τις ντιρεκτίβες της, μετατρέπει τους Δήμους σε τηλεκατευθυνόμενα νευρόσπαστα, ανελεύθερους, χωρίς πόρους, αρμοδιότητες, πρωτοβουλία, χωρίς ζωή.. απρόθυμους να ρί

Χαράλαμπος Λαζάνης
Το Πολυτεχνείο ζει
17/11/2024

''Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά, σωπαίνουν κι οι καμπάνες, σωπαίνει κι ο πικρός Ρωμιός, μαζί με τους νεκρούς του. Κι απά στην πέτρα της σιωπής, τα νύχια του ακονίζει, μονάχος κι αβοήθητος, της

Τάκης Μάτσας '' ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ''

Ανομολόγητα

του Χρήστου Ι. Βατούσιου

" Όλη μας η ζωή δεν είναι παρά μια αγάπη. Ευλογημένοι όσοι την έζησαν, ευλογημένοι όσοι την περιμένουν ακόμη. " ...Άκουσε αγόρι μου, αφού το θες τόσο πολύ να μάθεις. Εγώ τον πατέρα σου τον έκλαψα σα δικό μου κι ας μ' άφησε αστεφάνωτη. Άλλο δε γύρεψα παρά την αγκαλιά του. Με τη μάνα σου δεν είχανε πολλά πολλά. Τους χώριζαν θάλασσες και πελάγη. Μόλις ξεμπαρκάριζε σε μένα ερχόταν κι έβλεπα τα κρυφά του - όσα μ' άφηνε να δω. Του τρωγε τα στήθια ο καημός. Να την αφήσει; Ήσασταν βλέπεις κι σεις, να μείνει εκεί που δε μπορούσε ν' ανασάνει; Γιαυτό και δόθηκε στη θάλασσα, όλο και πιο μακρυά, όλο και πιο βαθιά, στον αγύριστο, πέρα απ' το κόμπο που δε μπορούσε να λύσει, παρόλο που ένιωθε πως τον έσφιγγε και μέρα τη μέρα τον έπνιξε. Ας είναι, έτσι το θέλησε η μοίρα, βασανισμένη ψυχή, ξεκουράστηκε. Όμως τι τα θες και τ' ανακατεύεις; Ποιος να ξηγήσει τη σκοτεινή ρίζα του αθρώπου...Σάμπως εμένα δε με πήρε μαζί του, που απόμεινα ν' αγναντεύω τη θάλασσα; Μα δε το μετανιώνω. Πήγα εκεί που αγαπούσα, ελεύθερη με όλο μου το αίμα, και κανένας δε μπορεί να με δικάσει, γιατί ο μόνος νόμος που αναγνωρίζω είναι αυτός, της αγάπης. Για τα άλλα μη τα ρωτάς, χασούρες και κέρδητα όλα στο πάτο. Ένα μόνο η ζωή μας. Η αγάπη μας. Να το θυμάσαι. ΠΙΝΑΚΑΣ: Rupert Bunny, Madge Currie. 1910. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ: Ακροβάτες στο χαρτί
ΣΧΟΛΙΑ
  1. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
    23 Απριλίου 2020, 21:01

    Μόνο μια αγάπη;

Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

«Με το κράτος, όταν αυτό αποφασίζει να κάνει κάτι, δεν μπορεί να τα βάλει κανείς. Θα τον ισοπεδώσει».

Γ. Φλωρίδης, υπ. Δικαιοσύνης, 25 Απριλίου 2025, ΣΚΑΪ.
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter